komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do księgi Liczb

Omówione fragmenty: 3:11-13 | 21:4-9

Omówione fragmenty: 3:11-13 | 21:4-9

Streszczenie księgi Liczb

Księga Liczb relacjonuje wydarzenia związane z wędrówką Izraela, poczynając od spisu ludności na początku 2. roku po wyjściu z Egiptu, a kończąc na podziale ziemi na wschód od Jordanu między plemiona Gada, Rubena i połowę plemienia Manassesa w 40. roku. Czytamy w niej m.in. o przeszpiegowaniu ziemi Kannan przez 12 zwiadowców, buncie Koracha, Datana i Abirama, zakwitającej lasce Aarona, miedzianym wężu, błogosławieniu Izraela przez Balaama wynajętego, aby tenże Izrael przeklął czy zwycięstwie nad królami Amorytów i Refaitów. Ponadto, księga Liczb zawiera szereg informacji dotyczących Prawa, m.in. opisuje przydział służby rodów lewickich, zasady transportowania Przybytku i jego sprzętów, ofiary składane w związku z różnymi świętami, zasady ślubu nazirekczyka, postępowanie w celu oczyszczenia. Nazwa księgi nawiązuje do dwukrotnego policzenia Izraela, najpierw u podnóża Synaju (rozdziały 1-4), a potem na równinach moabskich (rozdział 26). Do jej treści nawiązuje wielu pisarzy Biblijnych, m.in. Jeremiasz (2 Kr. 18:4), Izajasz (Iz. 48:21), Ezechiel (Ez. 20:13-24), Ozeasz (Oz. 9:10), Micheasz (Mich. 6:5), Łukasz (Dzieje 7:36), Paweł (1 Kor. 10:1-11) czy Piotr (2 Pt. 2:15,16), co potwierdza, iż księga Liczb stanowi nieodłączną część Słowa Bożego:
- Liczb 1 - spis Izraela pierwszego dnia drugiego miesiąca, w drugim roku po ich wyjściu z ziemi Egiptu - mężczyźni powyżej 20 roku życia zdolni do walki - razem 603 550 (1-46); Lewitów nie policzono, ale Bóg wyznaczył im zadanie przy Przybytku: mieli go transportować, montować, demontować, trzymać przy nim straż i wokół niego obozować (47-54);
- Liczb 2 - rozkład obozów plemion względem Przybytku (): na wschód - Juda, Issachar, Zebulon (3-9), na południe - Ruben, Symeon, Gad (10-16), na zachód - Efraim, Manasses, Beniamin (18-24), na północ - Dan, Aszer, Neftali (25-31);
- Liczb 3 - synowie Aarona (1-4); Lewici poddanymi kapłanów (5-10); Lewici wzięci w miejsce pierworodnych (11-13); rodziny Lewitów (14-22); Gerszonici na zachód od Przybytku, ich przydziałem były jego przykrycie, skóry i zasłony (23-27); Kehatyci na południe od Przybytku, ich przydziałem były sprzęty Przybytku (27-31); Eleazar wodzem Lewitów (32); Meraryci na północ od Przybytku, ich przydziałem była jego konstrukcja (słupy, deski, podstawy, etc.; 33-37); obóz kapłanów na wschód od Przybytku (38); liczba wszystkich Lewitów - 22 000 (39); liczba wszystkich pierworodnych w Izraelu - 22 273 (43); Pan nakazuje wykupić pierworodnych liczbą Lewitów (44-51);
- Liczb 4 - służba Lewitów w wieku 20-50 lat (2,3,23,30); postępowanie kapłanów z Przybytkiem przed wyjściem w drogę (5-14); zadania i przywileje Kehatytów podczas transportu (4,15-20); zadania Gerszonitów podczas transportu Przybytku (21-28); zadania Merarytów podczas transportu Przybytku (29-33); Eleazar miał nadzór nad Kehatytami, Itamar nad Gerszonitami i Merarytami (16,28,33); Lewici zdolni do służby przy Przybytku (30-50 lat) policzeni (34-49): Kehatyci - 2 750 (36), Gerszonici - 2 630 (40), Meraryci - 3 200 (44);
