komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do listu do Kolosan

Omówione fragmenty: 1:9-12 | 1:13 | 1:15-17 | 1:18-20 | 1:21-23 | 1:24-29 | 2:9-13 | 2:15 | 2:16-23 | 3:1-4 | 3:8-11 | 3:12-14 | 3:15 | 3:18,19

Omówione fragmenty: 1:9-12 | 1:13 | 1:15-17 | 1:18-20 | 1:21-23 | 1:24-29 | 2:9-13 | 2:15 | 2:16-23 | 3:1-4 | 3:8-11 | 3:12-14 | 3:15 | 3:18,19

Streszczenie listu do Kolosan

Apostoł Paweł pisze do nawróconych z pogan w Kolosach, podkreślając na samym początku listu wartość postępowania zgodnego ze znajomością prawdy. Kolosanie dali się bowiem przekonać żydowskim agitatorom do przestrzagnia prawa Mojżesza, m.in. zachowywali posty, sabaty, przepisy dotyczące pokarmów i dni świątecznych. Dali się zwieść filozofii pozabiblijnej, uprawiali ascezę i kult aniołów. Paweł pisze, aby przypomnieć Kolosanom doświadczenia ich wiary, a mianowicie przez chrzest w śmierć stali się członkami Chrystusa, a ich obecnym zadaniem jest przemienianie swoich charakterów przez skupianie uwagi na sprawach duchowych:
- Kolosan 1 - znajomość prawdy warunkiem wydawania owocu uczynków; Jezus Chrystus obrazem Boga - stworzony jako pierwszy i jako pierwszy zrodzony z ducha, jest dziedzicem wszystkich rzeczy i Głową dla Kościoła, który jest jego Ciałem; pojednanie wszystkiego przez krew krzyża; pojednanie pogan, którzy dotąd byli oddaleni od łaski; Chrystus tajemnicą zakrytą od wieków;
- Kolosan 2 - skarby mądrości ukryte w Chrystusie; antytyp obrzezania; chrzest w śmierć; Zakon Mojżesza cieniem rzeczy przyszłych, przybity do krzyża; krytyka postępowania opartego na przestrzeganiu świąt, pokarmów, ascezy i kultu aniołów;
- Kolosan 3 - uczynki ciała, które mają zostać odrzucone; przez pokutę uśmiercamy ciało, aby rozwijać w Chrystusie nowy charakter przez skupianie się na sprawach ducha; owoc ducha; miłość związką doskonałości; każdy, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę; praktyczne wskazówki postępowania dla żon, mężów, dzieci i niewolników; czynić wszystko jak dla Pana, nie dla ludzi;
- Kolosan 4 - praktyczne wskazówki postępowania dla panów; postępować i mówić mądrze; ostatnie pozdrowienia i polecenia.

Kolosan 1

Kol. 1:9-12

"Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu; (10) Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga; (11) Umocnieni wszelką mocą według jego chwalebnej potęgi, ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości z radością; (12) Dziękując Ojcu, który nas uzdolnił do uczestnictwa w dziedzictwie świętych w światłości" (UBG)

Komentarz: poznanie Boga jest niezbędnym elementem usprawiedliwienia. Zrozumienie, czym jest i w jaki sposób działa prawo Boże, jest podstawowym warunkiem tego, "Abyście postępowali w sposób godny Pana". Swoich wybranych to On sam uzdalnia do "uczestnictwa w dziedzictwie świętych w światłości" poprzez udzielanie ducha miłości do prawdy, dzięki któremu jesteśmy w stanie

  1. rozpoznawać, które wypowiedzi Słowa Bożego mają charakter dosłowny, a które przenośny (gnosis - poznanie);
  2. łączyć poszczególne wypowiedzi Biblii w zrozumienie szerszych zagadnień (synesis - interpretacja);
  3. świadomie stosować posiadane zrozumienie w sprawach codziennego życia (sofia - mądrość);
  4. poprzez stałe praktykowanie mądrości kształtować określone wzorce zachowań w charakterze i w ten sposób rozwijać umysł Chrystusowy (epignosis - metapoznanie).

