Czas, w którym obecnie żyjemy, a który rozpoczął się wraz ze służbą Jezusa Chrystusa, nie został dany w celu sądzenia narodów. Jeśli rozumiemy sąd jako proces, który kończy się wydaniem wyroku przeznaczającego człowieka do życia wiecznego bądź wiecznej śmierci - taki sąd odbędzie się nad ludzkością pod rządami przyszłego, tysiącletniego królestwa (zobacz wykład Sąd ludzkości). Czemu więc służy obecny wiek Ewangelii - to czas, w którym wybrani ubiegają się o stanowiska sędziów w tym przyszłym królestwie. Prorok Daniel widzi w swojej wizji Syna Człowieczego, któremu dano 'panowanie, chwałę i królowanie' - najwyraźniej naszego Pana. Niemniej kilka wersetów dalej czytamy, że "królowanie i władzę oraz wszystkie królestwa pod całym niebem otrzyma lud świętych Najwyższego" (Dn. 7:13,14,27 ESP). Ponieważ jednak tysiącletnie królestwo jest także dniem sądu, lud Najwyższego, któremu dano władzę, sprawuje także władzę sądowniczą. Widzimy to w Starym Testamencie, gdzie król był także najwyższym sędzią, a także widzimy to w Nowym Testamencie, gdzie Jan pisze, że ujrzał trony (atrybut władzy królewskiej), a "tym, którzy na nich zasiadali, dano władzę sądzenia" (Obj. 20:4 ESP).
144000 w kontekście Przybytku
Daniel nie różnicuje dalej 'ludu świętych Najwyższego'. Wydaje się jednak, że ta klasa ludu Pańskiego będzie obejmować dwa rodzaje stanowisk. Sugeruje to obraz Przybytku, który składał się z dwóch izb. Ich ściany i sprzęty były złote (lub pokryte złotem), co jest symbolem Boskiej natury. W izbie zwanej Świątnicą Najświętszą znajdowała się Arka Przymierza, reprezentująca obecność samego Boga. Świątnica - choć także z przewodnim złotym motywem - oddzielona była od Świątnicy Najświętszej zasłoną. To znaczący element, bowiem sugeruje, że zwycięzcy powołania, którzy znajdą się w stanie Świątnicy, nie będą mieć bezpośredniego przystępu do Boga, jak będzie to mieć miejsce w przypadku tych, którzy znajdą się na poziomie Świątnicy Najświętszej. Apostoł Jan w 1 Jn. 3:2 mówi o nich, że staną się homoioi - będą utożsamieni z Chrystusem i "ujrzymy Go takim, jakim jest" (ESP). W komentarzu do Obj. 4:4 pisałem, że stan Świątnicy Najświętszej został przedstawiony w symbolach Objawienia pod postacią 24 starszych, którzy zajmują trony bezpośrednio po prawicy i lewicy naszego Pana.
Świątnica, choć także wyobraża niezniszczalną Boską naturę, sugeruje, że między tym stanem a Najwyższą Istotą będzie istniała zasłona, która nie pozwoli antytypicznym kapłanom doświadczyć bezpośrednio obecności Boga. Zadania, jakie w Królestwie pełnić będzie antytypiczne kapłaństwo, będą jednak tego samego rodzaju co zadania królów, przynajmniej w odniesieniu do zarządzania ziemską fazą Królestwa. Do takiego wniosku zdaje się prowadzić Obj. 20:4. Jan widzi trony, na których (w domyśle) zasiadają starsi. Widzi jednak również dusze ściętych dla świadectwa o Chrystusie, które są przywrócone do życia i także otrzymują władzę królewską. Podobnie czytamy o tym w Obj. 6:9-11 - tutaj widzimy dusze wiernych świadków Chrystusa, które domagają się sądu, ale dowiadują się, że muszą poczekać, "aż dopełni się liczba ich towarzyszy i braci" (ESP). Dusze, które już są zgromadzone jako współkrólowie z Jezusem Chrystusem, to 24 starszych - stan Świątnicy Najświętszej (ostatni członek Świątnicy Najświętszej został zapieczętowany w 1977 roku - zobacz komentarz do Mt. 25:1-13 oraz wykład Równoległości Abrahama). Dusze, które jeszcze mają być uzupełnione, to stan Świątnicy.
