Co ma się wydarzyć przed zakończeniem pokolenia?
W 24. i 25. rdz. Ewangelii Mateusza Jezus odpowiada na pytanie uczniów, 'co będzie znakiem jego obecności oraz zakończenia systemu rzeczy' (Mt. 24:3). Odpowiedź, jakiej udziela Jezus, pełna jest opisów wydarzeń, mniej lub bardziej symbolicznych, i tylko we fragmencie Mt. 24:32-35 znajdujemy jakiekolwiek odniesienie do czasu: "Zaprawdę wam mówię, że to pokolenie nigdy nie przeminie, dopóki się to wszystko nie stanie" (NW). Chcielibyśmy oczywiście wiedzieć, jaki okres obejmuje pokolenie i od kiedy należy go liczyć, bowiem na jego końcu spodziewamy się inauguracji Królestwa Bożego. Trzeba jednak pamiętać, że 'czas przywrócenia królestwa' nie jest nam znany i nie będzie, dopóki się to nie zacznie dziać (Dzieje 1:6,7). Zakończenie pokolenia nie jest tożsame z rozpoczęciem ogólnoświatowego rządu Bożego - tym, co ma się w tym czasie wydarzyć zgodnie z poprzedzającymi wersetami, jest pojawienie się znaku Syna Człowieczego i zgromadzenie wybranych (Mt. 24:29-31).
Świat jednak nie od razu przyjmie Chrystusa. Trudno to sobie być może wyobrazić, ale Biblia wskazuje, że znajdą się nawet nie jednostki, a całe narody, które będą przeciwne przychodzącemu Królestwu. Mówi o tym wyraźnie prorok Zachariasz w Za. 14:17-19, ale wskazuje na to także Objawienie, które w 7. rdz. opisuje wyjście wybranych z ucisku, natomiast w 8. i 9. rdz. opisuje plagi, które spadają na ludzkość oporną przyjęciu Mesjasza. "Ale pozostali ludzie, których te plagi nie zabiły, nie okazali skruchy..." (Obj. 9:20,21). Zatem czas nastania epifanii Pana, tj. czas wylania ducha 'na wszelkie ciało' (Jl. 2:28,29), i objęcia panowania przez Królestwo nad całą ziemią, nie został w Piśmie Świętym określony. Pokolenie jednak o tym nie mówi - pokolenie pokazuje natomiast moment graniczny, kiedy kończy się zgromadzanie wybranych - kończy się powołanie wieku Ewangelii. Od tego momentu wszystkie doświadczenia niewybranej ludzkości będą ją przygotowywać do doświadczeń przychodzącego Królestwa Bożego.
Naród izraelski jako drzewo figowe
Jezus mówi o pokoleniu w kontekście przykładu o drzewie figowym: "A od drzewa figowego jako przykładu nauczcie się tej rzeczy: Gdy tylko jego gałązka stanie się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Podobnie też wy, gdy to wszystko ujrzycie, wiedzcie, że jest on blisko, u drzwi" (Mt. 24:32,33 NW). Drzewo figowe reprezentuje w Biblii naród izraelski. W Starym Testamencie znajdujemy na ten temat kilka wyraźnych wzmianek, m.in. Jer. 24:1-10; 29:17; Oz. 9:10; Nah. 3:12. Co jednak ciekawe, także Jezus używa tego porównania bardzo sugestywnie w Łk. 13:5-9, gdzie czytamy o drzewie figowym, które od trzech lat nie rodzi owocu (służba Jezusa trwała 3,5 roku). Jego pan decyduje się je ściąć, jednak ogrodnik obiecuje wykonać dodatkowe czynności, które mogą wspomóc owocowanie. A wszystko to w kontekście słów Jezusa skierowanych do Żydów: "jeśli nie okażecie skruchy, tak samo zostaniecie zgładzeni" (Łk. 13:5 NW).
Naród izraelski czasów Jezusa okazał się figą, która pożądanego owocu pokuty nie przyniosła, została w związku z tym ostatecznie ścięta przez Rzymian w 70 roku. W innym obrazie figa nie zostaje ścięta, ale usycha wskutek braku wiary (Mt. 21:18-22). To jednak nie oznacza, że drzewo Izraela zostało bezpowrotnie stracone. "Bóg nie odrzucił swego ludu, który najpierw uznał" (Rzym. 11:2 NW). Izrael został odsunięty od łaski na pewien okres, po którym izraelska figa miała znów wypuścić pędy. Apostoł Paweł nie pozostawia wątpliwości, że "zostanie wybawiony cały Izrael" (zobacz komentarz do Rzym. 11:25-32). Także słowa Jezusa zanotowane w Mt. 24:32 zapowiadają powrót tego narodu do szczególnej łaski Bożej. Uschnięta figa Izraela miała wypuścić świeże pędy w oznaczonym czasie - czasie, który miał zapoczątkować ostatnie pokolenie.