- Liczb 5 - usunąć z obozu trędowatych, cierpiących, wyciek i każdego, który zanieczyścił się przy umarłym (1-4); zwrócić wartość zawinionej szkody + 1/5, w przypadku braku odbiorcy odszkodowanie zwrócić kapłanowi (5-10); ofiara podejrzenia (kiedy mąż podejrzewa żonę o zdradę, ale brak jest świadków, 11-31);
- Liczb 6 - ślub nazirejczyka (1-27);
- Liczb 7 - ofiary naczelników plemion izraelskich z okazji poświęcenia Przybytku (1-89);
- Liczb 8 - świecznik w Świątnicy (1-4); ceremonia poświęcenia Lewitów (5-15); Lewici wzięci w miejsce pierworodnych (16-19); służba Lewitów od 25. do 50. roku życia (24,25);
- Liczb 9 - nakaz obchodzenia Paschy (1-5); przepisy dotyczące obchodzenia Paschy dla nieczystych, będących w drodze, przybyszów - obchodzić 14. dnia kolejnego miesiąca według wszystkich przepisów Paschy (6-14); obłok nad Przybytkiem znakiem od Pana do obozowania lub zmiany miejsca pobytu (15-23);
- Liczb 10 - polecenie wykonania dwóch srebrnych trąb, opis sygnałów dźwiękowych (1-10); wyjście Izraela z Synaju do Paran, opis porządku marszu (11-36);
- Liczb 11 - bunt Izraela, który chce jeść mięso (1-35): Mojżesz i 70 starszych gromadzi się przy Namiocie Spotkania na polecenie Pana. Wtedy PAN wziął z ducha, który był na nim, i dał go siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, prorokowali (24,25), dwóch starszych, którzy się nie stawili przy Namiocie, prorokuje w obozie (26), reakcja Mojżesza: Oby cały lud PANA zamienił się w proroków, aby PAN złożył na nim swego ducha! (29), śmierć Izraelitów, którzy zapragnęli mięsa (31-34);
- Liczb 12 - bunt Miriam i Aarona (1-16): narzekają na Mojżesza z powodu jego etiopskiej żony (1), Czy PAN przemawiał tylko przez Mojżesza? Czy nie przemawiał też przez nas? (2), Mojżesz człowiekiem bardzo pokornym, najbardziej ze wszystkich ludzi, którzy żyli na ziemi (3), Bóg przywołuje oboje i karci (4-9), Miriam zostaje dotknięta trądem (10), Aaron prosi Mojżesza o wybaczenie (11,12), Mojżesz prosi Pana o litość dla Miriam, jej trąd zostaje ograniczony do 7 dni (13-16);
- Liczb 13 - naczelnicy rodów wysłani na przeszpiegowanie Kanaanu (1-33): ucięli tam gałąź z jedną kiścią winogron, i nieśli ją we dwóch na drążku (23), ziemia opływa mlekiem i miodem (27), Kaleb uspokajał lud szemrzący przeciw Mojżeszowi i mówił: Pójdźmy i posiądźmy ziemię, bo zdołamy ją podbić (30), mężczyźni, którzy z nim poszli, powiedzieli: Nie możemy wyruszyć przeciw tamtemu ludowi, bo jest silniejszy od nas (31);
- Liczb 14 - lud boi się kananejczyków i podnosi bunt przeciw Mojżeszowi (1-45): jeśli PAN upodoba nas sobie, to wprowadzi nas do tej ziemi i da ją nam – tę ziemię, która opływa mlekiem i miodem (8), tylko nie buntujcie się przeciwko PANU ani nie bójcie się ludu tej ziemi (9), zgromadzenie chce ukamienować Mojżesza, Aarona, Kaleba i Jozuego, ale Pan udaremnił to swoim objawieniem się w obłoku (10), Bóg chce zgładzić Izraela, a z Mojżesza wyprowadzić nowy naród, jednak ten przekonuje, żeby Pan tego nie robił (11-19), Bóg zapowiada, że Żydzi, którzy widzieli Jego dzieła, z wyjątkiem Kaleba i Jozuego, nie wejdą do ziemi, by ją posiąść (20-24,28-30), zapowiedź 40 lat tułaczki (31-33), według liczby dni, w ciągu których wyszpiegowaliście ziemię, to znaczy czterdzieści dni, dzień za rok, będziecie ponosić karę za wasze nieprawości (34), Bóg nakazuje powrót na pustynię (25), Żydzi jednak wyruszają na bitwę z Kananejczykami i zostają pobici (40-45), naczelnicy, którzy byli wysłani na przeszpiegowanie ziemi, z wyjątkiem Kaleba i Jozuego, giną od plagi (36,37);