W ten sposób działanie zgodnie z duchem Boga stanie się elementem podświadomie zakorzenionych mechanizmów i dzięki temu będziemy w stanie prezentować owoce ducha z 'cierpliwością i wytrwałością', tzn. niezależnie od wszelkich przeciwnych czynników - osobowych (makrothymia) i nieosobowych (hypomone).

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kol. 1:13

"Który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna" (UBG)

Komentarz: królestwo jest formą rządu. Światło symbolizuje w Biblii prawdę, a po stronie patrzącego zdolność umysłu/ świadomości do nadawania kierunku działaniom oraz rozpoznawania zjawisk i nadawania im sensu. W tym sensie względem świadomości podświadomość jest strefą ciemności, ponieważ posiada zakodowane skrypty zachowania, które są automatyczne i uruchamiane poza bezpośrednią kontrolą umysłu. Według badań podświadomość kontroluje nasze zachowanie nawet w 95 procentach, dlatego robimy w życiu rzeczy, których często nie rozumiemy; nasz umysł nie kontroluje zachowania, ale je racjonalizuje - wyjaśnia, dorabia do nich logiczne wytłumaczenia i moralny kontekst, który ma pokazać, że to ja jestem w porządku. Przeniesienie do Królestwa Chrystusa odwraca tę logikę działania: zamiast tylko reaktywnie tłumaczyć zachowanie dyktowane przez podświadomość, umysł zaczyna przejmować kontrolę nad zachowaniem, wymusza określone działania, które z czasem stają się automatycznie zakodowanymi nowymi skryptami podświadomości.

Stąd w Biblii pojęcie szaty sprawiedliwości, ponieważ nowe skrypty nadpisują stare; nie usuwają ich zupełnie, ale przejmują kontrolę nad zachowaniem. Stąd także pojęcie pieczęci ducha, ponieważ wymuszając określone działanie na przestrzeni czasu, umysł przenosi posiadany wzór prawdy na charakter/ podświadomość. Warunkiem zaistnienia tego procesu/ przeniesienia do Królestwa Chrystusa jest posiadanie woli poznawania i stosowania prawdy. Bóg przenosi do Królestwa wybranych, którzy pokutują w imię Jezusa Chrystusa, poprzez udzielenie Boskiej miłości prawdy - miłości agape, która prowadzi do słuchania Słowa Bożego i skutecznego wykonywania podanych w nim zasad. W ten sposób odnowiony zostaje najpierw umysł/ świadomość przez zapłodnienie słowem o Chrystusie, a następnie przez wierne jego wykonywanie rozwija się także ciało charakteru/ podświadomość do stopnia, w którym zupełny człowiek zostanie zrodzony z ducha, tzn. ukształtowany w podstawach prawdy.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kol. 1:15-17

"On jest obrazem Boga niewidzialnego i pierworodnym wszelkiego stworzenia. (16) Przez niego bowiem wszystko zostało stworzone, to, co w niebie i to, co na ziemi, to, co widzialne i co niewidzialne, czy trony, czy panowania, czy zwierzchności, czy władze. Wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. (17) On jest przed wszystkim i wszystko istnieje dzięki niemu" (UBG)

Komentarz: apostoł Paweł naucza o naszym Panu, że był pierwszym Bożym stworzeniem, a także pierwszym posiadającym w sobie Boży obraz, przez którego Bóg stworzył wszystkie inne byty.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kol. 1:18-20

"On też jest głową ciała – kościoła; on jest początkiem i pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy; (19) Ponieważ upodobał sobie Ojciec, aby w nim zamieszkała cała pełnia; (20) I żeby przez niego pojednał wszystko ze sobą, czyniąc pokój przez krew jego krzyża; przez niego, mówię, to, co jest na ziemi, jak i to, co jest w niebie" (UBG)

