komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > >

Komentarze do 1 listu Piotra

Omówione fragmenty: 1:1,2 | 1:3-5 | 1:6,7 | 1:8,9 | 1:13-16 | 1:17-21 | 1:22,23 | 1:24,25 | 2:1-3 | 2:4-8 | 2:21-25 | 3:21 | 4:17

Omówione fragmenty: 1:1,2 | 1:3-5 | 1:6,7 | 1:8,9 | 1:13-16 | 1:17-21 | 1:22,23 | 1:24,25 | 2:1-3 | 2:4-8 | 2:21-25 | 3:21 | 4:17

Streszczenie 1 listu Piotra

Piotr pisze swój pierwszy list do wybranych, którzy mieszkają w różnych prowincjach Azji Mniejszej. Spośród elementów doktrynalnych apostoł porusza temat zrodzenia z ducha jako warunek spełnienia nadziei zmartwychwstania do duchowej natury oraz wątek duchowej świątyni, w jaką jesteśmy budowani jako żywe kamienie na fundamencie Jezusa Chrystusa. Głównym tematem listu są relacje chrześcijan: ze sobą nawzajem, z małżonkami, ze światem i władzami zwierzchnimi oraz podkreślenie właściwego, chrześcijańskiego sposobu postępowania:
- 1 Piotra 1 - określenie adresatów listu (wybrani wierzący z pogan); zrodzenie z ducha z nasienia niezniszczalnego Słowa Bożego do nieprzemijającej chwały w niebie; wielkość zbawienia przedmiotem dociekań proroków Starego Testamentu; aby je osiągnąć, wierzący muszą być święci, jak święty jest ich Ojciec w niebie; odkupienie krwią Chrystusa, który był do tego przeznaczony od początku świata;
- 1 Piotra 2 - mleko czystego Słowa Bożego dla niemowląt w Chrystusie; Jezus Chrystus kamieniem węgielnym duchowej świątyni, wierzący żywymi kamieniami; królewskie kapłaństwo; postępować nienagannie i szanować władze ustanowione przez ludzi; Jezus Chrystus nie popełnił grzechu i cierpiał niezasłużenie, pozostawiając wzór wierzącym; w swoim ciele poniósł grzechy na drzewo krzyża;
- 1 Piotra 3 - żona ma być podporządkowana mężowi i ozdabiać się przymiotami ducha; mąż ma być wyrozumiały i traktować żonę jako istotę delikatniejszą; nie odpłacać złem za zło; zawsze być gotowym do uzasadnienia nadziei; lepiej cierpieć niewinnie; Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niepsrawiedliwych; ożywiony duchem, poszedł głosić duchom uwięzionym za dni Noego; chrzest zbawieniem;
- 1 Piotra 4 - nie cierpieć z powodu czynienia zła, ale radować się z doświadczeń wynikających z wiary; nie wykonywać uczynków ciała, ale służyć sobie nawzajem według otrzymanej łaski;
- 1 Piotra 5 - wskazówki do usługiwania pasterzy w społeczności; potrzeba pokory; diabeł jak lew ryczący.

1 Piotra 1

1 Pt. 1:1,2

"Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do wychodźców rozproszonych w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii; (2) Wybranych według uprzedniej wiedzy Boga Ojca, przez uświęcenie Ducha dla posłuszeństwa i pokropienia krwią Jezusa Chrystusa. Łaska i pokój niech się wam pomnożą" (UBG)

