komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: >

Wykłady Biblijne

Tematyka wykładów:

  1. Podstawowe nauki Biblii
    1. Chrzest duchem
    2. Duch, dusza i ciało w Biblii
    3. Gennao - zrodzenie czy spłodzenie z ducha?
    4. Nowe stworzenie i przemiana wewnętrznego człowieka
    5. Ofiara Jezusa Chrystusa
    6. Sąd ludzkości
    7. Trzy natury Jezusa Chrystusa
    8. Usprawiedliwienie w Chrystusie
    9. Wieczerza Pańska
    10. Wybrani, niewybrani i ich doświadczenie wiary
    11. Zmartwychwstanie
  2. Chronologia i proroctwa
    1. Babilon Wielki - matka nierządnic i obrzydliwości ziemi
    2. Chronologia Biblijna
    3. Dni Daniela: 1260, 1290, 1335. Interpretacja Dn. 12:1-13
    4. Epifania - Biblijne znaczenie objawienia Chrystusa
    5. Paruzja - apokalipsa - epifania, czyli rzecz o drugim przyjściu Chrystusa
    6. Pieśń nad Pieśniami
    7. Równoległości Abrahama
    8. Wizja dwóch świadków. Interpretacja Obj. 11
    9. Wizja Królestwa Chrystusa w Psalmach
  3. Typy i przypowieści
    1. Dwa uderzenia Jordanu i rozdzielenie Eliasza i Elizeusza. Interpretacja 2 Krl. 2:8-14
    2. Dzień Pojednania. Interpretacja Kpł. 16
    3. Inicjacja kapłańska. Interpretacja Wj. 29 i Kpł. 8
    4. Lud, lewici i kapłani Wieku Ewangelii
    5. Nowe Przymierze
    6. Oblubienica i wieczerza wesela Baranka
    7. Słodka woda, manna i przepiórki. Interpretacja Wj. 15:22-16:36
    8. Talenty i miny w przypowieściach. Interpretacja Mt. 25:14-30 i Łk. 19:11-27
  4. Prawo i etyka
    1. Czy Biblia zabrania transfuzji krwi?
    2. Czy chrześcijanin powinien przestrzegać Prawa Mojżeszowego?
    3. "Czy można...?", czyli rzecz o znaczeniu prawa w podejmowaniu decyzji
    4. Etyka w Biblii
    5. Tora i pojęcie prawa w Nowym Testamencie
    6. Zło i istnienie Szatana
  5. Rozmaitości
    1. Krótki traktat o metodzie interpretacji Biblii na przykładzie doktryny Trójcy
    2. Sukcesja apostolska

Podstawowe nauki Biblii

Chrzest duchem jest naszym zanurzeniem w znajomość Słowa Bożego. Warunkiem doświadczenia chrztu jest zrodzenie z ducha, w którym powodowani Boską ofiarniczą miłością agape - miłością prawdy - rozwijamy znajomość, a wraz z nią charakter na obraz Jezusa Chrystusa. Nadprzyrodzone dary są mocą ducha, natomiast nie stanowią jako takie niezbędnego elementu bądź świadectwa doświadczenia chrztu duchem.

Wykład omawia definicyjnie pojęcia ducha, duszy i ciała w odniesieniu do człowieka jako różne aspekty osobowości, wskazuje relacje między nimi oraz ilustruje znaczenia właściwych hebrajskich i greckich określeń przy pomocy odpowiednich kontekstowych fragmentów Biblii.

Zrodzenie z ducha jest odrodzeniem duszy rozumianej jako istota bądź osobowość. W pierwszym znaczeniu zrodzenie z ducha oznacza zmartwychwstanie do duchowej natury; odrodzenie duszy rozumianej jako osobowość jest osiągnięciem przez wierzących podstawowego zakresu zrozumienia prawdy, który umożliwi dalszy prawidłowy rozwój do dojrzałości. Warunkiem doświadczenia zrodzenia z ducha jest spłodzenie - 'zapłodnienie' umysłu słowem o Chrystusie.

Biblijne określenia, takie jak zrodzenie z ducha, chrzest duchem, nowe stworzenie, zadatek, pieczęć i namaszczenie duchem, Ciało Chrystusa, etc. opisują psychikę człowieka z różnych perspektyw. Celem wykładu jest zintegrowanie różnorodnej terminologii nowotestamentalnej dla zilustrowania, w jaki sposób Biblia rysuje spójny obraz psychologii człowieka oraz pokazuje metodę reformy charakteru przez poznawanie i praktykowanie prawdy.