Komentarz: Jezus Chrystus jest Głową Ciała Chrystusowego (Kościoła), ponieważ jako pierwszy został przez ducha poświęcenia złożony w ofierze na śmierć i jako pierwszy przez tego samego ducha został zrodzony duchowym synem Bożym (pierworodny z umarłych). W tym wszystkim stał się przykładem (Pełnia) dla Kościoła, którego członkowie także otrzymują w darze ducha Boskiej miłości agape. Przez poddanie się jej wpływowi składają ofiarę z siebie samych, aby w ten sposób uzyskać pojednanie z Bogiem.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 1:21-23

"I was, którzy kiedyś byliście obcymi i wrogami umysłem w niegodziwych uczynkach, teraz pojednał; (22) W jego doczesnym ciele przez śmierć, aby was przedstawić jako świętych, nieskalanych i nienagannych przed swoim obliczem; (23) Jeśli tylko trwacie w wierze, ugruntowani i utwierdzeni, niedający się odwieść od nadziei ewangelii, którą usłyszeliście, a która jest głoszona wszelkiemu stworzeniu pod niebem, której ja, Paweł, stałem się sługą" (UBG)

Komentarz: pojednanie człowieka z Bogiem odbywa się przez reformę osobowości - umysłu i charakteru - do stanu, w którym możliwe staje się zachowanie sprawiedliwości. Ceną pojednania była doskonała ofiara Zbawiciela, który przez swoją wierną służbę stał się wzorem dla wierzących. Korzystając z tego wzoru, przemieniamy najpierw swoje myślenie, a potem także charakter na obraz Jezusa Chrystusa, abyśmy jako 'święci, nieskalani i nienaganni' zyskali uznanie Boga. O samym sposobie pojednania pisze apostoł Paweł w wersecie 22, że nasz Pan pojednał nas dosłownie "w ciele ciała jego przez śmierć" (za przekładem interlinearnym). Pojęcie ciała w Biblii odnosi się zarówno do ciała materialnego, jak i zapisanych w tym ciele (w jego układzie nerwowym) skryptów zachowania. W pierwszym przypadku Biblia używa zarówno greckiego soma, jaki i sarks. W przypadku ciała charakteru pisarze Nowego Testamentu używają wyłącznie soma. W złożeniu "ciało ciała" w Kol. 1:22 Paweł używa najpierw soma, a potem sarks. Mówi zatem apostoł o ciele charakteru, które należy do/ jest zapisane w ciele materialnym (sarks).

Mówi jednak Paweł, że Jezus doświadczył śmierci w ciele ciała i przez tę swoją śmierć nas pojednał. Nasz Pan był człowiekiem i jak każdy człowiek, posiadał w swoim ciele skrypty, które mogły prowadzić do grzechu. Do wieku lat 30, kiedy przyszedł do Jana oddać się Bogu w chrzcie, wychowywał się Jezus w środowisku ludzi niedoskonałych. Niedoskonali, choć bogobojni, byli także jego rodzice. Aby zatem mógł nasz Pan wypełnić słowa z 1 Pt. 1:22 ("on grzechu nie popełnił"), jego charakter wraz z wszystkimi podświadomymi potrzebami i popędami - wszystko, co mogło doprowadzić do grzechu - musiał być poddany śmierci przez kontrolę ducha. Jezus zatem, choć zgodnie z 1 Pt. 2:24 miał w sobie nasze grzechy (przez fakt, że był człowiekiem takim, jak my), dzięki duchowi poświęcenia i wiernej służbie nie poddał się im, ale je "na swoim ciele poniósł na drzewo". Przez to stał się dla nas wzorem. Poddając się prowadzeniu ducha, ucząc się nauk naszego Zbawiciela i wytrwale je stosując, my także możemy efektywnie pójść jego śladem w uśmiercaniu ciała grzechu i jednoczesnym kształtowaniu obrazu jego charakteru - Ciała Chrystusa w nas.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 1:24-29