Komentarz: wiek Ewangelii służy zgromadzeniu pewnej grupy spośród wyznawców Chrystusa, którzy zasiądą z nim na króleswkich tronach w przyszłym królestwie i będą sądzić ludzkość. Nie wszystkim jednak ten przywilej ubiegania się o przyszłą chwałę został dany, ale tylko tym, którzy zostali wybrani i przeznaczeni do tego celu. Wybór oznacza jednostkowe wskazanie; przeznaczenie, o którym Piotr pisze jako o 'uprzedniej wiedzy', oznacza, że Bóg nie tylko wyznaczył zakres wymagań, którym muszą odpowiadać przyszli współkrólowie z Jezusem, ale także wiedział 'z góry', którzy spośród rzeszy ludzkości będą mieli szansę sprostania tym wymaganiom. Sam wybór nie oznacza jeszcze pewności osiągnięcia nagrody chwały. Niezbędna jest jego 'aktywacja' przez wybranego poprzez pokutę i nawrócenie do Boga przez Jezusa Chrystusa. Dlatego Piotr pisze, że wybór odbywa się "przez uświęcenie Ducha". Pojęcie ducha odnosi się do umysłu i woli człowieka, które zostają uświęcone przez zwrócenie się do Boga na wykonywanie Jego woli. Celem takiego uświęcenia/poświęcenia ducha (gr. hagiasmos) jest 'posłuszeństwo i pokropienie krwią Jezusa Chrystusa', ponieważ pokuta i nawrócenie widziane jako jednorazowy akt nie czynią człowieka sprawiedliwym, ale stawiają na drodze do rzeczywistego usprawiedliwienia charakteru - wypracowania postawy posłuszeństwa Bogu w przyswajaniu wartości prawdy zapewnionej przez ofiarę naszego Zbawiciela ('kropienie krwią Jezusa').

Kontekstowe tematy Biblijne:

1 Pt. 1:3-5

"Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych; (4) Do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, zachowanego w niebie dla was; (5) Którzy jesteście strzeżeni mocą Boga przez wiarę ku zbawieniu, przygotowanemu do objawienia się w czasie ostatecznym" (UBG)

Komentarz: greckie gennao oznacza spłodzić lub urodzić/ narodzić się. Anagennao [G0313], które jest tłumaczone w wersecie 3 jako 'ponownie się narodzić', oznacza, że czynność oznaczona tym czasownikiem została dokonana powtórnie - nie w sensie naturalnym, ale duchowym poprzez odrodzenie ciała charakteru na obraz Jezusa Chrystusa. Zrodzenie z ducha jest dla wierzących podstawą nadziei uzyskania chwały, o której mówi werset 4 - nieśmiertelności w Boskiej naturze. Jednocześnie jednak jest to nadzieja, którą Bóg przedstawia tylko niektórym (wybranym), dlatego w wersecie 3 Piotr pisze, że dzieje się to 'według wielkiego miłosierdzia' Boga. Z kolei warunkiem udostępnienia jej wierzącym było wykonanie misji zbawienia przez Pana. Jezus musiał wejść do niebiańskiego Sanktuarium jako pierwszy, aby za nim mogli wejść kolejni (1 Kor. 15:14; Hbr. 10:19-22). Dlatego w badanym fragmencie czytamy, że nadzieja Kościoła jest "przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych". Tych, których sobie wybrał, Bóg strzeże i prowadzi mocą swojego ducha miłości prawdy (Rzym. 5:5), aby mogli z powodzeniem wykonać swoje poświęcenie i otrzymać nagrodę chwały ("strzeżeni mocą Boga przez wiarę ku zbawieniu"). Objawienie zwycięzców powołania światu będzie mieć miejsce w apokalipsie, kiedy to razem z Panem przystąpią do zniszczenia obecnego porządku świata, aby następnie na jego gruzach założyć Królestwo Chrystusa ("przygotowanemu do objawienia się w czasie ostatecznym").