Charakterystyka 144000 według Obj. 14:1-5
W symbolice Objawienia stan Świątnicy został przedstawiony przez 144000 wybranych. W Obj. 14:1-5 widzimy ich stojących na górze Syjon z Barankiem, co zdaje się nawiązywać do najwyższej nagrody zmartwychwstania do Boskiej natury. Jednocześnie jednak widzimy tam także 24 starszych, a więc obie grupy - choć są razem z Barankiem - nie są tożsame (podobnie jak w jednym Przybytku Bóg rozdzielił Świątnicę od Świątnicy Najświętszej). Istotną cechą 144000 jest fakt, iż są oni jedynymi, którzy potrafią nauczyć się tej samej nowej pieśni, którą śpiewa 24 starszych. Pieśń oznacza znajomość prawdy. Wybrani, którzy otrzymali ducha proroctwa jako świadectwo przynależności do Chrystusa (Obj. 19:10), nie posiadają znajomości w punkcie constans. Istotą proroctwa jest widzenie rzeczy nieznanych. Pieśń 144000 jest zatem pieśnią nową, ponieważ ich zrozumienie prawdy nie stoi w miejscu, jest ciągle nowe, ciągle wzbogacane i ciągle weryfikowane. Tylko zachowując takiego ducha możemy mieć nadzieję na najwyższą nagrodę reprezentowaną przez Świątnicę - nagrodę życia wiecznego (nieśmiertelności), co także najwyraźniej podkreśla nasz Pan w Jn. 17:3: "To zaś wieczne życie, aby poznawali..." (GP).
Nieprzypadkowo informacji o pieśni nowej w Obj. 14:1-5 towarzyszy informacja, że 144000 "nie splamili się z kobietami" (ESP). Jedyną kobietą zaślubioną Chrystusowi jest jego Kościół (2 Kor. 11:2; Obj. 19:7,8; zobacz wykład Oblubienica i wieczerza wesela Baranka). W chrześcijaństwie jednak nie ma jednego kościoła, którego członkowie mieliby za swój cel poznawanie prawdy, ale są setki (jeśli nie tysiące) sekt, z których każda twierdzi, że już posiada prawdę i nie musi jej więcej szukać. Jest zatem w chrześcijaństwie wiele kobiet, z którymi jednak wybrani nie mogą się skalać, tzn. nie mogą przyjąć ducha, który jest obecny w tych wszystkich sektach: ducha wyniosłości spowodowanego przekonaniem o własnej, jedynej prawdzie, a także ducha ślepoty spowodowanej odwracaniem oczu od wszystkiego, co z moją 'prawdą' się nie zgadza. Ostatni z siedmiu kościołów, do których przemówił Jezus, taką właśnie przyjął postawę: "Jestem bogaty, wzbogaciłem się, niczego nie potrzebuję!" To jest postawa charakterystyczna zwłaszcza dla wielu nowych kościołów protestanckich, które uważają, że oczyściły się z błędów poprzedników i już "są w prawdzie". Jezus niezwykle surowo skarcił takie przekonanie (Obj. 3:14-20 ESP).
Pieśń 144000 nie jest jednak pieśnią kobiet, ale jest pieśnią nową - pieśnią ustawicznego uczenia się i poznawania prawdy. Dlatego Obj. 14:5 mówi, że "w ich ustach nie znaleziono podstępu" (UBG). W grece znajdujemy tutaj pseudos, które opisuje wszystko, co nie jest tym, czym obiecuje być. W ustach zwycięzców wieku Ewangelii nie ma zatem nauczania, które obiecuje, że jest prawdą, a jest pseudo-prawdą, albo mówiąc wprost - jest błędem. Tutaj znowu można dostrzec nawiązanie do postawy kobiet, z których każda obiecuje, że naucza prawdy, podczas gdy w rzeczywistości wszystkie w jakiejś proporcji nauczają błędu. Dalsze słowa opisujące 144000 opisują konsekwencję ich postawy względem prawdy: "niewinni są" (Obj. 14:5 GP). Błąd w teorii rodzi błąd w praktyce. Wierzący, którzy trzymają się błędnego zrozumienia Słowa Bożego, trzymają się tym samym błędnego postępowania, a w dalszej konsekwencji stają się winnymi złamania Boskiego porządku. To znaczące ostrzeżenie dla ludu Bożego, wiemy bowiem, że wielu powie: "Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w twoim imieniu i w twoim imieniu nie wypędzaliśmy demonów, i w twoim imieniu nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im oświadczę: Nigdy was nie znałem. Odstąpcie ode mnie wy, którzy czynicie nieprawość" (Mt. 7:22,23 UBG).