"Teraz raduję się w swoich cierpieniach dla was i tego, czego z udręk Chrystusa brakuje w moim ciele, dopełniam dla jego ciała, którym jest kościół. (25) Jego sługą stałem się zgodnie z zarządzeniem Boga, danym mi dla was, abym wypełnił słowo Boże; (26) Tajemnicę, która była ukryta od wieków i pokoleń, ale teraz została objawiona jego świętym; (27) Którym Bóg zechciał oznajmić, jakie jest wśród pogan bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. (28) Jego to głosimy, napominając każdego człowieka i nauczając każdego człowieka we wszelkiej mądrości, aby każdego człowieka przedstawić doskonałym w Chrystusie Jezusie. (29) Nad tym też się trudzę, walcząc według jego mocy, która potężnie działa we mnie" (UBG)

Komentarz: Kościół i Ciało Chrystusa to pojęcia tożsame, ale opisujące wierzących z różnych punktów widzenia. Kościół (gr. ekklesia) znaczy dosłownie 'spośród powołanych' i wskazuje tych, którzy nie tylko zostali powołani, tzn. wezwani przez ogłoszenie Ewangelii i zareagowali na to wezwanie pokutą i nawróceniem, ale także zostali powołani w znaczeniu drugim poprzez udzielenie im Boskiej poświęcającej miłości agape, wzywającej jej odbiorców do podejmowania służby dla Ewangelii śladem Pana. Kościołem Bożym jesteśmy, ponieważ w świątyniach naszych ciał mieszka Boży duch (podobnie, jak chwała Pańska przebywała symbolicznie w świątyni jerozolimskiej). Pojęcie Ciała Chrystusa natomiast jest przeciwieństwem 'ciała grzechu'. Ciało grzechu to charakter człowieka (naturalne i wyuczone sposoby postępowania) w aspektach, w których prowadzi do niesprawiedliwości. Wierzący, którzy uczą się nauk Pańskich i je stosują, przemieniają swoje charaktery na wzór Jezusa Chrystusa, stając się tym samym członkami jego Ciała.

Członkostwo w Ciele Chrystusowym jest 'nadzieją chwały', ponieważ niektórzy z obecnie wierzących otrzymają najwyższą nagrodę chwały w zmartwychwstaniu do Boskiej natury. Warunkiem jest jednak rzeczywiste utożsamienie z charakterem Jezusa Chrystusa, dlatego celem apostoła Pawła jest 'przedstawienie każdego człowieka doskonałym w Chrystusie Jezusie'. Ten element Boskiego planu nie był jednak znany i rozumiany w czasach Starego Testamentu, dlatego Paweł pisze o tym jako o tajemnicy, "która była ukryta od wieków i pokoleń, ale teraz została objawiona jego świętym" - świętym, czyli poświęconym przez działanie Boskiej miłości ofiarniczej (tj. członkom Kościoła - Ciała Chrystusa).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kolosan 2

Kol. 2:9-13

"Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa. (10) I jesteście dopełnieni w nim, który jest głową wszelkiej zwierzchności i władzy; (11) W nim też zostaliście obrzezani obrzezaniem nie ręką uczynionym, lecz obrzezaniem Chrystusa, przez zrzucenie grzesznego ciała doczesnego; (12) Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych. (13) I was, gdy byliście umarłymi w grzechach i w nieobrzezaniu waszego ciała, razem z nim ożywił, przebaczając wam wszystkie grzechy" (UBG)

Komentarz: pełnią, jaką posiada Kościół, jest duch Chrystusa w pełni osobowości, umyśle i charakterze. Charakter jest w Nowym Testamencie nazywany wewnętrznym człowiekiem (Rzym. 7:22) oraz ciałem i podobnie jak ciało materialne, podlega śmierci i zmartwychwstaniu. Proces ten inicjujemy w pokucie i nawróceniu, decydując o zmianie postępowania i przyjęciu wzoru, jaki mamy w Panu Jezusie. Wybrani, którzy podejmują tę zmianę, otrzymują w darze miłość agape - miłość prawdy ('wiara, która jest działaniem Boga'), która prowadzi z jednej strony do śmierci starego człowieka (charakteru oddalonego od zasad sprawiedliwości), a z drugiej strony na narodzenia się z ducha człowieka nowego kształtowanego na obraz Jezusa Chrystusa. Te dwa elementy symbolizujemy chrztem wodnym. Element zanurzenia opisuje apostoł Paweł jako obrzezanie (werset 11), zrzucenie grzesznego ciała doczesnego (werset 11), pogrzebanie w chrzcie (werset 12). Wynurzenie symbolizuje narodzenie się nowego ciała charakteru i jest opisane przez apostoła jako ożywienie (werset 13) i wskrzeszenie z martwych (werset 12). Warunkiem podjęcia pracy w kierunku usprawiedliwienia (rzeczywistej naprawy charakteru) jest przebaczenie grzechów (werset 13) - przyjęcie przez Boga pokutującej wiary grzesznika.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 2:15