Kontekstowe tematy Biblijne:

1 Pt. 1:6,7

"Z tego się radujecie, choć teraz na krótko, jeśli trzeba, zasmuceni jesteście z powodu rozmaitych prób; (7) Aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejszej od zniszczalnego złota, które jednak próbuje się w ogniu, okazało się ku chwale, czci i sławie przy objawieniu Jezusa Chrystusa" (UBG)

Komentarz: złoto jest w Biblii atrybutem zwycięzców powołania Ewangelii, którzy otrzymują stanowiska współkrólów z Jezusem Chrystusem. Najwyraźniej pokazuje to wizja apostoła Jana, w której widzi on trony wokół tronu Baranka, a na tronach 24 starszych ze złotymi koronami na ich głowach (Obj. 4:4). Złotą koronę naturalnie posiada Pan Jezus, który jako pierwszy osiągnął nieśmiertelną chwałę po swoim zmartwychwstaniu (Hbr. 1:3; Obj. 14:14). Arka Przymierza, która znajdowała się w Świątnicy Najświętszej Przybytku, reprezentująca obecność Boga, także pokryta była złotem (Hbr. 9:4). Apostoł Piotr natomiast wyjaśnia w badanym fragmencie, dlaczego złoto: po pierwsze, złoto jest bardzo cennym metalem, co ma korespondować z ceną wiary ("doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejszej od zniszczalnego złota"); po drugie, złoto oczyszcza się w ogniu - wiara próbowana jest w ogniu prób. Stąd oba wątki chwały i cierpienia spotykają się w symbolu złota.

O naszym Panu Paweł pisze: "Ale widzimy Jezusa, który stał się niewiele mniejszy od aniołów, ukoronowanego chwałą i czcią za cierpienia śmierci, aby z łaski Boga zakosztował śmierci za wszystkich. Wypadało bowiem temu, dla którego jest wszystko i przez którego jest wszystko, aby, doprowadzając wielu synów do chwały, wodza ich zbawienia uczynił doskonałym przez cierpienie" (Hbr. 2:9,10). Doskonałość w kategoriach duchowych - umysłu i charakteru - jest wynikiem doświadczenia prób. Doświadczył ich także nasz Pan, aby dzięki temu stał się odpowiednią osobą do wypełnienia posługi Arcykapłana Nowego Przymierza. Wynikiem zakończenia z powodzeniem jego misji było zmartwychwstanie do chwały Boskiej natury i ten sam wynik, jak zapewnia Piotr w 1 Pt. 1:3-4, jest także nadzieją wiernego Kościoła, który podąża śladem Pana w poświęceniu.

Kontekstowe tematy Biblijne:

1 Pt. 1:8,9

"A choć go nie widzieliście, miłujecie; i w niego, choć teraz go nie widzicie, wierzycie; i cieszycie się radością niewysłowioną i pełną chwały; (9) Otrzymując koniec waszej wiary – zbawienie dusz" (UBG)

Komentarz: warto podkreślić ten fragment, bo choć jest zupełnie jasny i czytelny, zawiera myśl zupełnie fundamentalną dla naszej wiary: nie dlatego wierzymy, że widzieliśmy Pana na własne oczy, ale dlatego, że 'miłujemy' - oceniamy jako ideał człowieczeństwa - to, co on sobą reprezentuje. Służba, którą podjął, była w istocie samoofiarą na ołtarzu prawdy - nie tylko jej opowiadania, ale także trwania w niej w pełni posłuszeństwa i zaufania do Boga. Brak znajomości prawdy i strach przed śmiercią, to esencja grzechu, a zarazem przyczyna największej mizerii rodzaju ludzkiego. Jezus jako jedyny człowiek był w stanie zapłacić - i zapłacił - równoważną cenę za grzech, dając dokładny przykład, w jaki sposób powinien postąpić nasz praojciec, aby nie zgrzeszyć, i w jaki sposób my mamy postępować, aby wyrwać się z objęć grzechu i śmierci. To jest w gruncie rzeczy istota wiary w Chrystusa. Nie to, że czynił cuda i wskrzeszał z martwych. Bardzo wielu Żydów, którzy byli świadkami tych niezwykłych wydarzeń, jednak Pana nie przyjęło. Pokazali w ten sposób, że nie zewnętrzne oznaki są podstawą wiary, ale właśnie duchowa ocena tego, kim był nasz Pan i jakie znaczenie dla człowieka ma jego ofiara. Jeśli stwierdzamy, że nie ma bardziej wzniosłego wzoru człowieczeństwa, powinniśmy ten wzór przyjąć i go naśladować jako naturalną konsekwencję takiej oceny, a nadzieją, którą on sam daje swoim uczniom, jest życie wieczne - "zbawienie dusz".

