komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do Objawienia

Omówione fragmenty: 4:4 | 7:9-17 | 12:7-12 | 13:10 | 14:1-5 | 20:1-3,7-10 | 20:4-6 | 20:11-15 | 22:11

Omówione fragmenty: 4:4 | 7:9-17 | 12:7-12 | 13:10 | 14:1-5 | 20:1-3,7-10 | 20:4-6 | 20:11-15 | 22:11

Streszczenie Objawienia św. Jana

Ostatnia w kanonie ksiąg Biblijnych, Apokalipsa św. Jana opisuje przyszłe wydarzenia obejmujące okres wieku Ewangelii oraz przyszłego wieku Królestwa Bożego, w którym Chrystus wraz ze zwycięzcami obecnego powołania ewangelicznego odbędzie sąd nad zmartwychwstałą ludzkością:
- Objawienie 1 - wstęp: objawienie dane Janowi przez Boga za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, aby pokazać Kościołowi, co ma się stać wkrótce (1-3); adres (4-8): Jezus świadkiem wiernym i pierworodnym z umarłych (5), który uczynił nas królestwem i kapłanami (6), nadchodzi z obłokami, a ujrzy go wszelkie oko i ci, którzy go przebili, będą go opłakiwać (7), tytuły Boga: Alfa i Omega, Wszechmogący, Ten, który był, jest i przychodzi (8); widzenie Pana Jezusa (9-20): pośród siedmiu świeczników (12), siedem gwiazd w jego prawej ręce, miecz wychodzi z jego ust (16), Pierwszy i Ostatni, posiada klucze Otchłani (17), wizja dla siedmiu kościołów w Azji (11,20);
- Objawienie 2 - list do kościoła w Efezie (1-7): odstąpiłeś od pierwotnej miłości (4), zwycięzcy dam spożyć owoc z drzewa życia, które jest w raju Boga (7); list do kościoła w Smyrnie (8-11): którzy siebie nazywają Żydami, a nimi nie są, a są synagogą szatana (9), ucisk przez dziesięć dni, wieniec życia dla tych, którzy wytrwają do końca (10), zwycięzcy śmierć druga nie wyrządzi szkody (11); list do Kościoła w Pergamonie (12-17): to mówi ten, który ma miecz obosieczny - miecz ust (12,16), zwycięzcy dam manny ukrytej i biały kamyk z wypisanym imieniem (17); list do kościoła w Tiatyrze (18-29): pozwalasz działać Jezebel (20), jej dzieci porażę śmiercią (23), zwycięzcy dam władzę nad poganami i będzie ich pasł rózgą żelazną (26,27);
- Objawienie 3 - list do kościoła w Sardes (1-6): niektórzy nie splamili swoich szat i będą chodzić z Panem w bieli, a ich imię nie będzie wymazane z księgi życia (4,5); list do kościoła w Filadelfii (7-13): to mówi ten, który ma klucz Dawida (7), zachowam cię od próby, która ma nadejść na całą zamieszkaną ziemię (10), zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga (12); list do kościoła w Laodycei (14-22): nie jesteś ani zimny, ani gorący (15), skoro jesteś letni, wyrzucę cię z moich ust (16), mówisz, że jesteś bogaty, a jesteś biedny, ślepy i nagi (17), ja wszystkich, których kocham, karcę (19), zwycięzcy dam zasiąść na tronie (21);
- Objawienie 4 - wizja tronu Bożego (1-11): tęcza wokół tronu (3), 24 starszych (4), siedem lamp przed tronem (5), cztery zwierzęta (6-8), hołd, który składają zasiadającemu na tronie cztery zwierzęta i 24 starszych (9-11);
- Objawienie 5 - księga z siedmioma pieczęciami w prawej ręce zasiadającego na tronie (1,2); tylko Baranek może ją otworzyć (3-7); pieśń 24 starszych i czterech zwierząt (9-14): nabyłeś Bogu krwią ludzi z każdego narodu i uczyniłeś ich królestwem i kapłanami i będą królować nad ziemią (9,10);