Wykład omawia w możliwie kompleksowy sposób istotę ofiary, którą złożył Jezus Chrystus dla zbawienia człowieka: skąd potrzeba takiej ofiary, w jaki sposób upadek człowieka zdeterminował sposób jej wykonania, dlaczego Jezus musiał umrzeć, jaki związek z ofiarą Jezusa miał jego chrzest i w jaki sposób my dzisiaj z tej ofiary korzystamy.

Pojęcie sądu w Biblii ma cztery zasadnicze znaczenia: 1) pouczenie, 2) próbowanie, 3) karcenie, 4) wyrok. Sąd ludzkości we wszystkich wymienionych znaczeniach będzie miał miejsce w przyszłym Dniu Sądu pod zarządem królestwa Bożego. W obecnym wieku Ewangelii trwa sąd Kościoła: wybranych, którzy mają nadzieję na objęcie stanowisk sędziów w przyszłym Dniu Sądu.

Przedmiotem wykładu jest omówienie natury Jezusa Chrystusa - rodzaju ciała, jakie posiadał on 1) w czasie przedludzkiej egzystencji, 2) podczas swojej ziemskiej służby, 3) po zmartwychwstaniu. Ponadto, wykład omawia Biblijne podstawy doktryny o preegzystencji Pana oraz znaczenie określenia "Bóg-człowiek" (które choć z punktu widzenia Biblii jest uzasadnione, to nie oznacza 'pomieszania' dwóch natur: Boskiej i ludzkiej w osobie Zbawiciela).

Istotą usprawiedliwienia jest przywrócenie człowiekowi sprawiedliwości w charakterze, reforma osobowości aż do zupełnej zgodności z zasadami Bożymi. Wykład omawia warunki usprawiedliwienia: pokutę, nawrócenie, poświęcenie i zrodzenie z ducha oraz często pojawiające się w Biblii określenia związane z usprawiedliwieniem: odpuszczenie grzechów, przebaczenie grzechów oraz poczytanie sprawiedliwości.

Podczas ostatniej wieczerzy z apostołami nasz Pan nakazał spożywanie chleba i wina 'na jego pamiątkę' oraz pokazał ich znaczenie. Wykład wskazuje, kto, kiedy i dlaczego powinien uczestniczyć w Wieczerzy Pańskiej, odwołując się do jej typu określonego w wieczerzy paschalnej.

Pismo św. pokazuje, że wśród wierzących można wyróżnić dwie grupy ludu Pańskiego: wybranych i niewybranych. Opisując doświadczenie wiary obu grup, Słowo Boże używa różnorodnej terminologii, przy czym część określeń właściwie ma zastosowanie tylko do wybranych, część tylko do niewybranych, a część do obu grup. Celem wykładu jest uporządkowanie tych rozmaitych elementów w sposób, który ukaże logikę i piękno Biblijnej nauki dotyczącej powołania.

Zmartwychwstanie jest warunkiem życia wiecznego - powstanie ciała rozumianego zarówno w sensie materialnym (nasze obecne ciała ulegają bowiem rozkładowi), jak i w sensie metafizycznym, jako ekspresja naszej podświadomości (charakter). Wykład omawia sens zmartwychwstania ciała charakteru, warunki i pojęcia z tym związane, a także zmartwychwstanie ciała fizycznego - czas i naturę, do jakiej powstają poszczególne klasy ludu Bożego oraz pozostała ludzkość.

Chronologia i proroctwa

Przedmiotem wykładu jest interpretacja symbolu nierządnicy Babilon, która została opisana w 17. i 18. rozdziale księgi Objawienia. Wykład analizuje siedem charakterystyk Babilonu, które uzasadniają utożsamienie nierządnicy z kościołem powszechnym, jednocześnie poddając w wątpliwość identyfikację Babilonu Wielkiego z imperium rzymskim.

Celem wykładu jest rekonstrukcja chronologii Biblijnej począwszy od stworzenia Adama i wyprowadzenie z niej dat najważniejszych Biblijnych wydarzeń.

Wykład omawia 12 rozdział proroctwa Daniela: znaczenie proroczych okresów 1260, 1290 i 1335 dni, działalność księcia Michała, czas końca, czas ucisku oraz następujące po wielkim ucisku zmartwychwstanie ludzkości.

Rzeczownik epifania (gr. epifaneia - objawienie) nie pojawia się w Nowym Testamencie zbyt często. We wszystkich 27 księgach jest tylko sześć przypadków jego użycia oraz cztery przypadki użycia pokrewnego czasownika epifaino. Nasze zainteresowanie epifanią nie wynika jednak z faktu, że w sensie częstotliwości występowania na kartach Biblii jest to rzadki okaz, a raczej z faktu bliskiego związku objawienia Chrystusa z jego drugą obecnością...