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 1:13-16

"Dlatego przepaszcie biodra waszego umysłu i bądźcie trzeźwi, pokładając doskonałą nadzieję w łasce, która będzie wam dana przy objawieniu Jezusa Chrystusa. (14) Jak posłuszne dzieci nie ulegajcie pożądliwościom, jakie władały wami wcześniej, w czasie waszej nieświadomości; (15) Lecz jak ten, który was powołał, jest święty, tak i wy bądźcie świętymi we wszelkim waszym postępowaniu; (16) Gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty" (UBG)

Komentarz: greckie hagios oznaczy 'święty' i takimi mamy się stać przez udział w obecnym powołaniu i wierze w Chrystusa. Czasownik hagiazo natomiast rzuca nieco więcej światła na znaczenie świętości. W polskich przekładach bowiem bywa tłumaczony zarówno jako 'uświęcić', jak i 'poświęcić'. Tego rozróżnienia nie widać w tłumaczeniu przymiotnika 'święty'. Uświęcenie jest pojęciem tożsamym z usprawiedliwieniem - poprzez wpatrywanie się we wzór Pana mamy się stać na jego obraz zarówno w umyśle, jak i charakterze. Poświęcenie natomiast oznacza oddzielenie. Kościół Ewangeliczny poprzez swoje powołanie został oddzielony przez Boga na wykonywanie szczególnej służby wzorem tej służby, którą wykonywał Pan Jezus - służby dla prawdy w jej ogłaszaniu i nauczaniu. W 2 Kor. 5:20 apostoł Paweł napisze, że "w miejsce Chrystusa sprawujemy poselstwo, tak jakby Bóg upominał was przez nas. W miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem". Dlatego w Rzym. 12:1 czytamy o 'rozumnej służbie' - służba dla prawdy musi bowiem mieć w sobie element 'rozumny'/ umysłowy/ poznawczy - ale także czytamy o ofierze z naszych ciał składanej w tej służbie. I to jest esencja poświęcenia - przeznaczanie dla prawdy Ewangelii naszych zasobów: wysiłku, czasu, pieniędzy i wszystkiego tego, z czego w tej pracy rezygnujemy.

Świętość Kościoła musi obejmować oba znaczenia uświęcenia i poświęcenia, abyśmy mogli cieszyć się nadzieją, o której mówi 1 Pt. 1:13. Choć tutaj czytamy o 'łasce', w wersecie 4 Piotr wyjaśnił, jaka łaska jest nadzieją wierzących - zmartwychwstanie do chwały nieśmiertelności. Łaska ta ma być dana Kościołowi "przy objawieniu Jezusa Chrystusa", przy czym w oryginale czytamy o apokalipsie. Zatem przemienienie do chwały ostatnich z klasy kapłańskiej nastąpi najpóźniej w momencie rozpoczęcia się apokalipsy Chrystusa (1 Tes. 4:15-17).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 1:17-21

"A jeżeli Ojcem nazywacie tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków, spędzajcie czas waszego pielgrzymowania w bojaźni; (18) Wiedząc, że nie tym, co zniszczalne, srebrem lub złotem, zostaliście wykupieni z waszego marnego postępowania przekazanego przez ojców; (19) Lecz drogą krwią Chrystusa jako baranka niewinnego i nieskalanego; (20) Przeznaczonego do tego przed założeniem świata, a objawionego w czasach ostatecznych ze względu na was. (21) Wy przez niego uwierzyliście w Boga, który go wskrzesił z martwych i dał mu chwałę, aby wasza wiara i nadzieja były w Bogu" (UBG)

