komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >


Komentarze do księgi Wyjścia

Omówione fragmenty: 4:24-26 | 12:40-42 | 12:48 | 15:22-25

Omówione fragmenty: 4:24-26 | 12:40-42 | 12:48 | 15:22-25

Streszczenie księgi Wyjścia

Księga Wyjścia jest w zasadniczej części opisem uwolnienia Izraela z niewoli w Egipcie pod wodzą Mojżesza. Rozpoczyna się informacją o tym, w jaki sposób zmieniło się położenie potomków Jakuba po śmierci Józefa i prowadzi historię do punktu wzniesienia Przybytku na pustkowiu:
- Wyjścia 1 - odmiana losu Izraelitów po śmierci Józefa; ucisk i niewola; rozmnożenie Izraela; nakaz faraona dany położnym, aby uśmiercały każdego nowo narodzonego hebrajskiego chłopca; nakaz nie zostaje wykonany; nakaz wrzucania nowo narodzonych chłopców do Nilu;
- Wyjścia 2 - narodziny Mojżesza; jego cudowne ocalenie przez córkę faraona; Mojżesz zabija Egipcjanina, ucieka i znajduje schronienie w kraju Madianitów; ślub Mojżesza i Sefory, córki madianickiego kapłana Reuela; Sefora rodzi syna, któremu Mojżesz nadaje imię Gerszom;
- Wyjścia 3 - Bóg objawia się Mojżeszowi w płonącym krzewie, objawia swoje imię i zleca misję wyprowadzenia Izraela z Egiptu;
- Wyjścia 4 - trzy znaki dla Izraela: laska zmieniająca się w węża, ręka pokryta trądem i woda z Nilu zamieniona w krew; Mojżesz wyrusza do Egiptu i spotyka się ze starszyzną Izraela, lud okazuje wiarę; obrzezanie Gerszoma;
- Wyjścia 5 - Mojżesz i Aaron przedstawiają faraonowi prośbę o wypuszczenie ludu na trzy dni, aby mogli złożyć ofiarę Bogu; faraon się nie zgadza; decyduje, aby nie dostarczać Izraelowi słomy do wyrobu cegieł, utrzymując jednocześnie limity na wielkość produkcji;
- Wyjścia 6 - Bóg ponownie wysyła Mojżesza i Aarona do Izraela i do faranona; Rodowód od Lewiego do wnuka Aarona Pinchasa;
- Wyjścia 7 - Mojżesz u faraona, laska Mojżesza zmieniona w węża pożera węże kapłanów egipskich; pierwsza plaga: wody Nilu zamieniają się w krew; zapowiedź drugiej plagi;
- Wyjścia 8 - druga plaga: żaby; trzecia plaga: komary; czwarta plaga: robactwo;
- Wyjścia 9 - piąta plaga: zaraza, od której pada bydło; szósta plaga: wrzody; siódma plaga: grad;
- Wyjścia 10 - ósma plaga: szarańcza; dziewiąta plaga: ciemności;
- Wyjścia 11 - Bóg zapowiada Mojżeszowi dziesiątą plagę i poleca ludowi 'pożyczyć' od Egipcjan naczynia z metali szlachetnych;
- Wyjścia 12 - opis nocy paschalnej; sposób obchodzenia Paschy; śmierć pierworodnych i polecenie faraona, aby Izrael opuścił kraj; Izraelici wyruszają do Sukkot, a wraz z nimi "rzesze innych ludów"; przepisy dotyczące obchodzenia Paschy przez cudzoziemców;
- Wyjścia 13 - wszystko, co pierworodne z ludzi i zwierząt w Izraelu ma należeć do Pana; Bóg prowadzi lud w stronę Morza Czerwonego w obłoku w ciągu dnia i w słupie ognia nocą;
- Wyjścia 14 - polecenie rozbicia obozu nad morzem; pościg faraona; przejście przez morze i zagłada wojsk Egiptu;
- Wyjścia 15 - pieśń zwycięstwa; gorzkie wody w Mara;
- Wyjścia 16 - bunt Izraela, manna i przepiórki;
- Wyjścia 17 - bunt w Refidim z powodu braku wody; Bóg przez Mojżesza wyprowadza wodę ze skały; zwycięstwo nad Amalekitami pod wodzą Jozuego; Mojżesz trzyma w górze laskę aż do zachodu słońca - kiedy opuszcza ręce, Izrael zaczyna przegrywać;
- Wyjścia 18 - kapłan midianicki Jetro przybywa do Mojżesza wraz z jego żoną Seforą oraz dwoma synami: Gerszomem i Eliezerem; rada Jetry i ustanowienie sędziów nad Izraelem;
- Wyjścia 19 - podróż do Synaju; Izrael "królestwem kapłanów i narodem świętym"; rytualne oczyszczenie ludu; ogrodzenie góry obwarowane karą śmierci; Mojżesz wchodzi na górę i rozmawia z Bogiem;
- Wyjścia 20 - Dziesięć Przykazań; przepisy dotyczące rodzaju ołtarza, na którym mogły być składane ofiary;
