komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do księgi Kapłańskiej

Omówione fragmenty: 8:1,2 | 8:6-9,13 | 8:10-12 | 8:14-17 | 8:18-24 | 8:25-29 | 8:30 | 8:33-35

Omówione fragmenty: 8:1,2 | 8:6-9,13 | 8:10-12 | 8:14-17 | 8:18-24 | 8:25-29 | 8:30 | 8:33-35

Streszczenie księgi Kapłańskiej

Księga Kapłańska, zgodnie ze swoją nazwą, koncemtruje się na przepisach dotyczących służby kapłanów. Opisuje m.in. sprzęty Przybytku i ich obsługę, ubiór kapłanów, obrzęd wprowadzenia kapłana na urząd, rodzaje składanych ofiar, cyklicznie obchodzone święta:
- Kapłańska 1 - ofiara całopalna;
- Kapłańska 2 - ofiary pokarmowe;
- Kapłańska 3 - ofiara wspólnotowa (spokojna); wszelki tłuszcz należy do PANA; zakaz spożywania tłuszczu i krwi;
- Kapłańska 4 - ofiary za (nieświadomy) grzech: kapłana, ludu, naczelnika rodu, pojedynczego człowieka; grzech oznacza winę nawet w przypadku nieświadomości;
- Kapłańska 5 - grzechy, za które składano ofiary przebłagalne; ofiary ubogich: gołębie lub mąka; ofiary za przywłaszczenie;
- Kapłańska 6 - nieustanna ofiara całopalna (zakaz wygaszania ognia na ołtarzu); ofiary pokarmowe; ofiara przebłagalna;
- Kapłańska 7 - ofiary za przywłaszczenie; część z ofiar należna kapłanom; ofiara spokojna; zakaz spożywania tłuszczu i krwi;
- Kapłańska 8 - ceremonia wprowadzenia kapłanów na urząd: ofiary, namaszczenie i 7-dniowa straż;
- Kapłańska 9 - ofiary ósmego dnia ceremonii wprowadzania kapłanów na urząd;
- Kapłańska 10 - synowie Aarona, Nadab i Abihu, ofiarowują kadzidło z ogniem niepochodzącym z ołtarza i zostają ukarani śmiercią; żałoba ludu, zakaz żałoby dla Aarona, Eleazara i Itamara; zakaz picia alkoholu w czasie służby kapłańskiej; części z ofiar należne kapłanom; niedopełnienie przez Eleazara i Itamara czynności podczas ofiary przebłagalnej;
- Kapłańska 11 - zwierzęta, które można jeść: ze zwierząt lądowych - te, które mają rozdzielone kopyta i jednocześnie przeżuwają, ze zwierząt wodnych - te, które mają płetwy i łuski, z owadów - te, które mają sześć odnóży, w tym dwa do skakania; gatunki ptaków, których nie wolno jeść; zakaz spożywania padliny; postępowanie z padliną;
- Kapłańska 12 - oczyszczenie kobiety po porodzie; okres nieczystości i ofiary składane po jego zakończeniu; obrzezanie chłopca ósmego dnia po urodzeniu;
- Kapłańska 13 - postępowanie w przypadku chorób skóry: trądu, wrzodów, oparzeliny, grzybicy, liszajów; jak ma zachowywać się trędowaty; postępowanie w przypadku trądu na odzieży;
- Kapłańska 14 - obrzęd oczyszczenia po wyzdrowieniu z trądu; postępowanie w przypadku trądu na domach;
- Kapłańska 15 - nieczystość związana z wypływem nasienia i miesiączką oraz ofiary z tym związane;
- Kapłańska 16 - ceremonia i ofiary Dnia Przebłagania; kozioł Pański i kozioł dla Azazela;
- Kapłańska 17 - zwierzęta składane w ofierze mają być przyprowadzane przed Namiot Spotkania i tam zabijane - nie można składać ofiar dla Pana ze zwierząt zabitych na terenie obozu lub w polu; zakaz spożywania krwi;
- Kapłańska 18 - kto wypełni prawa i nakazy Pana, dzięki nim będzie żył; zakaz współżycia z krewnymi, z kobietą podczas miesiączki, z kobietą zamężną, mężczyzny z mężczyzną, ze zwierzęciem;
- Kapłańska 19 - 'świętymi bądźcie, bo ja jestem święty'; powtórzenie przepisów moralnych dotyczących m.in. sabatu, zakazu czynienia bożków, ofiar spokojnych, pozostawienia części plonów na polu dla biednych, zakazu kłamstwa, miłości bliźniego jak siebie samego;
- Kapłańska 20 - zakaz składania ofiar Molochowi i zwracania się o radę do mediów i wróżbitów; zakaz złorzeczenia rodzicom; przepisy dotyczące współżycia; narody zostały wypędzone przed Izraelem ze względu na ich nieprawość;
- Kapłańska 21 - przepisy dotyczące zachowania świętości przez kapłanów;
- Kapłańska 22 - kiedy kapłan nie może spożywać przeznaczonych dla kapłanów części z ofiar; kto oprócz kapłana może jeść z ofiar; przypadki, w jakich zwierzę nie może być złożone w ofierze;
- Kapłańska 23 - podsumowanie najważniejszych informacji o świętach: Sabat, Pascha i Przaśniki, Pierwociny, Pięćdziesiątnica, Święto Nowiu, Dzień Przebłagania, Święto Namiotów;
- Kapłańska 24 - przykazania dotyczące obsługi świecznika i chlebów pokładnych; kara za bluźnierstwo przeciw Bogu; 'oko za oko';
- Kapłańska 25 - rok sabatowy i jubileuszowy; prawo wykupu własności i zwrot własności w roku jubileuszowym; przepisy dotyczące niewolnictwa w odniesieniu do Żydów i cudzoziemców; prawo ozyskania wolności w roku jubileuszowym;
- Kapłańska 26 - zakaz czczenia wizerunków; błogosławieństwa za posłuszeństwo; przekleństwa za nieposłuszeństwo; siedmiokrotne karanie; ziemia będzie nadrabiać sabaty; powrót łaski pod warunkiem obrzezania serca; karanie nigdy nie będzie wieczne, bo wieczne jest przymierze Boga z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem;
- Kapłańska 27 - prawo wykupu osób i rzeczy poświęconych Bogu; szacowanie wartości; ograniczenia możliwości wykupu.