- Objawienie 6 - Baranek otwiera sześć pierwszych pieczęci (1-17): pieczęć pierwsza - jeździec z łukiem na białym koniu, który wyrusza zwyciężać (1,2), pieczęć druga - koń barwy ognistej, który odbiera pokój (3,4), pieczęć trzecia - czarny koń, który niesie głód (5,6), pieczęć czwarta - blady koń, który niesie śmierć (7,8), pieczęć piąta - dusze zabitych dla Ewangelii, które domagają się sądu (9-11), pieczęć szósta - trzęsienie ziemi, znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, niebo zwinięte jak zwój (12-17);
- Objawienie 7 - czterech aniołów wstrzymuje cztery wiatry ziemi do czasu popieczętowania na czołach sług Boga (1-3); 144 000 popieczętowanych (4-8); wielka rzesza, która wychodzi z ucisku (9-17);
- Objawienie 8 - otwarcie siódmej pieczęci - wizja siedmiu trąb (1-5); pierwsza trąba - grad i ogień pomieszane z krwią spalają trzecią część ziemi (6,7); druga trąba - płonąca góra zostaje wrzucona do morza (8,9); trzecia trąba - gwiazda o nazwie Piołun spada na trzecią część wód (10,11); czwarta trąba - porażenie słońca i księżyca (12,13);
- Objawienie 9 - piąta trąba - pierwsze biada (1-12): z nieba na ziemię spada gwiazda i otwiera studnię czeluści, z której unosi się dym (1,2), szarańcza, która ma szkodzić tylko ludziom (3-5, 7-10), Apollo królem szarańczy (11), 5 miesięcy udręki (5,10); szósta trąba - drugie biada (13-21): czterej aniołowie i wizja wojsk konnicy, które zabiją trzecią część ludzkości (13-19), brak pokuty u ludzi, których nie zgładzą plagi (20,21);
- Objawienie 10 - wizja anioła z książeczką ostatecznych wyroków (1-11): anioł stoi na ziemi jedną nogą, na morzu drugą (2), w czasie siódmej trąby dokona się misterium Boga (6,7), Jan odbiera z ręki anioła książeczkę (8,9), zjada ją: w ustach jest słodka, ale wnętrze napełnia goryczą (10);
- Objawienie 11 - dwaj świadkowie (1-13): Jan obmierza świątynię (1), dziedziniec zewnętrzny oddany poganom na 42 miesiące (2), świadkowie prorokują obleczeni w wory 1260 dni (3), opis działalności świadków (4-6), Bestia zabija świadków (7), ich zwłoki leżą na placu miasta, które się nazywa Sodoma i Egipt (8), ludzie oglądają ich zwłoki przez 3,5 dnia (9), świadkowie zadawali katusze mieszkańcom ziemi, więc ci cieszą się ze śmierci świadków (10), po 3,5 dniach świadkowie zmartwychwstają i wstępują do nieba (11,12), trzęsienie ziemi i śmierć 7 000 (13); siódma trąba - trzecie biada (14-19): obwieszczenie królowania Boga nad światem (15), gniew narodów i czas na osądzenie umarłych (18);
- Objawienie 12 - wizja niewiasty (1-6): jest brzemienna, a smok zasadza się, aby pożreć jej dziecko (1-4), niewiasta rodzi syna, który będzie pasł narody rózgą żelazną (5), 1260 dni na pustkowiu (6); walka w niebie i zrzucenie szatana na ziemię (7-12); niewiasta żywiona na pustkowiu czas, czasy i połowę czasu (13,14); próba zatopienia niewiasty w wodach rzeki (15,16), walka z resztą z jej potomstwa (17); smok na piasku nad brzegiem morza (18);
- Objawienie 13 - smok przekazuje władzę bestii, która trwa 42 miesiące i ma moc prześladowania świętych (1-10); druga bestia wykonuje przed pierwszą jej władzę (11-14); obraz bestii (15); znamię na prawą rękę (16,17); liczba bestii: 666 (18);
- Objawienie 14 - opis 144 000 wybranych: wykupieni jako pierwociny dla Boga i Baranka, idą za nim, dokądkolwiek idzie (1-5); pierwszy anioł ogłasza Ewangelię narodom (6,7); drugi anioł obwieszcza upadek Babilonu (8); trzeci anioł ostrzega przed sądem Bożym tych, którzy biorą znamię bestii (9-11); błogosławieni, którzy umierają w Panu (12,13); żniwo ziemi, tłocznia gniewu Bożego (14-20);