"I rozbroiwszy zwierzchności i władze, jawnie wystawił je na pokaz, gdy przez niego odniósł triumf nad nimi" (UBG)

Komentarz: zwierzchności i władze to żydowskie elity religijne. Ich orężem był Zakon, na który powoływali się, wprowadzając kolejne przepisy. Przepis Zakonu pokazywał, co jest postępowaniem nieprzyjemnym Bogu, nie reformował jednak człowieka od wewnątrz. Jezus Chrystus przyszedł, aby pokazać, w jaki sposób zreformować człowieka tak, aby wypełnić normę Zakonu (sens prawa). W tym sensie rozbroił żydowskie zwierzchności, ponieważ wytrącił im z ręki oręż Zakonu, którym się posługiwali, aby ciemiężyć lud kolejnymi ludzkimi przepisami. Jeśli bowiem przepis Zakonu nie był środkiem zbawienia, tym bardziej ludzkie przepisy, które miały ten Zakon 'doprecyzowywać'.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 2:16-23

"Niech więc nikt was nie osądza z powodu jedzenia lub picia, co do święta, nowiu księżyca lub szabatów. (17) Są to cienie rzeczy przyszłych, ciało zaś jest Chrystusa. (18) Niech nikt, kto ma upodobanie w poniżaniu siebie i kulcie aniołów, nie pozbawia was nagrody, wdając się w to, czego nie widział, i pyszniąc się bezpodstawnie cielesnym sposobem myślenia; (19) A nie trzyma się głowy, z której całe ciało, odżywiane i wespół zespolone przez stawy i ścięgna, rośnie wzrostem Bożym. (20) Jeśli więc umarliście z Chrystusem dla żywiołów tego świata, to dlaczego – jakbyście jeszcze żyli dla świata – poddajecie się nakazom: (21) Nie dotykaj, nie kosztuj, nie ruszaj; (22) (To wszystko niszczeje przez używanie), według przykazań i nauk ludzkich? (23) Mają one pozór mądrości w religijności według własnego upodobania, w poniżaniu siebie i nieoszczędzaniu ciała, jednak nie mają żadnej wartości, służą tylko do nasycenia ciała" (UBG)

Komentarz: pojęcie ciała reprezentuje w Biblii podświadomość: wszystkie odziedziczone i wypracowane sposoby myślenia i działania, które wpływają na nasze zachowanie bez bezpośredniej świadomej kontroli, a które prowadzą do przekroczenia prawa Bożego. Przepisy Zakonu nie reformowały tej sfery ludzkiej psychiki, ale regulowały stosunki międzyludzkie 'od zewnątrz' jako środek prawny. Wiara w Chrystusa działa od wewnątrz, ponieważ Boska ofiarnicza miłość agape prowadzi do uśmiercenia - dezaktywacji - tych naturalnych katalizatorów grzechu. Stąd krytyka Pawła pod adresem tych, którzy chcą przestrzegać Zakonu. Skoro przez ducha nowego zrodzenia zostali poddani śmierci w starym człowieku, jakim byli wewnątrz, przedmiot działania przepisów Zakonu przestał istnieć (werset 20). Zakon trzymał 'starego człowieka' na uwięzi, aby jego niedoskonałość nie prowadziła do grzechu. Jeśli natomiast ktoś stał się 'nowym człowiekiem' przez zrodzenie z ducha, to znaczy, że starego człowieka już nie ma, a zatem także przepis Zakonu nie ma zastosowania. Przepis pod Starym Przymierzem miał funkcję prewencyjną; duch pod Nowym Przymierzem nie tylko zapobiega grzechowi, ale także z niego leczy. Dlatego powracanie do przestrzegania przepisów Prawa Mojżesza jest negacją sensu tego, co stało się w człowieku przez zrodzenie z ducha.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kolosan 3