- Wyjścia 21 - niewolnik pochodzenia hebrajskiego; sprzedaż córki w celu wydania za mąż; przestępstwa karane śmiercią: umyślne zabójstwo, zranienie lub przekleństwo ojca lub matki, porwanie w celu sprzedaży lub zniewolenia; "oko za oko, ząb za ząb"; kara za uszkodzenie ciała; kara za śmierć człowieka lub inne szkody spowodowane przez zwierzę; zadośćuczynienie za kradzież zwierzęcia;
- Wyjścia 22 - złodziej może być zraniony śmiertelnie podczas włamania w nocy, w dzień byłoby to morderstwo, ponieważ karą za kradzież jest zadośćuczynienie; szkody i odszkodowania; odszkodowanie za zwierzę pożyczone lub pozostawione w opiece; małżeństwo wskutek uwiedzenia; przestępstwa karane śmiercią: czary, współżycie ze zwierzęciem, ofiary dla bożków; nie krzywdzić słabszych; nie bluźnić przeciw Bogu ani przewodnikom ludu; ofiary dla Boga z pierworodnych synów i zwierząt; nie jeść padliny;
- Wyjścia 23 - postępować zgodnie z prawdą; sprawiedliwość dla nieprzyjaciół; nie brać łapówek; nie dręczyć cudzoziemców; sabat i rok sabatowy; święta; zapowiedź anioła, który ma doprowadzić Izrael do ziemi obiecanej; zasady postępowania z ludami Kanaanu podczas przejmowania ziemi i potem;
- Wyjścia 24 - zawarcie przymierza przy Synaju, kropienie ludu krwią przymierza; Mojżesz wchodzi na górę, aby otrzymać prawo i pozostaje tam 40 dni;
- Wyjścia 25 - polecenie wykonania Przybytku; Arka Przymierza; stół na chleby pokładne; świecznik siedmioramienny;
- Wyjścia 26 - tkaniny Przybytku; namiot osłaniający Przybytek; ściany Przybytku; zasłona oddzielająca Świątnicę Najświętszą; ustawienie sprzętów w Przybytku; kotara nad wejściem do namiotu;
- Wyjścia 27 - ołtarz całopalny i jego sprzęty; dziedziniec Przybytku i jego zasłona; oliwa do świecznika;
- Wyjścia 28 - szaty arcykapłana (efod, pektorał, ornat, zawój, suknia, pas); szaty kapłanów;
- Wyjścia 29 - obrzęd wprowadzenia kapłanów na urząd;
- Wyjścia 30 - ołtarz kadzielny; opłata za spis ludności; misa do obmyć rytualnych; olej namaszczenia; kadzidło;
- Wyjścia 31 - rzemieślnicy obdarzeni duchem w celu wykonania Przybytku; obowiązek przestrzegania sabatu; Mojżesz otrzymuje tablice Świadectwa;
- Wyjścia 32 - złoty cielec; gniew Boga; rozbicie tablic przez Mojżesza; kara śmierci wymierzona odstępcom przez lewitów; Mojżesz powierza im funkcje kapłańskie; modlitwa Mojżesza za lud;
- Wyjścia 33 - Izrael narodem o twardym karku; Mojżesz prosi Boga, aby nie opuszczał swojego ludu w drodze do ziemi obiecanej; Mojżesz ogląda chwałę Boga, ale nie może zobaczyć Jego twarzy i pozostać przy życiu;
- Wyjścia 34 - nowe kamienne tablice i odnowienie przymierza; Pan Bogiem miłosiernym i łaskawym, nieskorym do gniewu, bogatym w miłosierdzie i prawdę; zakaz sprzymierzania się Izraela z ludami Kanaanu; powtórzenie głównych przepisów prawa; twarz Mojżesza jaśnieje chwałą Boga;
- Wyjścia 35 - przypomnienie o zachowaniu sabatu; Izraelici składają dary, rzemieślnicy rozpoczynają wykonanie Przybytku i jego sprzętów; wykonawcy robót napełnieni duchem Bożym;
- Wyjścia 36 - elementy konstrukcyjne Przybytku, które zostały wykonane;
- Wyjścia 37 - sprzęty Przybytku, które zostały wykonane - Arka Przymierza, stół chlebów pokładnych, świecznik, ołtarz kadzielny, olej do namaszczenia i kadzidło;
- Wyjścia 38 - sprzęty i elementy konstrukcyjne Przybytku, które zostały wykonane: ołtarz całopalenia, misa do obmyć rytualnych, dzidziniec; metale wykorzystane do budowy;
- Wyjścia 39 - szaty kapłanów; zakończenie robót; Mojżesz błogosławi ukończone dzieło;
- Wyjścia 40 - polecenie Boga dotyczące postawienia Przybytku i jego poświęcenia; chwała Boga zstępuje do Świątnicy.