- Objawienie 15 - pieśń Mojżesza i Baranka: wszystkie narody padną na twarz przed Bogiem, bo ujawnił swoje wyroki (1-4); wizja świątyni Bożej, z której wychodzi siedmiu aniołów, mających siedem plag i siedem czasz pełnych gniewu Boga (5-8);
- Objawienie 16 - aniołowie wylewają czasze gniewu Bożego na ziemię (1-21): pierwszy - wrzody na tych, którzy mają znamię bestii (1,2), drugi - morze staje się krwią (3), trzeci - rzeki i źródła wód stają się krwią (4-7), czwarty - upał dotyka ludzkość (8,9), piąty - ciemności w królestwie bestii (10,11), szósty - wysycha woda Eufratu, z ust fałszywego proroka wychodzą trzy duchy nieczyste, które zgromadzają narody na miejsce zwane Har-Magedon (12-16), przychodzę jak złodziej, szczęśliwy, kto czuwa i strzeże swych szat (15), siódmy - grad i trzęsienie ziemi, rozpad wielkiego miasta na trzy części (17-21);
- Objawienie 17 - sąd nad Babilonem Wielkim (1-18): nierządnica, która siedzi nad wieloma wodami (1,15), siedzi na bestii, mającej siedem głów i dziesięć rogów (3), wygląd nierządnicy (4), jej imię wypisane na czole (5), pijana krwią świętych (6), wyjaśnienie głów i rogów bestii (8-14), dziesięciu królów pustoszy nierządnicę, bo Bóg natchnął ich serce (17,18);
- Objawienie 18 - ogłoszenie upadku Babilonu Wielkiego (1-3); nakaz opuszczenia Babilonu przez lud Boży (4-8); opłakiwanie zagłady miasta przez królów i kupców (9-24);
- Objawienie 19 - niebiańskie dziękczynienie za sąd nad nierządnicą (1-5); ogłoszenie zaślubin Baranka z małżonką, która przystroiła się w biały len, symbolizujący prawe czyny świętych (6-8); błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę godów Baranka (9); nie oddawać pokłonu aniołowi (10); walka Słowa Bożego i niebiańskiej konnicy (11-21): z jego ust wychodzi miecz, aby nim uderzyć narody (15); on będzie je pasł rózgą żelazną (15); niebiańskie wojsko odziane w biały, czysty bisior (14), uczta ptactwa na trupach poległych w walce (17,18), bestia i fałszywy prorok wyrzuceni w jezioro ognia (19,20), pozostali będą pobici mieczem, który wychodzi z ust Słowa, a ptactwo pożywi się ich ciałami (21);
- Objawienie 20 - uwięzienie smoka na tysiąc lat (1-3); pierwsze zmartwychwstanie i tysiącletnie rządy ściętych dla świadectwa Jezusa (4-6); ostatnia próba ludzkości na końcu tysiącletniego królestwa, ogień z nieba trawi buntowników, diabeł wrzucony w jezioro ognia (7-10); zmartwychwstanie ludzkości i sąd według uczynków (11-13); śmierć wrzucona do jeziora ognia (14); kto się nie znajdzie w księdze życia, będzie wrzucony w jezioro ognia (15);
- Objawienie 21 - nowe niebo i nowa ziemia (1); Przybytek Boga z ludźmi, otrze z ich oczu wszelką łzę (2-4); pragnącemu dam pić ze źródeł wody życia (6); klasy grzeszników, które znajdą się w jeziorze ognia (8); opis Oblubienicy - Nowego Jeruzalem (9-27);
- Objawienie 22 - rzeka wody życia (1); drzewa życia po obu jej brzegach z liściami do leczenia narodów (2); Jan skarcony za pokłon przed aniołem (8,9); przychodzę niebawem, a moja zapłata jest ze mną (12); Alfa i Omega (13); władza nad drzewem życia należy do tych, którzy płuczą swe szaty (14); kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie (17); nie zmieniać treści proroctwa (18,19).