Jezus Chrystus przychodzi powtórnie, aby ustanowić swoje Królestwo, w trzech etapach, które z języka greckiego nazywamy paruzją, apokalipsą i epifanią. Wykład przedstawia temat w dwóch częściach. Część I podaje definicje paruzji, apokalipsy i epifanii, opisując najważniejsze cechy i wydarzenia ww. okresów. Część II przywołuje fragmenty Biblii opisujące wydarzenia związane z powrotem Pana oraz pokazuje, w jaki sposób wpisują się one w obraz zarysowany w części I.

Przedmiotem wykładu jest Pieśń nad Pieśniami - omówienie historii, która została w niej przedstawiona, oraz interpretacja znaczenia w kontekście doświadczeń wierzących wieku Ewangelii - Oblubienicy Chrystusa.

Kiedy Bóg obiecuje Abrahamowi ziemię na własność, ten pyta Boga "po czym poznam, że ją posiądę?" (Rdz. 15:7,8 NW) Odpowiedź, jaką otrzymuje Abraham, jest znakiem przede wszystkim dla tych, którzy są jego dziećmi z wiary, i którzy dzięki udzielonym wskazówkom mogą rozpoznać czas, w którym należy się spodziewać wypełnienia wszystkich obietnic złożonych przez Boga patriarchom.

Dwóch świadków opisanych w 11. rozdziale księgi Objawienia przedstawia bardziej zaawansowane nauki Starego i Nowego Testamentu głoszone na dziedzińcu antytypicznej świątyni chrześcijaństwa. Słowo Boże głoszone jest w worach pokuty i żałoby od 755 roku, odkąd kościół dosiadł bestię władzy cywilnej. Głoszenie to trwało 1260 lat, do 2015 roku, w którym spłodzenie z ducha ostatniego kandydata do niebiańskiej chwały zakończyło powołanie wieku Ewangelii. Przez kolejne 14 lat (3,5 dnia) Słowo Boże leży martwe na "ulicy" niewierzącego świata i oczekuje na powrót do życia wraz z rozpoczęciem drugiej obecności (paruzji) Chrystusa. Obecny porządek świata zakończy apokalipsa (trzęsienie ziemi), która utoruje drogę przychodzącemu Królestwu Chrystusa.

Księga Psalmów liczy 150 utworów, które przez większość czytelników Biblii kojarzone są głównie z walorami poetyckimi i ekspresją emocji ich autorów (zdecydowaną większość napisał Dawid). Mniej znanym, choć nie mniej ważnym wątkiem Psalmów, jest element doktrynalny i proroczy. Celem wykładu jest przegląd nauczania księgi Psalmów dotyczącego przyszłych rządów Chrystusa: wyboru tych, którzy będą z nim rządzić, zakończenia obecnego porządku w apokalipsie i warunków przyszłego sądu.

Typy i przypowieści

W 2 Krl. 2:8-14 znajduje się opis wędrówki Eliasza i Elizeusza nad Jordan. Eliasz bierze swój płaszcz i uderza nim Jordan, po czym prorocy przedostają się na drugi brzeg. Tam Eliasz zostaje oddzielony od Elizeusza ognistym rydwanem i zabrany w wichrze do nieba, podczas gdy Elizeusz bierze płaszcz Eliasza i uderza nim Jordan, aby ponownie przejść przez rzekę. Podstawową przesłanką wykładu jest przekonanie, że historia ta jest typem - proroctwem, które według takiego samego schematu wydarzeń miało się rozegrać przed pierwszym i drugim przyjściem Pana. Wykład omawia m.in. antytyp (wypełnienie) Eliasza i Elizeusza, uderzenia Jordanu, płaszcza, ognistego rydwanu i wichru oraz dwóch części ducha, którego otrzymał Elizeusz.

Ceremonia Dnia Pojednania w sposób obrazowy pokazuje środki, za pomocą których następuje pojednanie człowieka z Bogiem pod Nowym Przymierzem. Jej centralnym elementem są ofiary, które z jednej strony wskazują na znaczenie tej największej ofiary odkupienia złożonej przez Jezusa Chrystusa, a z drugiej strony także podkreślają potrzebę wstępowania w ślady Pana przez jego wierny Kościół. Wykład omawia szereg elementów, które występują w omawianej ceremonii, m.in. znaczenie ofiary za grzech i ofiary całopalnej, cielca, kozła ofiarnego i kozła dla Azazela, różne ofiary za arcykapłana i jego dom oraz za lud oraz doświadczenia wiary poza obozem.