Komentarz: mówiąc o ofierze Jezusa Chrystusa, Biblia używa czasownika lytroo [G3084], który w wersecie 18 został przetłumaczony jako 'wykupić', oraz rzeczownika antilytron [G0487] oznaczającego 'cenę odpowiadającą' (1 Tm. 2:6). W Rzym. 5:18,19 apostoł Paweł najwyraźniej informuje, na czym polega ta 'odpowiedniość': sprawiedliwy czyn za niesprawiedliwy czyn, posłuszeństwo za nieposłuszeństwo. Dlatego jeśli czytamy o odkupieniu "drogą krwią Chrystusa", to nie znaczy, że Bóg potrzebował dosłownie rozlania krwi Pana. To znaczy, że jego posłuszeństwo i zaufanie do Boga były całkowite i niezachwiane nawet wtedy, kiedy był już na krzyżu i wiedział, że za chwilę czeka go śmierć. W tym stał się przykładem doskonałego postępowania, które jest podstawą usprawiedliwienia dla wszystkich, którzy postepują śladem Zbawiciela (Hbr. 2:14, 5:8,9). W wykonaniu tego zadania Pan Jezus nie potknął się ani razu ('baranek niewinny i nieskalany'), w związku z czym Bóg wskrzesił go z martwych i obdarzył chwałą Boskiej natury (Hbr. 1:3).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 1:22,23

"Skoro oczyściliście swoje dusze, będąc posłuszni prawdzie przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości, czystym sercem jedni drugich gorąco miłujcie; (23) Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki" (UBG)

Komentarz: narzędziem zrodzenia z ducha jest miłość agape - Boska miłość prawdy, którą wybrani otrzymują na warunku pokuty i nawrócenia do Boga przez Jezusa Chrystusa. Agape jest w wierzących wolą poznawania Słowa Bożego i poświęcenia na rzecz jego ogłaszania i nauczania. W ten sposób zostaje zapoczątkowane nowe stworzenie - nowy umysł i serce, które wzrastając w zrozumieniu i stosowaniu prawdy, stopniowo kształtuje charakter na obraz Jezusa Chrystusa. Kiedy ten proces przemiany obejmie całość osobowości, tzn. zarówno umysł, jak i charakter zostają ukształtowane w dobrym pojmowaniu podstaw prawdy, możemy wówczas mówić, że osoba została zrodzona z ducha.

Piotr pokazuje w badanym fragmencie dwa etapy chrześcijańskiego rozwoju. Pierwszy został opisany we fragmencie "Skoro oczyściliście swoje dusze, będąc posłuszni prawdzie przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości". Miłość, o której jest tutaj mowa, to filadelfia - miłość braterska, lub inaczej - traktowanie siebie nawzajem w sposób etyczny, oparty na pozytywnej ocenie drugiego jako brata w Chrystusie. Oczyszczenie duszy przez pokutę i nawrócenie do tego skutku prowadzi. Drugi etap natomiast to pozostały fragment: "czystym sercem jedni drugich gorąco miłujcie; (23) Będąc odrodzeni nie z nasienia zniszczalnego, ale z niezniszczalnego, przez słowo Boże, które jest żywe i trwa na wieki". Tutaj występuje czasownik agapao, pokazujący nasze ocenianie współbraci przez pryzmat znajomości prawdy, związane z wzajemną oceną duchowej dojrzałości. Jednocześnie Piotr łączy agape ze stanem zrodzenia - "miłujcie, będąc odrodzeni". Pokazuje tym samym, że nasze miłowanie braci wymaga najpierw przeobrażenia własnego charakteru, abyśmy mogli w każdym elemencie naszego postępowania odzwierciedlać zalety ducha na obraz Chrystusa.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 1:24,25