Kapłańska 8

Kpł. 8:1,2

"Potem PAN powiedział do Mojżesza: (2) Weź Aarona i z nim jego synów, ich szaty, oliwę do namaszczenia, cielca na ofiarę za grzech, dwa barany i kosz przaśnych chlebów" (UBG)

Komentarz: opisana w 8 rdz. księgi Kapłańskiej ceremonia wprowadzania kapłanów na urząd jest typiczna względem służby kapłańskiej pod Nowym Przymierzem. Podobnie jak Izrael pod Zakonem obejmował lud, lewitów i kapłanów pełniących służbę w Przybytku, tak pod Nowym Przymierzem wybrany lud Pański obejmuje lud (spłodzeni z ducha), lewitów (zrodzeni z ducha) i kapłanów (ochrzczeni duchem) pełniących służbę w duchowym Przybytku Prawdy. Rozmaite elementy ceremonii wskazują zatem na doświadczenia antytypicznych kapłanów związane z ich służbą dla Słowa Bożego: Aaron i jego synowie - Jezus Chrystus i wybrani zrodzeni z ducha; szaty - atrybuty charakteru; oliwa do namaszczenia - duch prawdy; cielec - ofiara Jezusa Chrystusa; dwa barany - ofiara Kościoła; przaśny chleb - nauka Słowa Bożego.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kpł. 8:6-9,13

"I kazał Mojżesz zbliżyć się Aaronowi i jego synom, i obmył ich wodą; (7) Potem włożył tunikę na niego i przepasał go pasem, ubrał go w płaszcz, nałożył na niego efod i przepasał go pasem efodu, i przymocował go nim. (8) Włożył też na niego pektorał i do pektorału włożył Urim i Tummim. (9) Włożył także na jego głowę mitrę, a na mitrze z przodu umieścił złotą blaszkę, świętą koronę, jak PAN rozkazał Mojżeszowi ... (13) Potem Mojżesz kazał zbliżyć się synom Aarona, włożył na nich tuniki, przepasał ich pasami i włożył im na głowy mitry, jak PAN rozkazał Mojżeszowi" (UBG)