- Liczb 15 - przepisy dotyczące ofiar pokarmowych składanych z ofiarą zwierzęcą (1-15); będzie jedno prawo i jeden sąd dla was i przybysza, który mieszka wśród was (16,29); ofiara wzniesienia (17-21); ofiara za nieświadomy grzech całego zgromadzenia (22-26); ofiara za nieświadomy grzech osoby (27,28); kara za grzech świadomy (30,31); ukamienowanie człowieka, który zbierał drewno poza obozem w sabat (32-36); frędzle u skraju szaty jako przypomnienie przykazań Pańskich (38-41);
- Liczb 16 - bunt Koracha, Datana i Abirama (1-40): Lewici chcą służby kapłańskiej (9,10), stawili się przed Przybytkiem, aby ofiarować kadzidło (17,18), ziemia pochłonęła żywcem przywódców buntu (28-34), 250 ofiarujących kadzidło pochłonął ogień (35), kadzielnice tych, którzy zgrzeszyli, zostały rozbite na blachy na pokrycie ołtarza jako znak, że tylko synowie Aarona mogą pełnić służbę kapłańską (36-40); następnego dnia Izrael obwinia Mojżesza za śmierć buntowników. Nastaje kolejna plaga, wskutek której ginie 14 700 (41-50);
- Liczb 17 - Mojżesz zbiera laski naczelników rodów - razem 12 - i kładzie je przed Arką. Laska Aarona zakwita i wydaje owoce jako jedyna na znak, że jest on wybranym przez Boga arcykapłanem. Laska Aarona zostaje zachowana w Arce jako świadectwo dla Izraela (1-13);
- Liczb 18 - Pan instruuje Aarona: służba kapłańska należy do niego i jego rodu, Lewici zostali im dani jako pomoc, ale nie mogą się zbliżać do sprzętów świątyni, ani do ołtarza (1-7); części z ofiar ludu, które Pan przeznaczył dla kapłanów (8-19); kapłaństwo i Lewici bez dziedzictwa w ziemi (20); synom Lewiego dałem jako dziedzictwo wszystkie dziesięciny w Izraelu za ich służbę, którą pełnią w Namiocie Zgromadzenia (21-32);
- Liczb 19 - popiół z czerwonej jałówki do wody oczyszczenia, procedura przygotowania (1-10); nieczystość z powodu kontaktu ze zmarłym (11-16); procedura oczyszczenia nieczystego z powodu kontaktu ze zmarłym za pomocą wody oczyszczenia (17-22);
- Liczb 20 - Izrael na pustyni Syn, śmierć Miriam w Kadesz (1); brak wody, Pan wyprowadza wodę ze skały, jednak Mojżesz i Aaron przypisują sobie ten cud, za co Bóg obiecuje: Ponieważ nie uwierzyliście mi, by mnie poświęcić na oczach synów Izraela, dlatego nie wprowadzicie tego zgromadzenia do ziemi, którą im daję (2-13); wołaliśmy do PANA, a wysłuchał naszego głosu i posłał Anioła, i wyprowadził nas z Egiptu (16); Edomici nie pozwalają Izraelowi przejść przez swoją ziemię (14-21); Izrael idzie z Kadesz do góry Hor: Mojżesz zabiera Aarona i Eleazara na górę, tam Eleazar ubiera arcykapłańskie szaty Aarona, a Aaron umiera, "nie wejdzie bowiem do ziemi, którą dałem synom Izraela, ponieważ sprzeciwiliście się mojemu słowu przy wodach Meriba" (22-29);
- Liczb 21 - zwycięstwo Izraela nad kananejskim królem Aradu (1-3); plaga węży, wąż miedziany (4-9); opis kolejnych punktów podróży (10-20); Sychon, król Amorytów, odmawia Izraelowi przejścia przez swą ziemię. Zostaje pobity, a Izrael bierze ziemię Amorytów w posiadanie (21-32); Pan wydaje w rękę Izraela Oga, króla Baszanu (33-35);
- Liczb 22 - Balak, król Moabu, posyła po Balaama, żeby przeklął Izraela (1-6); Bóg zakazuje Balaamowi przeklinać Izrael, ale zgadza się, żeby prorok poszedł do Balaka (7-21); anioł Boży zastępuje drogę Balaama, oślica przemawia (22-35); prorok przybywa do króla Moabu (36-41);