Inicjacja kapłańska opisana w Wj. 29 i Kpł. 8 wskazuje na doświadczenia kapłanów pod Nowym Przymierzem. Antytypiczną służbę kapłańską podejmują zrodzeni z ducha wybrani, którzy posiadają zupełną osobowość rozwiniętą w znajomości podstaw prawdy i są gotowi, aby podjąć dalszą pracę w kierunku głębokości nauki Biblijnej oraz pracy nauczania. Poszczególne elementy ceremonii wprowadzania kapłanów na urząd obrazują m.in. potrzebę oczyszczania się z grzechu, przyjmowania Słowa Bożego oraz ustawicznego trwania w poświęceniu przez antytypicznych kapłanów.

Podział Izraela na lud, lewitów i kapłanów pod Przymierzem Zakonu obrazował podział wierzących Wieku Ewangelii na antytypiczny lud, lewitów i kapłanów pod Nowym Przymierzem - to podstawowa przesłanka wykładu. Jego celem jest uporządkowanie podstawowych pojęć Biblijnych względem każdej w wymienionych klas w sposób możliwie najwyraźniej obrazujący wewnętrzną logikę ewangelicznego powołania, jego cele, warunki oraz zasady w odniesieniu do wszystkich wierzących w Chrystusa.

Nowe Przymierze jest relacją Boga z człowiekiem służącą zapewnieniu wypełniania Boskiego prawa, polegającą na udzielaniu ducha. Miłość prawdy, która wlewana jest w symboliczne serca wybranych, powoduje w nich pragnienie poznawania Słowa Bożego i stosowania go, przez co zmienia nie tylko sposób myślenia, ale także kształtuje od nowa ciało charakteru. Wykład podejmuje temat Nowego Przymierza w kontekście dualizmu prawa i ludzkiej psychiki, koncentrując się na charakterystyce podanej w Jer. 31:31-34. Omawia ponadto m.in. sens okupowej ofiary Pośrednika Nowego Przymierza, symbolikę chleba i wina oraz sposób, w jaki Przybytek i służba kapłańska Starego Przymierza wskazywały na sens służby wierzących w Chrystusa.

Oblubienicą Chrystusa jest jego wierny Kościół, który znajdzie się w chwale razem z Panem i razem z nim obejmie Królestwo. Wykład omawia szereg wątków związanych z tym tematem, m.in. tożsamość Oblubienicy w kontekście klas wybranych w antytypicznym Przybytku, kim są druhny Oblubienicy, w jaki sposób Chrystus i Kościół stanowią jedno ciało, czym jest biała szata Oblubienicy i jaki jest jej związek z duchem proroctwa, w jaki sposób Chrystus karmi swój Kościół oraz czym jest wieczerza wesela Baranka i kto bierze w niej udział.

Doświadczenia Izraela na puszczy po wyjściu z Egiptu i przekroczeniu Morza Czerwonego obrazują doświadczenia wybranych wieku Ewangelii związane z ich poświęceniem i spłodzeniem z ducha. W tym kontekście Wj. 15:22-16:36 wskazuje na doświadczenia wybranych w związku z duchowym pokarmem i związane z tym cztery postawy wśród ludu Bożego: 1) pijący wodę ze źródła uzdatnionego drzewem, 2) zbierający mannę każdego dnia, 3) zbierający mannę z zapasem na kolejny dzień oraz 4) zbierający wieczorną przepiórkę.

Przypowieści o talentach i o minach obrazują sytuację spłodzonych z ducha wierzących, którym Pan na czas swojej nieobecności powierzył swoje mienie. W tym kontekście miny przedstawiają ducha miłości prawdy, którego wybrani otrzymują w równej mierze; talenty to indywidualne zdolności i predyspozycje, które wierzący wykorzystują w dziele ewangelizacji i nauczania. Nagrodą wiernych sług będzie 'wejście do radości swego Pana' w chwale Boskiej natury oraz objęcie zarządu w miastach (stanowiska w zarządzie Królestwa Chrystusa). Sługa zły natomiast będzie wyrzucony w ciemności zewnętrzne wielkiego ucisku, którym zakończy się obecny system rzeczy (klasa sługi wiernego będzie wówczas skompletowana w naturze duchowej).