Komentarz: pierwszą czynnością wykonaną wobec wyświęcanych kapłanów było obmycie wodą w umywalni, co przedstawia podstawowy warunek związany z przyjęciem Jezusa Chrystusa, a mianowicie pokutę. Wybrani, którzy dotrzymują tego warunku, przywdziewają białą szatę przedstawiającą zrodzenie z ducha (czystość charakteru ukształtowanego przez dobre pojmowanie podstaw prawdy), przepasaną pasem służebności (w. 7 i 13). Strój arcykapłana opisany w wersetach 7-9 dotyczy antytypicznie Jezusa Chrystusa, który sam jeden jest arcykapłanem naszego wyznania. Oprócz wspomnianej tuniki z lnianym pasem (w. 7) strój obejmował: płaszcz niebieskiego koloru (w. 7, symbol wierności), dwuczęściowy efod nakładany na przód i tył, połączony dwoma złotymi klamrami na ramionach (w. 7, symbol przymierzy: Zakonu i Nowego), pektorał - napierśnik efodu, w którym znajdowały się urim i tummim - dwa kamienie służące jako losy do objawiania wyroków Bożych (w. 8, symbol litery i ducha prawa - moralności i etyki), nakrycie głowy - mitra z koroną (w. 9 i 13), symbol pokory Pana, który swoją uniżoną służbą zapewnił sobie godność królewską w chwale Boskiej natury).

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kpł. 8:10-12

"Mojżesz wziął też oliwę do namaszczenia i namaścił przybytek oraz wszystkie rzeczy, które w nim były, i poświęcił je. (11) Potem pokropił nią ołtarz siedem razy i namaścił ołtarz wraz ze wszystkimi jego przyborami, również kadź i jej podstawę, aby je poświęcić. (12) Wylał także oliwę do namaszczenia na głowę Aarona i namaścił go, aby go poświęcić" (UBG)

Komentarz: oliwa jest figuralnym wyobrażeniem ducha świętego. Namaszczenie Przybytku i jego sprzętów pokazuje, że w sposób literalny przedstawiają one duchową rzeczywistość, są 'cieniem' Nowego Przymierza. Podobnie namaszczenie arcykapłana - oliwa wylewana była na jego głowę, spływając następnie w dół na szaty, co obrazuje fakt, że duch najpierw wylany został na Głowę Ciała Chrystusowego w osobie Jezusa Chrystusa, aby następnie przez niego 'spływać' na członków jego Ciała, jego wierny Kościół.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Kpł. 8:14-17

"Przyprowadził też cielca na ofiarę za grzech, a Aaron i jego synowie włożyli ręce na głowę cielca ofiary za grzech. (15) Następnie Mojżesz zabił go, wziął jego krew i pomazał palcem rogi ołtarza dokoła, i oczyścił ołtarz. Resztę zaś krwi wylał u podstawy ołtarza i poświęcił go dla dokonywania na nim przebłagania. (16) Potem wziął cały tłuszcz pokrywający wnętrzności, płat tłuszczu na wątrobie i obie nerki razem z ich tłuszczem i spalił to Mojżesz na ołtarzu. (17) A cielca, jego skórę, mięso i odchody spalił w ogniu poza obozem, tak jak PAN rozkazał Mojżeszowi" (UBG)