Objawienie 4

Obj. 4:4

"Wokoło tronu były dwadzieścia cztery trony. Na tronach widziałem siedzących dwudziestu czterech starszych, ubranych w białe szaty, a na ich głowach złote korony" (UBG)

Komentarz: wierzący wieku Ewangelii zostali przedstawieni w cielesnym Izraelu jako lud, lewici i kapłani. Pozycja kapłanów była szczególna m.in. ze względu na fakt, iż jako jedyni mieli przywilej karmienia się chlebem w Świątnicy przy świetle świecznika. Czynność ta reprezentowała karmienie się kapłanów Nowego Przymierza bezpośrednio z Pisma św. przy świetle ducha prawdy, którego otrzymali przez nawrócenie się do Chrystusa. Z tej klasy wierzących rekrutują się przyszli współkrólowie z Jezusem Chrystusem, którzy zasiądą z nim na tronach, aby sądzić zmartwychwstałą ludzkość. Te najwyższe stanowiska w chwale należeć będą do wąskiego grona wybranych, którzy wiernie wykonają swoją posługę kapłańską w pełnym poświęceniu dla Ewangelii.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Objawienie 7

Obj. 7:9-17

"Potem zobaczyłem, a oto wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu, plemienia, ludu i języka, który stał przed tronem i przed Barankiem ubrani w białe szaty, a palmy w ich rękach. (10) I wołali donośnym głosem: Zbawienie należy do naszego Boga zasiadającego na tronie i do Baranka. (11) A wszyscy aniołowie stali dokoła tronu i starszych, i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na twarze, i oddali pokłon Bogu; (12) Mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła naszemu Bogu na wieki wieków. Amen. (13) A jeden ze starszych odezwał się do mnie tymi słowy: Kim są ci, którzy są ubrani w białe szaty i skąd przybyli? (14) Odpowiedziałem mu: Panie, ty wiesz. I powiedział do mnie: To są ci, którzy przyszli z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka. (15) Dlatego są przed tronem Boga i służą mu we dnie i w nocy w jego świątyni, a zasiadający na tronie osłoni ich sobą jak namiotem. (16) Nie zaznają już głodu ani pragnienia, nie porazi ich słońce ani żaden upał; (17) Ponieważ Baranek, który jest pośrodku tronu, będzie ich pasł i poprowadzi ich do żywych źródeł wód, i otrze Bóg wszelką łzę z ich oczu" (UBG)

Komentarz: wielki tłum to zrodzeni z ducha wierzący, którzy rozwinęli swój charakter w podstawach prawdy. Nie postąpili jednak dalej w znajomości i służbie dla Ewangelii, w związku z czym nie osiągnęli nagrody właściwej dla 24 starszych lub 144 000. Te dwie najwyższe klasy ludu Bożego znajdą się w chwale przed Dniem Pańskim, natomiast antytypiczni lewici będą pozostawieni na ziemi dla doświadczenia ucisku końca obecnego świata, który ma ich wybielić i w pełni przygotować do duchowej chwały, jaka na nich czeka w Królestwie Chrystusa.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Objawienie 12

Obj. 12:7-12

"I nastąpiła walka w niebie. Michał i jego aniołowie walczyli ze smokiem. I walczył smok i jego aniołowie; (8) Ale nie zwyciężyli i nie było już dla nich miejsca w niebie. (9) I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, zwodzący cały świat. Został zrzucony na ziemię, z nim też zrzuceni zostali jego aniołowie. (10) I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, moc i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, bo został zrzucony oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem. (11) Ale oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo swego świadectwa i nie umiłowali swojego życia – aż do śmierci. (12) Dlatego radujcie się niebiosa i wy, ich mieszkańcy. Biada mieszkańcom ziemi i morza, bo zszedł do was diabeł pałający wielkim gniewem, gdyż wie, że ma niewiele czasu" (UBG)

Komentarz: wojna w niebie opisana w Obj. 12:7-12 rozegrała się w sferze duchowej w wiekach następujących po odejściu apostołów. Działanie szatana zmierzające do zatracenia prawdy w Kościele się nie powiodło, ponieważ wybrani nie przyjęli niebiblijnych nauk, nawet za cenę prześladowań i banicji. Zrzucenie szatana na ziemię reprezentuje fakt, iż znaczna większość ludzi jednak diabelskie nauki przyjęła i choć wybrani cieszyli się błogosławieństwami prawdy, ogół ludzkości znalazł się pod wpływem "człowieka grzechu", który instytucjonalnie i doktrynalnie podporządkował sobie wszystkie narody cywilizowanego świata.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Objawienie 13

Obj. 13:10

"Jeśli ktoś do niewoli, do niewoli idzie; jeśli ktoś mieczem (ma) zostać zabitym, (jemu) mieczem zostać zabitym. Tu jest wytrwałość i wiara świętych" (GP)