Kol. 3:1-4

"Jeśli więc razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Boga. (2) Myślcie o tym, co w górze, nie o tym, co na ziemi. (3) Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. (4) Lecz gdy się Chrystus, nasze życie, ukaże, wtedy i wy razem z nim ukażecie się w chwale" (UBG)

Komentarz: zrodzenie z ducha oznacza narodzenie się nowego charakteru przez miłość do prawdy, jej poszukiwanie, ewangelizację oraz nauczanie. Dlatego Paweł pisze, że naturalnym celem nowych stworzeń jest 'szukanie tego, co w górze'. Śmierć, o której mówi werset 3, to śmierć 'starego człowieka', dawnego charakteru nieopartego o wiarę i znajomość Boga przez Jezusa Chrystusa. Przez pokutę (gr. metanoia - zmiana myślenia) umiera ów stary człowiek, aby uczynić miejsce człowiekowi nowemu, zrodzonemu z miłości Słowa Bożego. Nadzieją nowego stworzenia jest zmartwychwstanie do duchowej chwały (werset 4). Obecnie jednak ta nasza nadzieja jest 'ukryta w Bogu', ponieważ posiadamy ją przez wiarę, która jest Bożym darem dla Jego wybranych i jako taka jest niedostępna dla świata zewnętrznego.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 3:8-11

"Lecz teraz i wy odrzućcie to wszystko: gniew, zapalczywość, złośliwość, bluźnierstwo i nieprzyzwoite słowa z waszych ust. (9) Nie okłamujcie się wzajemnie, skoro zrzuciliście z siebie starego człowieka z jego uczynkami; (10) A przyodzialiście się w nowego, który się odnawia w poznaniu na obraz tego, który go stworzył. (11) Gdzie nie ma Greka ani Żyda, obrzezanego ani nieobrzezanego, cudzoziemca ani Scyty, niewolnika ani wolnego, ale wszystkim i we wszystkich Chrystus" (UBG)

Komentarz: to, co Paweł opisuje szczególnie w wersetach 9 i 10, jest warunkiem zaistnienia rzeczy, o których pisał w wersetach 1-4. Zrzucenie starego człowieka i przyodzianie nowego jest metaforycznym opisem tego, co dzieje się przez pokutę i nawrócenie, kiedy to powodowani obowiązkową miłością do Boga podejmujemy zmianę dotychczasowego charakteru, aby nastepnie przyjąć zasady Ewangelii za nasze własne. Wybrani, którzy te kroki podejmują, otrzymują ducha nowego zrodzenia, przez którego przeobrażają ciało swoich charakterów, aby stać się Ciałem Chrystusa. W ten sposób "wszystkim i we wszystkich Chrystus", ponieważ życie człowieka wierzącego zarówno w elemencie ducha umysłu, jak i ciała charakteru, zorientowane jest na sprawy Pana, a jego celem staje się przeobrażenie charakteru na obraz charakteru Mistrza.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 3:12-14

"Tak więc jako wybrani Boga, święci i umiłowani, przyodziejcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, łagodność, cierpliwość; (13) Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli ktoś ma skargę przeciw drugiemu: jak i Chrystus przebaczył wam, tak i wy. (14) A nade wszystko przyodziejcie się w miłość, która jest więzią doskonałości" (UBG)