Komentarz: ofiara cielca przestawia ofiarę Jezusa Chrystusa. Antytypiczni kapłani kładą swoje ręce na głowę antytypicznego cielca w geście zupełnego polegania na tej ofierze, a także służby (symbol ręki) na rzecz prawdy, której świadectwo wydał Pan. Smarowanie rogów ołtarza krwią cielca przedstawia zastosowanie wartości ofiary Chrystusa za Kościół, tzn. otwarcie drogi poświęcenia dla wierzących w obecnym wieku Ewangelii. Wylanie pozostałej krwi na ziemię u podnórza ołtarza wskazuje, że ta sama ofiara będzie miała zastosowanie za całą ludzkość w czasie przyszłego Królestwa Chrystusa. Ofiara cielca odbywała się na ołtarzu, ale "skórę, mięso i odchody [cielca] spalił [Mojżesz] w ogniu poza obozem". Z jednej strony dość literalnie pokazuje to fakt, że nasz Pan cierpiał i umarł za bramą miasta. Z drugiej strony, w bardziej symbolicznym sensie oznacza to, że ofiara naszego Pana - a także ofiara jego współkapłanów - odbywa się poza ich niebiańską ojczyzną i musi być wykonana w warunkach tego świata i jego wrogości wobec spraw Bożych. Na ołtarzu natomiast spalany jest tłuszcz cielca (poświęcenie wszystkich najlepszych zasobów dla służby Bożej) i nerki (bezgrzeszne wykonanie ofiary).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kpł. 8:18-24

"Potem przyprowadził barana na całopalenie. I Aaron, i jego synowie włożyli ręce na głowę tego barana. (19) Mojżesz zabił go i pokropił jego krwią ołtarz dokoła. (20) Potem podzielił barana na części i spalił Mojżesz głowę, części i tłuszcz. (21) Wnętrzności zaś i nogi opłukał wodą; i Mojżesz spalił całego barana na ołtarzu. Jest to całopalenie na miłą woń, ofiara ogniowa dla PANA, jak PAN rozkazał Mojżeszowi. (22) Potem kazał przyprowadzić drugiego barana, barana poświęcenia. I Aaron, i jego synowie włożyli ręce na głowę tego barana. (23) I Mojżesz zabił go, wziął nieco z jego krwi i pomazał nią koniec prawego ucha Aarona, kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej nogi. (24) Kazał też zbliżyć się synom Aarona i pomazał Mojżesz tą krwią koniec ich prawego ucha, kciuki ich prawej ręki i wielkie palce ich prawej nogi. I Mojżesz pokropił krwią dokoła ołtarza" (UBG)

Komentarz: ofiara dwóch baranów przestawia ofiarę Kościoła widzianą z różnych punktów widzenia. Pierwszy baran złożony jest na ołtarzu jako całopalenie, co podkreśla potrzebę ofiarowania nas samych Bogu w całości; podporządkowania służbie Ewangelii każdego aspektu życia, przez wykonywanie, poznawanie i nauczanie. Kropienie krwią obu baranów wokół ołtarza nawiązuje symbolicznie do czynności wylania przed ołtarzem krwi cielca i oznacza, że ofiara Kościoła sprawowana na rzecz prawdy będzie służyć podniesieniu ludzkości w Królestwie Chrystusa. Krew drugiego barana ponadto służy do poświęcenia kapłanów przez posmarowanie płatka prawego ucha (uzdolnienie kapłanów do rozumienia nauki Słowa Bożego), prawego kciuka (symbol wykonywania Słowa) oraz dużego palca prawej stopy (duch głoszenia i nauczania Ewangelii). Fakt, iż do ofiarowania wykorzystane są dwa barany, koresponduje z nauczaniem Słowa Bożego, że na Oblubienicę Chrystusa (antytypicznych kapłanów) składają się dwie grupy ludu Bożego opisane w symbolach Objawienia jako 24 starszych oraz 144000 wybranych. Pierwsza z wymienionych klas cieszyć się będzie najwyższą pozycją w Królestwie i jako taka koresponduje z symbolem barana całopalnego. W ten sposób Słowo Boże pokazuje zasadę: aby osiągnąć wszystko w przyszłej chwale, w obecnym życiu wszystko trzeba poświęcić.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kpł. 8:25-29