Komentarz: część A wersetu 10 apostoł Jan komentuje słowami: "Tu jest wytrwałość i wiara świętych". W czasach prześladowań na przestrzeni wieku Ewangelii wielu wierzących wiedziało, że za działalność dla Słowa Bożego spotka ich więzienie bądź śmierć. Nie uchylali się jednak od tego. Kiedy wpadali w ręce prześladowców, nie wycofywali się ze swojej wiary, nie odwoływali swojego świadectwa. Przeciwnie, kto miał iść w niewolę, decydował się iść w niewolę. Kto miał zginąć, decydował się na śmierć. W ten sposób tysiące chrześcijan pokazywały wartość swojej wiary, która nie była jedynie pięknym sloganem na ustach, ale rzeczywistą drogą życiową realizowaną z pełną odwagą.

Zacytowałem Obj. 13:10 z przekładu interlinearnego, ponieważ jest dosłowny, a zatem najbardziej wierny oryginałowi. Zdarzają się jednak przekłady, które odzwierciedlają przekonania ich autorów raczej niż sens tekstu. Przykładem takiej ingerencji w tekst są tłumaczenia, które wprowadzają do tego wersetu czasownik 'przeznaczać': "Jeśli kto do niewoli jest przeznaczony, idzie do niewoli". Greckie proorizo nie występuje jednak w oryginale w tym wersecie. Nie jest on ilustracją doktryny przeznaczenia, ale ilustracją wiary świętych, o czym pisałem powyżej. Biblia naucza o przeznaczeniu, ale w kontekście wyboru Kościoła (ekklesia - spośród powołanych). Choć słowo nawrócenia kierowane jest do każdego człowieka bez wyjątku, zadatek ducha będący zaproszeniem do królewskiego kapłaństwa (najwyższych stanowisk w przyszłym Królestwie Chrystusa) otrzymują nieliczni: ci, którzy zostali wybrani i przeznaczeni do tego celu.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Objawienie 14

Obj. 14:1-5

"I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli imię jego Ojca wypisane na czołach. (2) I usłyszałem z nieba głos jakby głos wielu wód i jakby głos wielkiego gromu. I słyszałem głos harfiarzy grających na swoich harfach. (3) I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi. A nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, którzy zostali wykupieni z ziemi. (4) Są to ci, którzy nie skalali się z kobietami, są bowiem dziewiczy. To ci, którzy podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Oni zostali wykupieni spośród ludzi, aby byli pierwocinami dla Boga i dla Baranka; (5) A w ich ustach nie znaleziono podstępu. Są bowiem bez skazy przed tronem Boga" (UBG)

Komentarz: wierzący wieku Ewangelii zostali przedstawieni w cielesnym Izraelu jako lud, lewici i kapłani. Pozycja kapłanów była szczególna m.in. ze względu na fakt, iż jako jedyni mieli przywilej karmienia się chlebem w Świątnicy przy świetle świecznika. Czynność ta reprezentowała karmienie się kapłanów Nowego Przymierza bezpośrednio z Pisma św. przy świetle ducha prawdy, którego otrzymali przez nawrócenie się do Chrystusa. Fragment Obj. 14:1-5 dodatkowo opisuje ich doświadczenia w pracy z nauką Słowa Bożego, m.in. wierne rozwinięcie w umyśle i charakterze Bożego obrazu (imię Ojca na czołach), nauczanie zgodne z prawdą (w ich ustach nie znaleziono podstępu) oraz rozumienie głębokich nauk niedostępnych dla wierzących spoza stanu kapłańskiego (pieśń, której nikt nie mógł się nauczyć). Są pierwocinami, ponieważ otrzymali ducha nowego zrodzenia przed niewybranym światem (który doświadczy tego podczas przyszłych rządów Chrystusa). 144 000 wybranych znajdą się z Panem na niebiańskiej górze Syjon w chwale Boskiej natury.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Objawienie 20