Prawo i etyka

Stary Testament jasno, przejrzyście i w wielu miejscach prezentuje stanowisko Pana Boga zabraniające spożywania krwi. Nowy Testament podobnie poleca 'powstrzymywać się od krwi'. Niemniej dla wierzących pod Nowym Przymierzem, a zwłaszcza wierzących w obecnym czasie, kiedy wykorzystanie krwi ma miejsce w procedurach medycznych ratujących życie, odpowiedź na pytanie postawione w tytule wykładu tylko pozornie jest jednoznaczna.

Wykład definiuje pojęcie Prawa Mojżeszowego oraz omawia siedem argumentów wskazujących na brak zastosowania Prawa w obliczu wiary: 1) Prawo Mojżeszowe zostało dane cielesnemu Izraelowi w wyniku zawartego przymierza, 2) zmiana kapłaństwa oznacza zmianę prawa, 3) nie jest możliwe całkowite zachowanie Prawa, 4) Prawo nie prowadzi do doskonałości, 5) Prawo było pedagogiem prowadzącym do Chrystusa, 6) Nowy Testament nakazuje zaniechanie przepisu Prawa dotyczącego obrzezania, 7) stosowanie Prawa Mojżeszowego przez wierzących prowadzi do samowoli względem przykazań.

Pojęcie prawa opisuje zestaw nakazów i zakazów, które służą realizacji określonego celu. Wykład omawia przepis prawa nie jako cel sam w sobie, ale jako pochodną przykazania miłości, która jest narzędziem czynienia pokoju w sumieniu człowieka i relacjach międzyludzkich. Ponadto, wykład podkreśla wartość pozytywnie definiowanych celów oraz odwagi w ich realizacji w przeciwieństwie do strachu, który jako inhibitor wszelkiego działania stanowi zaprzeczenie idei miłości.

Problem etycznej oceny powstaje, ponieważ wytyczamy sobie w życiu cele, których realizacja wiąże się z ponoszeniem określonych ofiar. Kryteria etyczne pozwalają stwierdzić, czy ofiara jest w szerokim znaczeniu możliwa do poniesienia. Wykład omawia trzy Biblijne kryteria oceny: kryterium prawdy, zaufania oraz woli, a także m.in. podejmuje etyczną ocenę grzechu pierworodnego oraz problem uniwersalności zasad moralnych w kontekście przepisów Starego i Nowego Testamentu.

Wykład omawia pojęcia prawa (Tora), normy prawnej (nomos) oraz przepisu prawa jako podstawę analizy problemu przestrzegania Zakonu Mojżeszowego przez wierzących w Chrystusa. Celem wykładu jest pokazanie, że Jezus nie usunął prawa, ale dopełnił normę prawa, i według tej dopełnionej normy wypełniamy przepisy Tory jako odnoszące się nie do starego człowieka, jakim byliśmy bez wiary, ale do nowego człowieka, którym staliśmy się przez pokutę i nawrócenie do Chrystusa.

Człowiek posiada wbudowany mechanizm odróżniania dobra od zła (sumienie). Jego wskazania są jednak reakcjami emocjonalnymi i nie zawsze jednoznacznymi. Dlatego zadaniem, jakie postawił sobie autor wykładu, jest teoretyczne ujęcie zła - próba jego zdefiniowania w oparciu o kryteria intelektualne. W miarę podążania w stronę tak zdefiniowanego celu, wykład podejmuje wątki dotyczące m.in. przyczyn zła, Biblijnej terminologii opisującej zło oraz istnienia Szatana w relacji do pojęcia zła oraz jako bytu osobowego.

Rozmaitości

Przedmiotem wykładu jest analiza dwóch rodzajów rozumowania - dedukcji i redukcji - w celu pokazania, do jak różnych wniosków można dojść w tym samym przedmiocie, stosując te dwie różne metody. Badacze Biblii powinni mieć przynajmniej świadomość, jaką metodę dowodzenia stosują, aby skuteczniej móc ustrzec się jej błędów. Na przykładzie doktryny Trójcy pokazuję w wykładzie na wielu przykładach, jakie ryzyka wiążą się z rozumowaniem redukcyjnym i dlaczego dedukcja jest preferowaną metodą interpretacji Biblii, a z całą pewnością bezpieczniejszą w dochodzeniu prawdy.

Termin 'sukcesja apostolska' opisuje proces przekazywania władzy nauczania w kościele. Wykład analizuje Biblijne podstawy sukcesji, odnosząc się do wyboru starszych przez mianowanie i głosowanie. Podkreśla jednocześnie wagę posłuszeństwa Ewangelii Chrystusa raczej niż obranemu w ten czy inny sposób starszemu/ biskupowi.

Słowa kluczowe: wykłady Biblijne
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 04-08-2023


komentarzbiblijny.pl