"Gdyż wszelkie ciało jest jak trawa, a wszelka chwała człowieka jak kwiat trawy. Trawa uschła, a jej kwiat opadł; (25) Lecz słowo Pana trwa na wieki. A jest to słowo, które zostało wam zwiastowane" (UBG)

Komentarz: przeciwstawienie ciała/ materii Słowu Boga jest przeciwstawieniem tego, co tymczasowe, temu, co wieczne. Integralną cechą materii jest jej zmienność; podleganie procesowi niesutannej przemiany, która także nas samych prowadzi od zapłodnienia pojedynczej komórki do zakończenia egzystencji w grobie kilkadziesiąt lat później. Materia jednak nie zmienia się w sposób dowolny, ale zgodnie z zasadami, które wyznaczył Bóg. To samo dotyczy społeczeństwa ludzkiego. Także i tutaj Pan określił zasady życia i współżycia, które są uniwersalne. Próba redefiniowania tych zasad, która jest obecnie przeprowadzana w społeczeństwach zachodnich, już teraz przynosi gorzkie owoce, a będzie tylko gorzej. Nie zmienimy tego, kim jesteśmy i jak zostaliśmy stworzeni, ale zrozumienie praw Bożych i postępowanie zgodnie z nimi może uczynić nasze życie lepszym.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Piotra 2

1 Pt. 2:1-3

"Odrzucając więc wszelką złośliwość, wszelki podstęp i obłudę, zazdrość i wszelkie obmowy; (2) Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli; (3) Jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest dobry" (UBG)

Komentarz: zrodzenie z ducha jest przemianą charakteru. Oznacza ukształtowanie przez wierzących umiejętności stosowania podstawowych zasad etycznych: konsekwentnego postępowania w prawdzie i dobrej woli. W 1 Pt. 2:1 apostoł przedstawia tę myśl, odwołując się do cech/praktyk, które stan zrodzenia z ducha wyklucza. W gruncie rzeczy wszystkie wymienione w wersecie 1 elementy są przeciwieństwem etycznego postępowania; wszystkie bowiem w różnym stopniu oznaczają działanie w złej woli wobec drugiego, w kłamstwie na temat naszych rzeczywstych celów i motywów oraz w zupełnej nieprzewidywalności nieprzyjaznych działań, których bliźni najmniej może się w danym momencie spodziewać. Pozbycie się ze swojego zachowania nieetycznych elementów czyni nas jednak zaledwie niemowlętami w Chrystusie. To, co wielu utożsamia z celem wiary - bycie 'dobrym człowiekiem' - Piotr określa jako podstawę do dalszego duchowego rozwoju, który niezbędnie wymaga pokarmu nauki Biblijnej - najpierw mleka podstaw, a następnie także twardego pokarmu (Hbr. 5:11-14). Pragnienie Słowa Bożego jest świadectwem Bożego wyboru - wybranym bowiem Bóg udziela swojej miłości prawdy, która prowadzi ich do osiągnięcia najwyższej nagrody chwały. 'Kosztujemy dobroci Pana' (werset 3), kiedy Boska miłość prawdy zaczyna działać w sercach i umysłach powołanych, prowadząc ich do poświęcenia dla Ewangelii w jej poznawaniu, ogłaszaniu i nauczaniu. Stąd apostoł zachęca wierzących - jeśli tylko doświadczyli w sobie tego działania ducha - aby poddawali się jego działaniu i wzrastali do dojrzałości poznania i wykonywania prawdy.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 2:4-8

"Zbliżając się do niego, do kamienia żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale przez Boga wybranego i drogocennego; (5) I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom, stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. (6) Dlatego mówi Pismo: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. (7) Dla was więc, którzy wierzycie, jest on cenny, dla nieposłusznych zaś ten kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym; (8) Kamieniem potknięcia i skałą zgorszenia dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo, na co też są przeznaczeni" (UBG)