'Gałązka wypuszcza liście'
Pozostają zatem dwie kluczowe sprawy związane z Mt. 24:32-35, a mianowicie 1) kiedy Izrael powrócił do łaski i 2) jaki okres obejmuje pokolenie. Odnośnie punktu 1) trudno mieć jakiekolwiek wątpliwości, że okres niełaski Izraela się zakończył. A jednak wskazanie konkretnej daty nie musi być takie oczywiste, bowiem powrót Żydów do swojej ziemi i ustanowienie państwa Izrael to wydarzenia, które objęły kilkadziesiąt lat. Można z pewnością wskazać kilka dat, które miały w tym procesie znaczenie większe niż inne, jak np. 1878 (Kongres Berliński) czy 1948 (proklamacja niepodległego państwa Izrael). Zgadywanie nie wydaje się jednak być właściwą metodą badania proroctw chronologicznych, a w tym przypadku jest nawet metodą zupełnie niepotrzebną, bowiem data powrotu narodu żydowskiego do łaski została w Biblii pokazana, i to w dwóch niezależnych proroctwach.
Pierwszym jest proroctwo wypowiedziane przez Pana Jezusa w Łk. 21:20-24 dotyczące 'czasów pogan', których zakończenie miało także oznaczać koniec 'deptania' Jerozolimy przez narody. W komentarzu do ww. fragmentu wskazałem, że okres ten trwał 2520 lat i dobiegł końca w 1914 roku. Jeśli więc 1914 rok jest ostatnim rokiem niełaski, rok kolejny - 1915 - jest pierwszym rokiem łaski odrodzonego Izraela, i dokładnie na tę datę wskazuje proroctwo zapisane w Rdz. 15:7-11 (zobacz wykład Równoległości Abrahama). Rok 1915 przypada w równoległości na rok zawarcia przymierza Pana Boga z Abrahamem i jako taki stanowi potwierdzenie obowiązywania przymierza w stosunku do ziemskiej części jego potomstwa. Mamy zatem dwa zupełnie niezależne proroctwa czasowe o zupełnie różnej rachubie, które zgodnie wskazują ten sam moment, w którym Boskie obietnice dla Izraela jako Boskiego narodu wybranego zostały potwierdzone, a prawo dominacji nad nim zostało odjęte od narodów pogańskich po 2520 latach zniewolenia.
Ile trwa pokolenie?
Jeśli znajdujemy w Biblii zapewnienie, że czas pokolenia rozpoczął się w 1914/1915 roku, kluczowe pytanie może już tylko dotyczyć czasu jego zakończenia. I podobnie jak w przypadku określenia czasu powrotu Izraela do łaski, tutaj także intuicyjnie moglibyśmy podać kilka możliwości. Najprostsza, a zarazem najbardziej trafna definicja 'pokolenia' to po prostu 'długość życia człowieka'. Problem jednak polega na tym, że od 1915 roku minęło już sto lat, tymczasem długość życia człowieka tylko w wyjątkowych przypadkach przekracza 70-80 lat, o czym świadczy także Pismo św. w Psalmie 90:10. Pokolenie jednak najwyraźniej jeszcze nie upłynęło. Pytanie zatem dotyczy nie tego, co my chcielibyśmy pod tym określeniem rozumieć, ale jak wyświetla tę kwestię nauka Biblijna.
Są dobre powody, aby sądzić, że długość pokolenia rzeczywiście została podana. Wystarczy zwrócić uwagę na bezpośredni kontekst Mt. 24:32-35. Już w następnych wersach Jezus naucza, że jego druga obecność została figuralnie zobrazowana w wydarzeniach czasu potopu (Mt. 24:38,39 BT). Uzasadnione zatem jest poszukiwanie w relacji o potopie wskazówek odnośnie jego pozafigury. Taką wskazówkę znajdujemy, i to podaną w niezwykle wymowny sposób: "I rzekł Pan: Nie będzie się wadził duch mój z człowiekiem na wieki, gdyż jest ciałem; i będą dni jego sto i dwadzieścia lat" (Rdz. 6:3 BG). "Dni jego", czyli dni życia człowieka na ziemi - to nic innego jak tylko definicja pokolenia. Pokolenia przedpotopowego, ale zważywszy na figuralne zastosowanie potopu, być może także pokolenia, które ma zakończyć zgromadzanie Kościoła.
---
Uwzględniając datę wypuszczenia świeżych pędów przez izraelskie drzewo figowe, upływu pokolenia należy się spodziewać w 2035 roku (1915 + 120 = 2035). Do tego czasu ma się ukazać znak Syna Człowieczego, rozpoczynający wielki ucisk końca obecnego systemu rzeczy. W komentarzu do Mt. 24:28-31 podałem myśl, że wypełnienie się tego proroctwa może mieć miejsce po 13 kwietnia 2029 roku. Zgromadzanie tych, którzy będą królami i kapłanami z Jezusem Chrystusem, trwa odpowiednio do 1977 roku i 2029 roku (zobacz wykład Równoległości Abrahama oraz komentarz do Obj. 14:1-5). Ostatnią grupą wybranych, która uzupełni niebiańską świątynię, są antytypiczni lewici - wielka rzesza, która wychodzi z ucisku (Obj. 7:9-17). Ostatni wierzący, który zostanie zapieczętowany jako antytypiczny lewita, zostanie zatem włączony do 2035 roku.