W bezpośrednim kontekście Flp. 4:17 apostoł Paweł mówi o wsparciu materialnym, jakie otrzymywał od zboru w Filippi. "Przecież wy, Filipianie, wiecie również, że od początku oznajmiania dobrej nowiny, gdy odszedłem z Macedonii, żaden zbór nie brał ze mną udziału w dawaniu i otrzymywaniu, oprócz was samych; bo nawet do Tesaloniki i raz, i drugi przysyłaliście mi coś na moje potrzeby" (Flp. 4:15,16 NW). Jest dla Pawła wsparciem i wielką radością, że są społeczności, które o nim pamiętają i wspierają go w jego pracy, choć on sam poznał "tajemnicę i tego, jak być nasyconym, i tego, jak głodować; jak mieć obfitość i jak cierpieć nędzę" (Flp. 4:10,12).
"Nie jakobym pilnie zabiegał o dar", podkreśla jednak Paweł, "ale pilnie zabiegam o owoc, który powiększa przychód na waszym koncie". Współczesny czytelnik natychmiast ma w tym miejscu skojarzenia z bankowością, co zapewne nie będzie tropem mylącym, choć z oczywistych względów nie to miał Paweł na myśli. "Konto" jest tłumaczeniem greckiego logos, które oznacza m.in. sprawozdanie, rachunek. W tym znaczeniu znajdziemy je m.in. w Rzym. 14:12: "Tak więc każdy z nas o sobie samym zda sprawę Bogu" (BT), a także w Hbr. 13:17: "Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego" (BT).
Zdanie sprawy w tych tekstach nawiązuje do naszego ostatecznego rozliczenia z Bogiem, czy też osądzenia nas. Trzeba pamiętać w końcu o tym, że "sąd się zaczął od domu Bożego" (1 Pt. 4:17 NW). Wybrani, którzy w obecnym czasie nawracają się, aby stać się członkami Ciała Chrystusowego i uzyskać zmartwychwstanie do Boskiej natury, muszą do końca swego ziemskiego biegu uzyskać taki stopień podobieństwa w charakterze do naszego Pana, który będzie zadowalający z punktu widzenia Boga i zakwalifikuje ich do uczestnictwa w chwale razem z Jezusem Chrystusem (Rzym. 8:29; 1 Kor. 9:24; 11:31,32; 2 Kor. 5:10; Flp. 1:9-11, 3:8-11; 2 Pt. 1:4; 3:14).
Ważne jest więc, aby na tym naszym duchowym koncie rzeczywiście znalazło się wiele owoców, symbolicznych talentów (Mt. 25:14-30). Greckie pleonadzo oznacza "być w obfitości", a nawet "być w nadmiarze". Jezus wielokrotnie podkreśla konieczność przynoszenia owocu. "Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy ... Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity ... Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami" (Jn. 15:1,2,5,8 BT).
Musimy więc nie tylko oczyszczać się z grzechu, ale także zabiegać o wydawanie owocu właściwego duchowi świętemu (zobacz komentarz Biblijny do Gal. 5:22,23). W ten sposób będziemy niejako wykreślać z naszego rachunku pozycje przeciwne duchowi Bożemu i 'umysłowi Chrystusowemu' (1 Kor. 2:16), a wpisywać na nią pozycje związane ze spełnianiem woli Bożej.
Elementem wydawania owocu jest również wsparcie materialne dla potrzebujących, na co wyraźnie wskazuje kontekst Flp. 4:17. Pomoc materialna jest w tym wypadku uzewnętrznieniem naszych duchowych motywów, a jednocześnie ubogaceniem nas samych radością wynikającą z dawania (Dzieje 20:35; 2 Kor. 8:1-4). Jakub podkreśla z mocą, że "wiara bez uczynków jest martwa" (Jak. 2:26 NW). "Jaki z tego pożytek, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, ale nie ma uczynków? Czyż ta wiara może go wybawić? Jeżeli brat lub siostra są nadzy i nie mają dość pokarmu na dany dzień, a ktoś z was mówi im: 'Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i dobrze najedzcie', ale nie dajecie im tego, co konieczne dla ciała, to jaki z tego pożytek? Tak też wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa" (Jak. 2:14-17 NW).
Wiara nie jest jednak dla nas celem samym w sobie. Jest to narzędzie, dzięki któremu możemy podjąć duchową pracę, aby stać się na wzór naszego Pana (1 Pt. 2:21,22). Naszym celem jest pełne uświęcenie, stawienie siebie przed Bogiem bez skazy, w doskonałości naszych charakterów (Flp. 2:15; 1 Tes. 4:3,7; zobacz komentarz Biblijny do Hbr. 10:14). Wiara jest zaledwie początkiem tego procesu. "Dlatego też, dokładając ze swej strony wszelkich gorliwych starań, uzupełnijcie waszą wiarę..." (2 Pt. 1:5 NW). Uczynki są niezbędnym elementem naszego uświęcenia, stania się sprawiedliwymi w sposób rzeczywisty. "A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze" (Gal. 6:10 BT).