komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > > >


Komentarz do Mt. 7:13,14 [szeroka i wąska droga]

"Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują" (BW)

Streszczenie komentarza: w myśl Mt. 7:13-14 członkowie narodu wybranego stanęli przed możliwością osiągnięcia nagrody życia - nieśmiertelnej egzystencji na Boskim poziomie istnienia w charakterze królów i kapłanów w Mesjańskim Królestwie. Warunkiem było jednak przejście przez bramę wiary w Jezusa Chrystusa i podążanie wąską drogą poświęcenia. Alternatywą dla wąskiej drogi jest droga szeroka, której końcem jest apoleia - nie zatracenie (śmierć wieczna), ale utrata nagrody życia wiecznego związanej z podążaniem wąską drogą.

Kluczem do interpretacji Mt. 7:13,14 jest pojęcie żywota, którym posługuje się Jezus. Podstawowym sensem życia jest egzystencja. Jezus przedstawia jednak Izraelowi coś, co znacznie wykracza poza samo tylko przeciwieństwo nieistnienia. Już w księdze Wyjścia Bóg obiecał Izraelowi przez Mojżesza, że staną się szczególnym narodem królów i kapłanów (Wj. 19:5,6). Apostoł Piotr pisze potem do wierzących z pogan, ża ta obietnica nie dotyczy wyłącznie Izraela w ciele, ale z powodu ich niewiary została przedstawiona wierzącym spoza tego narodu (1 Pt. 2:7-10). Co jednak jest istotne w kontekście Mt. 7:13-14, Piotr informuje we wstępie do swojego listu, że jest to 'dziedzictwo niezniszczalne i nieskalane, i niewiędnące, zachowane w niebie dla was' (1 Pt. 1:4 UBG).

W Ewangeliach często pojawia się określenie 'życie wieczne' (np. Mt. 19:29; Jn. 3:15-16, 3:36, 5:24, 6:40,47). Wieczne, zatem takie, które się nie kończy; takie, które nie podlega śmierci. W Jn. 5:26 nasz Pan definiuje nieśmiertelność jako 'posiadanie życia w sobie'. Takie życie posiada Ojciec, takie życie posiada także Syn i takie życie jest nadzieją wybranego narodu. Warunkiem otrzymania nieśmiertelności jest jednak nawrócenie do Boga przez Jezusa Chrystusa. Zaledwie dwa wiersze wcześniej Pan zapewnia: "Kto słucha mego słowa i wierzy temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie będzie potępiony, ale przeszedł ze śmierci do życia" (Jn. 5:24 UBG). Warunek wiary i posłuszeństwa słowu został wyrażony w Mt. 7:13,14 jako wybór wąskiej drogi.

Jezus sam mówi o sobie: "Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie" (Jn. 14:6 NW). Zatem celem wejścia na wąską drogę reprezentowaną przez naszego Pana jest przyjście do Boga, powrót do społeczności z Nim. Przyjmując Jezusa Chrystusa przestajemy bowiem być 'dziećmi buntu', którymi jesteśmy, żyjąc w niezgodzie z zasadami Boskiej sprawiedliwości, a stajemy się dziećmi Bożymi, w których działa Boży duch (; ). Będąc w ten sposób zrodzeni z ducha świętego, otrzymujemy także nowe, niepotępione życie, które stanie się naszą wieczną własnością, jeśli tylko wytrwamy do końca i dopełnimy owocu sprawiedliwości (Rzym. 6:9-11, 8:5-11; ).

Niewielu z Izraela weszło na wąską drogę przez wiarę z Jezusa Chrystusa, zatem zgodnie ze słowami Pana ich udziałem stało się 'zatracenie'. Nie chodzi tutaj jednak o śmierć wieczną - człowiek, który jest potępiony na śmierć w Adamie nie może być skazany na śmierć po raz drugi. Skazać na śmierć można człowieka, który żyje. W oczach Pana Boga natomiast żyją tylko ci, którzy narodzili się na nowo z ducha świętego przez pokutę i nawrócenie (Rzym. 6:1-11; zobacz wykład ). Tego ponownego narodzenia nie doświadczyli zatem nienawróceni Żydzi, którzy odrzucili Jezusa.

W jakim jednak sensie Żyd odrzucający Jezusa doświadczył 'zatracenia' - tutaj pomocne okaże się sięgnięcie do języka greckiego, gdzie odpowiednikiem naszego 'zatracenia' jest apoleia, które występuje w dwóch zasadniczych znaczeniach: 1) zagłada, zginienie oraz 2) strata, utrata. O tym, że posiada ono także drugie z powyższych znaczeń wyraźnie świadczy Mt. 26:8 oraz Mk. 14:4, gdzie jest mowa o stracie/zmarnowaniu olejku. Żyd, który nie przyjął Jezusa, nie doświadczył apoleia w pierwszym znaczeniu - gdyby tak było, cały 11. rozdział listu do Rzymian byłby bez sensu. Doświadczył jednak apoleia w znaczeniu drugim, tzn. rzeczywiście utracił możliwość uzyskania nieśmiertelności w chwale Boskiej natury, utracił życie wieczne.

Trzeba na koniec podkreślić - nasz Pan nie przyszedł do Izraela na sąd, nie przyszedł wydawać wyroków dotyczących życia i śmierci. Jeśli ktoś słucha jego nauczania, ale nie wierzy, ten będzie sądzony na podstawie nauki Pana 'w dniu ostatecznym', tzn. w przyszłym dniu sądu. To będzie czas, kiedy 'słowo będzie sędzią', tzn. na podstawie tej nauki ludzkość będzie pouczana, doświadczana, karcona, a także na tej podstawie wydany będzie ostateczny wyrok (Jn. 12:47,48, zobacz wykład ). Dotyczy to także Izraela. Najwyraźniej uczy o tym wspomniany już 11. rozdział listu do Rzymian, zwłaszcza we fragmencie . Celem pierwszego przyjścia Pana jest udostępnienie zbawienia związanego z nagrodą wiecznego życia. Warunkiem jednak jest posłuszeństwo, stąd 'utrata', która stała się udziałem większej części narodu wybranego.


Słowa kluczowe: Mt. 7:13-14, Izrael, wąska droga, szeroka droga
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska
BW - Biblia Warszawska
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 15-02-2021


komentarzbiblijny.pl