- Liczb 23 - Balaam dwukrotnie błogosławi Izraela (1-30);
- Liczb 24 - Balaam trzeci raz błogosławi Izraela (1-9); wyjaśnia Balakowi, że nie mógł mówić inaczej niż to, co otrzymał od Boga (10-14); proroctwo o losie narodów Kanaanu (15-25);
- Liczb 25 - Izrael wzbudza gniew Pana, biorąc sobie kobiety Moabu i składając ofiary Baalowi z Peor (1-5); Pinechas, syn Eleazara, przebija włócznią Zimriego Symeonitę i Midianitkę Kozbi, uśmierzając gniew Pana (6-18); od plagi giną 24 000 (9);
- Liczb 26 - przegląd rodzin Izraela, które wyszły z Egiptu (1-50); wszystkich spisanych od 20 lat wzwyż: 601 730 (51); podział ziemi przez losowanie (52-56); rodziny Lewitów (57-62); wśród spisanych nie było żadnego mężczyzny spisanego na pustkowiu Synaj z wyjątkiem Kaleba i Jozuego (63-65);
- Liczb 27 - córki Celofchada otrzymują dziedzictwo (1-7); zasady dziedziczenia w przypadku braku posiadania męskiego potomka (8-11); Mojżesz ogląda z góry ziemię obiecaną (12-14); Jozue wyznaczony na następcę Mojżesza (15-23);
- Liczb 28 - ofiary ustawiczne (1-15); ofiary święta Przaśników (16-25); ofiary święta tygodni (26-31);
- Liczb 29 - ofiary składane z okazji świąt: Trąbek (1-6), Przebłagania (7-11), Szałasów (12-40);
- Liczb 30 - ślubowanie córek, żon, wdów i rozwiedzionych, uprawnienia ojców i mężów do anulowania ślubów (1-16);
- Liczb 31 - Izrael wyrusza na Midian (1-8); wzięcie łupów (9-12); spośród jeńców ma być zabite każde dziecko płci męskiej i każda kobieta, która współżyła z mężczyzną (13-20); zasady ceremonialnego oczyszczenia łupów (21-24); zasady podziału łupów (25-30); podatek, który przypadł kapłanom (31-41); podatek dla Lewitów (42-47); przełożeni nad wojskiem raportują, że nikt nie zginął w bitwie i składają dobrowolny dar (48-54);
- Liczb 32 - Gad i Ruben chcą objąć ziemię Gilead dla swoich trzód. Mojżesz odmawia, ponieważ wszystkie plemiona mają przejść przez Jordani walczyć o ziemię obiecaną (1-15); Ruben i Gad chcą zostać, ale obiecują walczyć o ziemię obiecaną razem z Izraelem, ale bez dziedzictwa w tej ziemi (16-30); Mojżesz przydziela ziemię po wschodniej stronie Jordanu Gadowi, Rubenowi i połowie Manassesa (31-42);
- Liczb 33 - etapy wędrówki Izraela (1-36); śmierć Aarona na górze Hor w wieku 123 lat w 40. roku od wyjścia z Egiptu 1. dnia 5. miesiąca (37-39); dalsze etapy podróży (41-49); polecenia Pańskie w związku z wejściem do ziemi (50-56);
- Liczb 34 - opis zewnętrznej granicy Izraela po objęciu przez nich ziemi (1-12); ziemia ma być podzielona przez losowanie dla 9,5 plemienia (13-15); imiona mężczyzn wyznaczonych do podziału ziemi (16-29);
- Liczb 35 - 48 miast Lewitów: otoczone z każdej strony pastwiskami, miały być wzięte od każdego plemienia (1-8); sześć miast schronienia dla nieumyślnego zabójcy (9-15); zabójstwo umyślne (16-21); zabójstwo nieumyślne (22-25); zabójca ma miejszkać w mieście schronienia do śmierci arcykapłana, poza nim może zostać zabity przez mściciela krwi (26-29); nie można skazać na śmierć na podstawie świadectwa jednego świadka ani brać wykupu za życie mordercy (30-32); krew kala ziemię (33,34);
- Liczb 36 - przypadek córek Celofchada - ziemia jednego plemienia nie może przechodzić wskutek małżeństwa na inne plemię (1-13).