Wyjścia 4

Wj. 4:24-26

"A w czasie drogi, w gospodzie, PAN zastąpił drogę Mojżeszowi i chciał go zabić. (25) Wtedy Sefora wzięła ostry kamień, odcięła napletek swego syna i rzuciła do jego stóp, i powiedziała: Naprawdę jesteś dla mnie oblubieńcem krwi. (26) I PAN odstąpił od niego. Wtedy nazwała go oblubieńcem krwi z powodu obrzezania" (UBG)

Kontekstowe tematy Biblijne:

Wyjścia 12

Wj. 12:40-42

"A czas przebywania synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie, wynosił czterysta trzydzieści lat. (41) I stało się tak, że po upływie czterystu trzydziestu lat, tego samego dnia, wszystkie zastępy PANA wyszły z ziemi Egiptu. (42) Ta noc ma być obchodzona dla PANA, dlatego że wyprowadził ich z ziemi Egiptu. Ta noc ma być więc obchodzona dla PANA przez wszystkich synów Izraela po wszystkie ich pokolenia" (UBG)

Komentarz: 430 lat wzmiankowane w wersecie 40 to czas 'przebywania synów Izraela, którzy mieszkali w Egipcie'. Nie jest to natomiast czas przebywania w Egipcie. 'Którzy przebywali w Egipcie' jest zdaniem niedefiniującym: dostarcza informacji dodatkowej, która nie decyduje o sensie całej wypowiedzi. Zatem Izrael 'przebywał', albo 'przemieszkiwał' 430 lat do momentu wyjścia z Egiptu. W Gal. 3:17 apostoł Paweł mówi o tym samym okresie 430 lat, że rozpoczął się w momencie zawarcia przymierza z Abrahamem przy wejściu do ziemi obiecanej. Ponieważ jednak Abraham i jego potomkowie nie otrzymali prawa własności w tej ziemi, tylko cały czas pozostawali przybyszami, dlatego Wj. 12:40 podaje, że Izrael przebywał (przemieszkiwał) tam 430 lat. Noc wyjścia z Egiptu była jednocześnie czasem faktycznego wejścia przez Izrael w relację przymierza z Bogiem i także wówczas, zgodnie z oświadczeniem Pawła, naród wybrany po raz pierwszy przestrzegał przepisów z tym związanych (dotyczących Paschy). Werset 41 informuje ponadto, że wyjście z Egiptu miało miejsce co do dnia w tym samym czasie, co wejście Abrahama do ziemi i rozpoczęcie 'przebywania synów Izraela'.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Wj. 12:48

