komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do listu Judy

Omówione fragmenty: 1:4

Omówione fragmenty: 1:4

Omówienie listu Judy

List Judy liczy 25 wersetów i należy do najkrótszych ksiąg Nowego Testamentu. Autor przedstawia się jako "Juda, sługa Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba". Choć w tekście greckim jego imię brzmi tak, jak imiona dwóch wybranych przez Jezusa apostołów (Juda/ Judasz), najwyraźniej autor listu nie jest żadnym z nich. Nie przedstawia się jako apostoł, a o apostołach pisze w trzeciej osobie (werset 17). Jednocześnie podkreśla pokrewieństwo z Jakubem, najwyraźniej mając na myśli przyrodniego brata Jezusa, który był ważną postacią w ówczesnej społeczności chrześcijańskiej, a także autorem listu, który zaliczamy do kanonu Nowego Testamentu (Gal. 2:9). Juda pisze "do uświęconych przez Boga Ojca, zachowanych w Jezusie Chrystusie i powołanych". List nie miał zatem sprecyzowanych odbiorców i przeznaczony był dla ogółu wierzących. Tak określone grono odbiorców znajduje jednak swoje uzasadnienie w treści, bowiem Juda podejmuje problem odstępstwa, który z upływem czasu w coraz większym stopniu dotyczył wszystkich zborów. On sam wyjaśnia dobitnie powody swojego listu: "uznałem za konieczne napisać do was i zachęcić do walki o wiarę raz przekazaną świętym. (4) Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa".

Pisząc o wierze 'raz przekazanej świętym', Juda podkreśla prawdziwość i niezmienność nauki Chrystusa. Jej zagrożeniem w oczach autora listu są jednak nie tyle sprzeczne nauki, co oddawanie się uczynkom ciała przez rozpustę, zuchwalstwo, niewdzięczność względem łaski Bożej, lekceważenie zwierzchnictwa w zborze i schlebianie ludziom dla osiągania korzyści. Takim przypomina Juda, że "że Pan, który wybawił lud z ziemi Egiptu, potem wytracił tych, którzy nie uwierzyli" (werset 5). Łaska nie jest bezkarnością. Wręcz przeciwnie, nakłada na wierzących odpowiedzialność zgodnego z nią postępowania. Stąd nie tylko przykłady z historii Biblijnej (Izrael na puszczy, Sodoma i Gomora, aniołowie w czasach Noego, Kain, Korach, Balaam), ale także wyraźne ostrzeżenie przed sądem. Odwołanie się przy tym do Henocha podkreśla stałość zasad i nieuchronność sądu/ potępienia Bożego dla tych, którzy lekceważą zasady Najwyższego. Tymczasem celem Boga jest przyprowadzenie człowieka do stanu sprawiedliwości, dlatego list kończy się dziękczynieniem "temu, który może was ustrzec od upadku i z radością przedstawić jako nienagannych przed obliczem swojej chwały; (25) Jedynemu mądremu Bogu, naszemu Zbawicielowi, niech będzie chwała i majestat, moc i władza, teraz i po wszystkie wieki. Amen"

Judy 1:4

"Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa" (UBG)

Komentarz: Juda pisze tutaj o wierzących, którzy - chociaż zbawieni łaską - mieliby jakoby być przeznaczeni na potępienie. Kluczowy jest jednak tekst grecki, a zwłaszcza czasownik prographó [G4270], który został przetłumaczony w wersecie 4 jako 'przeznaczyć'. Takie tłumaczenie wprowadza jednak konfuzję, ponieważ pisząc o przeznaczeniu w kontekście wyboru Kościoła, Nowy Testament używa greckiego proorizō [G4309]. W liście Judy nie o takim przeznaczeniu jest zatem mowa, a nawet nie o przeznaczeniu w ogóle. Prographó bowiem dosłownie znaczy 'zapisać wcześniej'. Nie chodzi zatem o zapis poczyniony ręką Bożą, skazujący z góry człowieka na potępienie, ale jednakowoż zapis, który do tego potępienia prowadzi - zapis określonych cech (uczynków ciała) w charakterze. Ludzie, o których pisze Juda, rozwinęli określone cechy zanim uwierzyli w Chrystusa. W tym sensie cechy te zostały dosłownie zapisane/ utrwalone w ich strukturze neuronalnej. Choć stali się odbiorcami zadatku ducha przez wiarę, nie wykorzystali tego do rozwoju w sprawiedliwości. Wręcz przeciwnie, pozwolili cielesnym skłonnościom zadusić kiełkujące ziarno Ewangelii. Stąd kilka wersetów dalej, w wersecie 19, Juda pisze o nich: "zmysłowi, niemający Ducha". Ponieważ są poddani mocy ciała, zapierają się swoimi uczynkami tego, który ich wykupił, i zmierzają do potępienia (krima [G2917] - wyrok).


Słowa kluczowe: list Judy komentarz
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 15-07-2021


komentarzbiblijny.pl