Obj. 20:1-3,7-10

"I zobaczyłem anioła zstępującego z nieba, mającego klucz do otchłani i wielki łańcuch w ręce. (2) I chwycił smoka, węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. (3) I wrzucił go do otchłani, zamknął go i opieczętował, aby już nie zwodził narodów, aż się dopełni tysiąc lat. A potem musi być wypuszczony na krótki czas ... A gdy się skończy tysiąc lat, szatan zostanie wypuszczony ze swego więzienia. (8) I wyjdzie, aby zwieść narody z czterech krańców ziemi, Goga i Magoga, by zgromadzić je do bitwy. A ich liczba jest jak piasek morski. (9) I wyszli na szerokość ziemi, otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Zstąpił jednak ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. (10) A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora ognia i siarki, gdzie jest bestia i fałszywy prorok. I będą męczeni we dnie i w nocy na wieki wieków" (UBG)

Komentarz: tysiącletnie Królestwo Chrystusa będzie czasem, w którym szatan i jego demony nie będą mogły wpływać na ludzkość. Człowiek odcięty od ich wpływu będzie poddany procesowi sądu (naprawy) w warunkach w pełni sprzyjających, które prorok Izajasz opisuje jako drogę świętą - szeroki gościniec, po którym każdy będzie potrafił się poruszać. Rządy Chrystusa zakończą się jednak próbą, w czasie której przeciwnikowi Bożemu będzie ponownie dozwolone zwodzić narody. Domyślam się, że punktem sporu będzie władza: ziemskim przedstawicielstwem Królestwa, a zarazem najwyższej umocowaną klasą spośród ludzi, będą starożytni godni i to przeciwko nim zostanie skierowany resentyment znacznej części restytucjonistów ("Żydzi przywłaszczyli władzę nad światem i nie chcą jej oddać"). "A ich liczba jest jak piasek morski", co niestety wskazuje, że znaczna część ludzi znajdzie się po stronie buntu. Ponieważ jednak władza Izraela będzie posiadała umocowanie w Bożej decyzji, buntowników pochłonie ogień z nieba, co odczytuję jako zapowiedź zniszczenia bez szansy na odkupienie.

Taki los spotka także szatana. Jezioro ognia jest symbolem wiecznej śmierci. Wrzucenie tam szatana oznacza koniec duchowego wpływu, jaki wywierał od czasów Edenu, oraz, jak sądzę, koniec jego osobowego bytu; wrzucenie do jeziora bestii (kościoła rzymskiego) i fałszywego proroka (protestantyzmu) oznacza koniec form duchowej władzy, jakie te systemy reprezentowały. Ponieważ bestia i fałszywy prorok nie są jednostkami czującymi, nie będą męczone, jak sugeruje to przekład wersetu 10. Greckie basanizo oznacza męczyć, ale także wydobywać zeznania, badać. Historia chrześcijaństwa będzie zatem przedmiotem pamięci i badania przez poddanych Boga jako źródło lekcji i przykład odstępstwa od ducha wiary.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Obj. 20:4-6

"Zobaczyłem też trony i zasiedli na nich, i dano im władzę sądzenia. I zobaczyłem dusze ściętych z powodu świadectwa Jezusa i z powodu słowa Bożego oraz tych, którzy nie oddali pokłonu bestii ani jej wizerunkowi i nie przyjęli jej znamienia na czoło ani na rękę. I ożyli, i królowali z Chrystusem tysiąc lat. (5) A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat. To jest pierwsze zmartwychwstanie. (6) Błogosławiony i święty ten, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu. Nad nimi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować tysiąc lat" (UBG)

Komentarz: historia zbawienia obejmuje kilka dyspensacji (wieków). Obecnie żyjemy w wieku Ewangelii, przed nami wiek tysiącletniego Królestwa Chrystusa. Królestwo będzie czasem sądu, w którym zmartwychwstała ludzkość będzie poddana procesowi reformy aż do pełnej zgodności charakteru z zasadami Bożymi. Sąd będzie się odbywał pod kierunkiem Pana Jezusa oraz tych jego naśladowców, którzy w obecnym wieku Ewangelii odznaczyli się najwyższą wiernością i poświęceniem dla prawdy Słowa Bożego. Werset 4 mówi o nich, że nie złożyli pokłonu bestii (kościołowi rzymskiemu) ani jej wizerunkowi (kościołowi prawosławnemu), nie przyjęli również znamienia na czoło (nauk niezgodnych z Biblią) ani na rękę (nie praktykowali wiary w sposób nakazywany przez te kościoły).