Komentarz: nowotestamentalna idea Kościoła jako budowli sięga Starego Testamentu, gdzie najpierw w Przybytku, a potem w świątyni, w najbardziej wewnętrznej izbie nazywanej Świątnicą Najświętszą, znajdowała się Arka Przymierza reprezentująca samą Bożą obecność. W Nowym Testamencie świątynią Boga są wierzący, bo to w nich - w najgłębszych zakamarkach serc i umysłów - działa Bóg przez swojego ducha. Apostoł Piotr rozwija metaforę świątyni, aby pokazać duchową jedność Kościoła, w którym każdy wierzący, choć jest osobnym kamieniem, to jednocześnie jednak elementem większej, spójnej całości. Ta jedność duchowej świątyni, wynika z faktu, że jej kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus. Taki kamień miał w budynkach szczególne znaczenie, ponieważ do niego spuszczano pion. Od jego położenia zależało zatem prawidłowe wzniesienie całej budowli. Nasz Pan, poprzez świadectwo, które wydał, wyznaczył taki pion dla swoich naśladowców - pokazał, jakimi mamy być, aby móc nazywać się jego braćmi (Jn. 18:37, Rzym. 8:29). Dla tych, którzy wierzą, Pan Jezus jest drogocennym kamieniem; dla tych, którzy nie wierzą, stał się kamieniem potknięcia - przyczyną, dla której wielu z narodu wybranego odpadło z łaski wysokiego powołania.

Warto zwrócić szczególną uwagę na werset 8, ponieważ sugeruje on, że brak wiary w gruncie rzeczy wynika z decyzji/ przeznaczenia Bożego. Przede wszytkim, trzeba zaznaczyć, że przeznaczenie, o którym Biblia mówi w kontekście wyboru i łaski powołania to greckie proorizo [G4309]; w 1 Pt. 2:8 znajdujemy greckie tithemi [G5087], które choć ma podobne znaczenie (wyznaczyć, ustalić, położyć), to jednak nie w kontekście wyboru. Tłumaczenie polskie zatem nieco ten temat zaciemnia. Jeśli jednak usuniemy sprzed oczu wadliwe tłumaczenie tithemi, myśl apostoła staje się jasna: Jezus jest kamieniem potknięcia "dla tych, którzy nie wierząc, potykają się o słowo". Gotowość słuchania Ewangelii musi być poprzedzona pokutą. To jest ten warunek, który 'położył' Bóg: człowiek musi najpierw wyrazić gotowość zmiany, aby mógł być dalej Słowem Bożym w tym dziele prowadzony. Kto nie pokutuje z grzechów, nie przyjmie i nie zrozumie nauki Ewangelii. Nie będzie mu to dane, zgodnie ze słowami Pana (Mt. 13:10-15). Dlatego służba Jezusa, ogłaszającego powołanie do chwały Królestwa, musiała być poprzedzona innym wezwaniem: "Pokutujcie, bo przybliżyło się królestwo niebieskie" (Mt. 3:2, 4:17; Mk. 1:15).

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Pt. 2:21-25

"Do tego bowiem jesteście powołani, bo i Chrystus cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyście szli w jego ślady; (22) Który grzechu nie popełnił, a w jego ustach nie znaleziono podstępu; (23) Który, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, ale powierzył sprawę temu, który sądzi sprawiedliwie. (24) On nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy obumarłszy grzechom, żyli dla sprawiedliwości; przez jego rany zostaliście uzdrowieni. (25) Byliście bowiem jak zbłąkane owce, lecz teraz nawróciliście się do Pasterza i Biskupa waszych dusz" (UBG)

Komentarz: będąc człowiekiem z krwi i kości, Jezus Chrystus poddany był takim samym wpływom i słabościom, jak wszyscy. Kiedy jednak dobrowolnie zgłosił się na służbę, otrzymał pełną miarę ducha, dzięki czemu był w stanie zachować w pełni posłuszeństwo sprawiedliwości pomimo cierpień. Dlatego "nasze grzechy na swoim ciele poniósł na drzewo" - chociaż dzielił z nami nasze słabości, pokazał, że dzięki mocy ducha jest możliwe ich pokonanie. W ten sposób swoim posłuszeństwem zapewnił cenę odkupienia człowieka, "zostawiając nam przykład, abyście szli w jego ślady".