Liczb 3

Lb. 3:11-13

"Potem PAN powiedział do Mojżesza: (12) Oto wziąłem Lewitów spośród synów Izraela na miejsce wszystkich pierworodnych, którzy otwierają łono wśród synów Izraela, i dlatego Lewici będą należeć do mnie. (13) Do mnie bowiem należy wszystko, co pierworodne. W dniu, kiedy zabiłem wszystko, co pierworodne w ziemi Egiptu, poświęciłem sobie wszystko, co pierworodne w Izraelu, od człowieka aż do zwierzęcia. Będą należeć do mnie; ja jestem PAN" (UBG)

Komentarz: szczególny status Lewitów wynika z faktu, iż są wzięci w miejsce pierworodnych i jako poświęceni Panu, są przeznaczeni do służby przy Przybytku. Dlatego w kontekście Nowego Przymierza uzasadnione jest utożsamienie Lewitów ze zrodzonym z ducha Kościołem. Choć zrodzenie z ducha jest Bożym darem dla każdego człowieka, znacząca większość doświadczy go w przyszłym wieku, kiedy pod rządami Chrystusa duch będzie wylany "na wszelkie ciało". W obecnym wieku dar nowego zrodzenia otrzymują jedynie wybrani. A otrzymują go po to, aby 'należeć do Pana', wykonując pracę przy antytypicznym Przybytku prawdy, poprzez badanie Słowa Bożego, jego nauczanie, ewangelizację i proroctwo. Dlatego Jakub pisze o Bogu, że "Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń" (Jak. 1:18 UBG). Odrodzeni w charakterze słowem Ewangelii, antytypiczni Lewici wykonują pracę usługiwania w antytypicznym Przybytku Słowa Bożego, aby już dzisiaj 'rozgłaszali cnoty tego, który ich powołał z ciemności do swej cudownej światłości' (1 Pt. 2:9), a w przyszłym Królestwie pomagali w podnoszeniu rodzaju ludzkiego do pełni doskonałości.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Liczb 21

Lb. 21:4-9

"Potem wyruszyli od góry Hor w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom. I lud bardzo się zniechęcił w drodze. (5) Lud zaczął więc mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: Dlaczego wyprowadziliście nas z Egiptu, abyśmy pomarli na tej pustyni? Bo nie ma chleba ani wody, a nasza dusza obrzydziła sobie ten cienki chleb. (6) Zesłał więc PAN na lud węże jadowite, które go kąsały; i pomarło wiele osób z Izraela. (7) I lud przyszedł do Mojżesza, i powiedział: Zgrzeszyliśmy przez to, że mówiliśmy przeciw PANU i przeciw tobie. Módl się do PANA, aby oddalił od nas te węże. I Mojżesz modlił się za lud. (8) Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Wykonaj jadowitego węża i umieść go na drzewcu. I stanie się tak, że każdy ukąszony, kiedy spojrzy na niego, będzie żył. (9) Mojżesz wykonał więc węża miedzianego i umieścił go na drzewcu; gdy wąż kogoś ukąsił, a ten spojrzał na węża miedzianego, pozostawał przy życiu" (UBG)

Komentarz: historia miedzianego węża na pustyni opisana w Lb. 21:4-9 ma swoje pozaobrazowe wypełnienie w antytypicznej wędrówce duchowego Izraela pod koniec wieku Ewangelii. Prowadzeni duchem prawdy, wierzący znajdują się poza nawiasem wyznaniowych kościołów (Edom), jednak jednocześnie w dużym niebezpieczeństwie zatrucia jadem niebiblijnych nauk, które spowodują ich duchową śmierć (niepowodzenie uzyskania nagrody w chwale duchowego Kanaanu). Ratunkiem, który zapewnia Pan, jest miedziany wąż (Jezus Chrystus) podniesiony na drzewie (symbol ofiary odkupienia). Wierzący, którzy utkwią w nim swój wzrok, pokutując z grzechów oraz postępując jego śladem w poświęceniu, ustrzegą się jadu wyznaniowych błędów, a tym samym zachowają swoją nadzieję powołania.

Kontekstowe tematy Biblijne:


Słowa kluczowe: księga Liczb komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 26-12-2023


komentarzbiblijny.pl