"A jeśli jakiś cudzoziemiec będzie twoim gościem i będzie chciał obchodzić Paschę dla PANA, niech najpierw zostanie obrzezany każdy mężczyzna jego domu, a potem niech przystąpi i obchodzi ją. Wtedy będzie jak urodzony w tej ziemi. A ktokolwiek nie jest obrzezany, nie będzie z niej spożywał" (UBG)

Komentarz: Pascha jest typem na Wieczerzę Pańską. Cudzoziemiec spożywający Paschę obrazuje niewybranych wierzących, którzy spożywają chleb i wino podczas pamiątkowej wieczerzy. Warunkiem w przypadku cudzoziemca było jednak poddanie się obrzezaniu i podobnie każdy, kto wierzy w Jezusa Chrystusa, musi także poddać się obrzezaniu serca przez pokutę.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Wyjścia 15

Wj. 15:22-25

"Potem Mojżesz poprowadził Izraela znad Morza Czerwonego i wyszli na pustynię Szur. Szli trzy dni przez pustynię i nie znaleźli wody. (23) A gdy przybyli do Mary, nie mogli pić z wód Mary, bo były gorzkie. Dlatego nazwano to miejsce Mara. (24) Wtedy lud szemrał przeciw Mojżeszowi, mówiąc: Cóż będziemy pić? (25) I Mojżesz wołał do PANA, a PAN wskazał mu drzewo, które on wrzucił do wody, a woda stała się słodka. Tam ustanowił dla nich ustawę i prawo i tam ich wystawił na próbę" (UBG)

Komentarz: Izrael wychodzący z Egiptu przedstawia wybranych wieku Ewangelii, którzy przez pokutę opuszczają Egipt grzechu. Pierwszym doświadczeniem nie jest jednak błogość ziemi mlekiem i miodem płynącej, ale pustynia bez kropli wody. Woda przedstawia w Piśmie św. naukę i podobnie nowonawróceni wierzący znajdują się w potrzebie zaspokojenia pragnienia zrozumienia wielu spraw związanych z Boskim planem zbawienia. Bardzo łatwo w tym stanie przyjąć wiele nauk, które faktycznie nie pochodzą z Biblii, ale ze źródła zatrutego. Picie takiej wody będzie śmiertelne dla nowego stworzenia, ponieważ tylko prawda może być środkiem prowadzącym do uzyskania nagrody naszego powołania - nagrody życia wiecznego. Pojenie się trucizną tej nagrody nas pozbawia. Pan jednak pokazuje sposób, aby tę gorzką wodę uzdatnić, tzn. Bóg pokazuje Mojżeszowi drzewo, które po wrzuceniu do wody odtruwa ją. Wybranym Nowego Tetamentu także zostało wskazane drzewo Chrystusowego krzyża jako jedyny środek, który może naukę uczynić zdrową i bezpieczną do zaspokojenia pragnienia nowego stworzenia. W ten sposób historia wód Mara pokazuje, że początkiem duchowego rozwoju musi być właściwe zrozumienie sensu ofiary naszego Pana. Dzięki niemu, każda przedstawiana nam nauka będzie mogła zostać właściwie oceniona przez wierzących i przyjęta tylko, jeśli pochodzi z bezpiecznego źródła.

Kontekstowe tematy Biblijne:


Słowa kluczowe: księga Wyjścia komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 30-08-2019


komentarzbiblijny.pl