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Piotra 3

1 Pt. 3:21

"Teraz też chrzest, będąc tego odbiciem, zbawia nas – nie jest usunięciem cielesnego brudu, ale odpowiedzią czystego sumienia wobec Boga – przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa" (UBG)

Komentarz: przede wszystkim werset 1 Pt. 3:21 stanie się czytelny w konfrontacji z przekładem interlinearnym: "Ona [woda] i was jako odbijające wzór teraz zbawia zanurzenie, nie ciała odłożenie brudu, ale sumienia dobrego rękojmia względem Boga, przez powstanie Jezusa Pomazańca". Chrzest według słów apostoła oznacza 'odbijające wzór zanurzenie'. Wzorem jest chrzest, jakiemu poddał się Jezus Chrystus w Jordanie: w zakresie formy, był to chrzest całkowitego zanurzenia; w zakresie znaczenia, było to wyrażenie zupełnego poddania się woli Boga przez naszego Pana. Chrzest wierzących 'odbija' ten wzór zarówno w zakresie, formy, jak i tego, co ta forma wyraża. Poddanie się takiemu chrztowi Biblijnemu jest 'rękojmią (obietnicą) dobrego sumienia', ponieważ wierne wypełnianie przez wierzących warunków swojego chrztu rzeczywiście reformuje charakter, który coraz bardziej przypomina charakter Pana i jako taki zapewnia czyste sumienie przed Bogiem. Z tego samego powodu Piotr pisze, że chrzest zbawia, tzn. wyzwala spod władzy grzechu i związanego z tym Boskiego potępienia. Dzieje się to 'przez powstanie Jezusa Pomazańca', ponieważ nasz Pan w swoim chrzcie i sposobie wypełniania swojego poświęcenia jest Mistrzem i Przewodnikiem dla wierzących.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

1 Piotra 4

1 Pt. 4:17

"Nadszedł bowiem czas, aby sąd rozpoczął się od domu Bożego, a jeśli rozpoczyna się od nas, to jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?" (UBG)

Komentarz: sąd Boga nad człowiekiem obejmuje cztery podstawowe czynności: nauczanie, próbowanie, karcenie i wyrok. Jest to zatem zupełny proces reformy charakteru. W obecnym wieku Ewangelii sąd może dotyczyć jedynie tych, którzy są 'domem Bożym' - którzy okazali wiarę w Jezusa Chrystusa i poddają się kształtowaniu na jego obraz. Sąd jednak zgodnie ze słowami Piotra rozpoczyna się od domu Bożego, a więc na nim się nie kończy; niewierzący obecnego wieku zmartwychwstaną bowiem w wieku przyszłym - wieku tysiącletniego królestwa Bożego, który także nazywany jest w Biblii dniem sądu. W tym kontekście retoryczne pytanie postawione przez apostoła "jaki będzie koniec tych, którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?" nie dotyczy niewierzących, ale tych, którzy przez wiarę weszli w proces sądu w obecnym czasie. Innymi słowy, "jaki będzie koniec tych [spośród domu Bożego], którzy są nieposłuszni ewangelii Bożej?" Choć sąd jest procesem reformy, to jednak kończy się oceną. Wierzący, którzy rozwinęli odpowiedni stopień zrozumienia prawdy, ale świadomie postępują jej na przekór ("są nieposłuszni"), ryzykują osiągnięcie stanu, w którym pokuta będzie niemożliwa i jedynym wynikiem sądu może wówczas być wyrok drugiej (wiecznej) śmierci.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Słowa kluczowe: 1 list Piotra komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 13-03-2023


komentarzbiblijny.pl