Komentarz: w wersetach 12-14 apostoł Paweł zwraca się do wybranych, tzn. tych spośród wierzących, którzy przez pokutę stali sie odbiorcami Boskiej ofiarniczej miłości agape. W ten sposób stali się świętymi i umiłowanymi. Świętymi, ponieważ duch Boży rzeczywiście oddziela ich od grzechu i poświęca do służby dla Słowa Bożego; umiłowanymi, ponieważ otrzymali miłość agape, która 'przymusza' wybranych do przedstawienia siebie Bogu jako ofiarę i jej realizacji aż do końca. Celem tej ofiary jest pełne rzeczywiste usprawiedliwienie wierzących (doskonałość w charakterze), dlatego Paweł pisze, że miłość jest więzią doskonałości - jest cechą, a zarazem mocą Boga, która prowadzi nią obdarzonych do rozwinięcia wszystkich innych cech pożądanych z punktu widzenia sprawiedliwości Boga. Jednocześnie rozwój tych cech wymaga nie tylko poddawania się działaniu Bożego ducha, ale także aktywnej pracy nad sobą, dlatego apostoł apeluje: 'przyodziejcie'.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 3:15

"A pokój Boży niech rządzi w waszych sercach, do którego też jesteście powołani w jednym ciele. Bądźcie też wdzięczni" (UBG)

Komentarz: w najszerszej definicji członkami Ciała Chrystusa są wszyscy wierzący, którzy podejmują pokutę i nawrócenie do Boga przez Jezusa Chrystusa. Wybrani, którzy w ten sposób stają się członkami Ciała, otrzymują powołanie (zaproszenie) do podjęcia ofiary dla Słowa Bożego wzorem Pana poprzez ducha ofiarniczej miłości agape, który jest im dany i przez którego doświadczają nowego narodzenia. Wszyscy, którzy podejmują swoją ofiarę, osiągają pokój, ponieważ działający w nich duch poświęcenia jest źródłem pewnego kierunku postępowania na wąskiej drodze prowadzącej do chwały.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kol. 3:18,19

"Żony, bądźcie poddane swym mężom, jak przystoi w Panu. (19) Mężowie, miłujcie wasze żony i nie bądźcie surowi wobec nich" (UBG)

Komentarz: w małżeństwie nie da się zrobić demokracji. Przy różnicy zdań głosowanie prowadzi do wyniku 50/50 i nie ma możliwości podjęcia jakiegokolwiek rozstrzygnięcia. Tak na dłuższą metę nie może funkcjonować żadna ludzka organizacja. Dlatego Bożą decyzją stanowisko głowy w rodzinie zostało powierzone mężowi. Żony mają być poddane mężom, respektując podejmowane przez nich decyzje. Z drugiej strony, mężowie mają miłować żony, tzn. mają wykonywać swoją rolę z troską o dobro swoich partnerek - materialne, duchowe i psychiczne.

Przyczyn, dla których tak zostały uregulowane relacje mężczyzny i kobiety, upatruję w archetypicznym związku Adama i Ewy. Ponieważ kobieta 'zarządziła' w Edenie za plecami mężczyzny, Bóg poddał ją mężowi. Mężczyzna z kolei okazał się egoistą, dlatego Bóg uczynił go głową rodziny. W ten sposób kobieta uczy się pokory i szacunku, mężczyzna - dbałości i troski nie tylko o siebie. Tylko w takim układzie, i tylko przy założeniu, że obie strony wkładają wysiłek w przezwyciężanie swoich naturalnych słabości - małżeństwo ma szansę pozytywnie zafunkcjonować. Kultywowanie egoizmu przez męża sprawia, że żona musi być 'tą odpowiedzialną' za dom i w konsekwencji przejmuje rolę głowy, do której nie została powołana (ale której naturalnie pragnie). Z drugiej strony, kobieta z dużymi ambicjami przywódczymi będzie w ciągłym konflikcie z mężczyzną, który jest świadomy swojej roli, bądź mężczyznę, który jest uległy, podporządkuje sobie całkowicie. W każdym przypadku związek staje się dysfunkcyjny i destrukcyjny dla partnerów i dla ich dzieci, które przejmują nieprawidłowe wzorce postępowania w relacji.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Słowa kluczowe: list do Kolosan komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 14-02-2021


komentarzbiblijny.pl