Kolejną charakterystyką 144000, na którą trzeba zwrócić uwagę, jest nazwanie ich przez Jana 'pierwociną' (Obj. 14:4). Tutaj kryje się podwójna myśl. Po pierwsze, w pierwszych słowach komentarza zaznaczyłem, że obecny wiek Ewangelii służy wyłonieniu spośród ludzi sędziów, którzy w przyszłym wieku Tysiąclecia będą sądzić świat. Aby jednak mogli sądzić, sami muszą w obecnym czasie przejść swój sąd. Dlatego Piotr pisze, że sąd rozpoczyna się od domu Bożego (1 Pt. 4:17). Jesteśmy zatem pierwociną, ponieważ jako pierwsi doświadczamy w pełni Bożego sądu, we wszystkich aspektach nauczania, próbowania, karcenia i ostatecznego wyroku. Ponieważ niezbędnym elementem poddania człowieka procesowi sądu jest udzielenie mu ducha prawdy (aby na jej podstawie mógł być sądzony), Jakub pisze, że stajemy się pierwociną przez zrodzenie z ducha - przez odrodzenie charakteru człowieka według znajomości Słowa Bożego (Jak. 1:18). Drugie znaczenie pierwociny związane jest ze zmartwychwstaniem. Ogół ludzkości zmartwychwstanie w przyszłym wieku Królestwa. Wybrani, którzy znajdą miejsce w antytypicznym Przybytku, zmartwychwstają w obecnym wieku Ewangelii, natychmiast po zakończeniu swojego ziemskiego życia - dlatego zmartwychwstają jako pierwsi (Jn. 11:25,26; Obj. 20:6).
Symbolika liczby 144000
Ciekawym elementem związanym ze 144000 wybranych jest ich liczba: 144000. Podobnie liczba starszych: 24. Nie wiem, czy należy te liczby odczytywać literalnie. Wiele natomiast wskazuje na to, że mają one znaczenie symboliczne. Suma liczb 24 (starsi) + 1 (Jezus) + 144000 daje symboliczną liczbę sędziów przyszłego Królestwa: 144025. Po wyjściu Izraela z Egiptu Mojżesz jednoosobowo sprawował władzę sądowniczą, jednak z polecenia Pana 'podzielił się' nią z 70 'wpływowymi i doświadczonymi' mężczyznami spośród ludu. W typie zatem liczba sędziów wynosiła 71 (Wj. 18:13-27; Lb. 11:10-17). Podzielenie symbolicznej liczby sędziów 144025 przez liczbę typiczną 71 daje 2028,5. Jeśli przyjąć, że liczba ta oznacza czas, wskazanie pada na połowę 2029 roku. Co mogłoby się wówczas wydarzyć? W komentarzu do Mt. 24:23-31 podałem myśl, że wypełnieniem proroctw o Dniu Pańskim może być asteroida Apophis, która pojawi się w okolicy ziemi w kwietniu 2029, aby następnie w wyniku kontaktu z polem magnetycznym ziemi zmienić swój kurs i doprowadzić do zderzenia z naszą planetą przy kolejnym przelocie w kwietniu 2036 roku.
Jeśli ten scenariusz okaże się prawdziwy, około połowy 2029 roku dowiemy się, że Apohis zmierza w stronę ziemi. Podanie tej informacji do publicznej wiadomości rozpocznie czas ucisku, jakiego dotąd nie było - ucisku, który wypełni Biblijne proroctwa. Jaki związek ma to ze zgromadzaniem 144000 - otóż w Obj. 7:1-4 czytamy, że 'wyrządzanie szkody ziemi i morzu' ma się rozpocząć w momencie, kiedy ostatni członek 144000 zostanie zapieczętowany. W ten sposób czas kontaktu z Apophisem w kwietniu 2029 roku pokrywa się z czasem zakończenia pieczętowania 144000. Korelacja liczb i wydarzeń zdecydowanie w moim przekonaniu wykracza poza to, co można nazwać po prostu przypadkiem. Pewność będziemy jednak mieć wówczas, kiedy zobaczymy wydarzenia, a nie tylko liczby. Aby być precyzyjnym, być może należałoby dodać, że choć połowa 2029 roku oznacza czas końca zgromadzania klasy tysiącletnich sędziów jako całości, grono 24 starszych zostało już skompletowane - pisałem o tym nieco wcześniej w komentarzu. Wybrani, którzy dzisiaj wykonują swoje poświęcenie, nie mają nadziei na stanowiska współkrólów z Jezusem Chrystusem, ale nadal mogą zostać zapieczętowani jako członkowie 144000.
Nadzieja ta wygaśnie w momencie zapieczętowania ostatniego antytypicznego kapłana do połowy 2029 roku. Wierzący wybrani, którzy 'obudzą się' do wykonywania swojego poświęcenia w czasie ucisku, będą mogli uzyskać stanowiska antytypicznych lewitów. Pieczętowanie tej klasy ludu Pańskiego dobiegnie końca w 2035 roku, czyli na rok przed rozpoczęciem się Dnia Pańskiego. Wówczas właśnie upłynie okres pokolenia, o którym mówił nasz Pan w Mt. 24:32-35, że nie upłynie aż nie zakończy się pieczętowanie wybranych. W ten sposób zakończy się kompletowanie niebiańskiego Przybytku, z jego arcykapłanem, kapłanami i lewitami.