Ich udziałem jest pierwsze zmartwychwstanie, tzn. zmartwychwstanie, które ma miejsce w ciągu wieku Ewangelii. Ci spośród wierzących, którzy skutecznie wypełnili swoje poświęcenie, nie muszą oczekiwać na zmartwychwstanie. Ich powstanie ma miejsce natychmiast, z chwilą śmierci. Pierwsze zmartwychwstanie, które trwa w wieku Ewangelii, jest zatem powstaniem do natury duchowej: do Boskiej, nieśmiertelnej chwały współkrólów z Jezusem Chrystusem. Zdanie z wersetu 5 "A inni z umarłych nie ożyli, aż się dopełniło tysiąc lat" nie ma związku logicznego z całością wypowiedzi, co sugeruje, że jest to późniejszy dodatek do oryginalnego tekstu.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Obj. 20:11-15

"I zobaczyłem wielki biały tron i zasiadającego na nim, sprzed którego oblicza uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. (12) I zobaczyłem umarłych, wielkich i małych, stojących przed Bogiem, i otwarto księgi. Otwarto też inną księgę, księgę życia. I osądzeni zostali umarli według tego, co było napisane w księgach, to znaczy według ich uczynków. (13) I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich byli. I zostali osądzeni, każdy według swoich uczynków. (14) A śmierć i piekło zostały wrzucone do jeziora ognia. To jest druga śmierć. (15) I jeśli się ktoś nie znalazł zapisany w księdze życia, został wrzucony do jeziora ognia" (UBG)

Komentarz: sąd ludzkości rozpocznie się po zakończeniu apokalipsy (objawienia) Chrystusa. Jego celem będzie zreformowanie ludzkości do stanu doskonałości, a podstawą zapisy w Piśmie św. (księga życia) i inne prawa (księgi), które zarządzi Chrystus i dzierżący z nim królewską władzę wierny Kościół. Procesowi sądu podlegać będą trzy grupy: ci, których wyda morze (ocalali z apokalipsy); ci, których wyda hades (zmartwychwstali) i ci, których wyda śmierć (spłodzone z ducha, nierozwinięte nowe stworzenie). Jezioro ognia symbolizuje śmierć wieczną. Zostanie do niego wrzucona śmierć (proces umierania), hades/ piekło (stan śmierci) oraz ci wszyscy, których proces sądu w królestwie Chrystusa nie przyniesie skutku (brak moralnej reformy).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Objawienie 22

Obj. 22:11

"Kto krzywdzi, niech nadal wyrządza krzywdę, kto plugawy, niech się nadal plugawi, kto sprawiedliwy, niech nadal będzie sprawiedliwy, a kto święty, niech się nadal uświęca" (UBG)

Komentarz: w interpretacji Obj. 22:11 istotne są dwa elementy: tryb rozkazujący, w którym występują wszystkie cztery czasowniki, oraz przysłówek eti, który może oznaczać: 1) w odniesieniu do czasu - nadal, jeszcze, ciągle lub 2) w odniesieu do stopnia - więcej, jeszcze bardziej. Cała wypowiedź zbudowana jest na zasadzie paraleli tego, co krzywdzące i plugawe oraz tego, co święte i sprawiedliwe. Zwłaszcza z przyczyny pierwszego (negatywnego) elementu, trudno przyjąć tryb rozkazujący dosłownie, jakoby Bóg polecał złemu wyrządzać jeszcze więcej zła. Bardziej logiczna będzie tutaj interpretacja czasowa. W wersecie 10 anioł mówi Janowi, że czas jest bliski. Werset 11 powtarza tę samą myśl jako Boże zarządzenie. Z wyroku Bożego sprawy mają dziać się jak dotychczas: zło, które było dotąd wyrządzane, będzie miało więcej czasu. Ten sam czas ma jednak także służyć wierzącym do czynienia sprawiedliwości i rozwoju w poświęceniu. Stąd wspomniany przysłówek eti również ma tutaj wymiar chronologiczny. Ponieważ Królestwo Chrystusa nie zaczyna się dziś, zły może nadal wyrządzać zło (nie: więcej zła). Podobnie sprawiedliwy ma czas do dalszego rozwoju w powołaniu, aby na podstawie uczynków mógł otrzymać obiecaną nagrodę w chwale.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Słowa kluczowe: Objawienie św. Jana komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
GP - Grecko-Polski Nowy Testament, wyd. interlinearne
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 24-04-2022


komentarzbiblijny.pl