"Potem wziął tłuszcz, ogon, cały tłuszcz pokrywający wnętrzności, płat tłuszczu na wątrobie oraz obie nerki z ich tłuszczem i prawą łopatkę. (26) Także z kosza przaśnych chlebów, który był przed PANEM, wziął jeden przaśny placek, jeden placek chleba z oliwą oraz jeden podpłomyk i położył je na kawałki tłuszczu i na prawej łopatce. (27) I dał to wszystko do rąk Aarona i do rąk jego synów i kołysał to jako ofiarę kołysaną przed PANEM. (28) Następnie Mojżesz wziął to z ich rąk i spalił na ołtarzu na ofierze całopalnej. To była ofiara poświęcenia na miłą woń, ofiara ogniowa dla PANA. (29) Mojżesz wziął też mostek i kołysał go jako ofiarę kołysaną przed PANEM. Była to bowiem część Mojżesza z barana poświęcenia, jak mu PAN rozkazał" (UBG)

Komentarz: ofiara kołysana wskazuje potrzebę ustawicznego trwania w poświęceniu przez antytypicznych kapłanów. Obracanie przed Panem najlepszymi częściami barana obrazuje wykorzystywanie przez kapłanów w służbie dla Pana ich najlepszych zdolności, najcenniejszych zasobów. Trzy przaśne placki, które znalazły się na wierzchu ofiary spalanej na ołtarzu, zdają się wskazywać na fakt, że ostatecznie w naszej służbie "pozostaje wiara, nadzieja, miłość - te trzy" (1 Kor. 13:13). Przaśność placków dodatkowo podkreśla, że w służbie kapłańskiej jesteśmy oddzieleni od grzechu. Placek z oliwą szczególnie wskazuje na miłość, która jest pierwszym owocem ducha.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kpł. 8:30

"Wziął też Mojżesz trochę oliwy do namaszczenia i nieco krwi z ołtarza, i pokropił nimi Aarona i jego szaty, a także jego synów i ich szaty. Tak poświęcił Aarona i jego szaty, jego synów i ich szaty" (UBG)

Komentarz: kropienie kapłanów i ich szat oliwą zmieszaną z krwią symbolizuje chrzest duchem. Istotą chrztu duchem jest rozwój dojrzałości zrozumienia i stosowania nauk Słowa Bożego, który także nazwany jest w Biblii duchem proroctwa. Kropienie kapłanów i szat pokazuje, że rozwój ducha ma skutek w dalszym rozwoju ciała (charakteru). Kropienie szat pokazuje ponadto, że niezbędnym warunkiem doświadczenia chrztu duchem jest zrodzenie z ducha, tzn. człowiek musi najpierw pojąć podstawową naukę o Chrystusie i zgodnie z nią zmienić swój charakter, aby mógł być możliwy dalszy rozwój - najpierw musi przywdziać szatę nowego zrodzenia, aby nastąpić mogło 'kropienie' duchem prawdy. Zmieszanie oliwy z krwią podkreśla potrzebę nieustannego trwania w poświęceniu jako warunku zanurzenia w głębię poznania Chrystusa.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Kpł. 8:33-35

"Nie odchodźcie od wejścia do Namiotu Zgromadzenia przez siedem dni, aż do dnia, kiedy wypełni się czas waszego poświęcenia. Przez siedem dni bowiem będziecie poświęcani. (34) Tak jak dziś uczyniono, tak PAN nakazał czynić, aby dokonać za was przebłagania. (35) Dlatego przy wejściu do Namiotu Zgromadzenia będziecie przebywać dzień i noc przez siedem dni i będziecie pełnili straż PANA, abyście nie pomarli. Tak mi bowiem rozkazano" (UBG)

Komentarz: końcowe polecenie związane z wprowadzeniem kapłanów na urząd podkreśla potrzebę ustawicznego trwania w poświęceniu, trzymania stałej duchowej straży nad sobą, aby nie splamić się grzechem, i nad zrozumieniem Słowa Pańskiego, aby nie popaść w błąd. Samowolne przerwanie podążania wąską drogą poświęcenia przez antytypicznych kapłanów w czasie, kiedy doświadczyliśmy kropienia naszych szat duchem znajomości, oznaczać będzie utratę stanowiska we wtórej śmierci ("abyście nie pomarli").

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Słowa kluczowe: księga Kapłańska komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 28-09-2019


komentarzbiblijny.pl