Streszczenie księgi 2 Kronik
Księga 2 Kronik jest księgą historyczną. Stanowi kontynuację historii opisanej w 1 Kronik, która kończy się śmiercią Dawida i namaszczeniem Salomona na króla. Pierwsze dziewięć rozdziałów 2 Kronik opisuje szczegółowo rządy Salomona, a następnie wymienia po kolei królów Judy, za każdym razem informuje o długości ich rządów i opisuje najważniejsze wydarzenia. W przeciwieństwie do ksiąg Królewskich, kięgi Kronik koncentrują swoją opowieść na historii Judy. Postacie władców i wydarzenia związane z północnym królestwem Izraela pojawiają się tylko, o ile mają związek z wydarzeniami w Judzie. Pomija na przykład zupełnie działalność proroków Eliasza i Elizeusza, ważnych w historii Biblijnej i znaczących z punktu widzenia proroczego, ale związanych z królestwem północnym. Niezwykle ważnym wątkiem księgi 2 Kronik jest uwypuklenie wierności bądź niewierności władców Judy. Zawsze kiedy historia przechodzi do kolejnego króla, pojawia się także informacja, czy i w jakim stopniu zachowywał wierność przymierzu. Opisy rządów królów wiernych Bogu zajmują przy tym znacznie więcej miejsca niż opisy rządów odstępczych, choć nawet w przypadku władców niegodziwych pisarz księgi 2 Kronik podkreśla fakty związane z ich ukorzeniem się przed Bogiem lub z drugiej strony, ich postawę całkowitej zatwardziałości:
- 2 Kronik 1 - Salomon składa tysiąc ofiar całopalnych na wyżynie w Gibeonie (1-6); Salomon prosi Boga o mądrość (7-13); bogactwo Salomona (14-17);
- 2 Kronik 2 - przygotowania do budowy świątyni i pałacu królewskiego, korespondecja z Huramem królem Tyru, który obiecał materiał i rzemieślników do budowy (1-18);
- 2 Kronik 3 - Salomon buduje świątynię na górze Moria w Jerozolimie (1,2); opis świątyni: wymiary, materiały, zdobienia (3-17);
- 2 Kronik 4 - opis sprzętów świątyni: ich wymiary, przeznaczenie, materiał, z którego zostały wykonane (1-22);
- 2 Kronik 5 - ukończenie pracy, zdeponowanie w skarbcach świątyni bogactw, które poświęcił Dawid (1); uroczystość wniesienia Arki do świątyni; świątynia napełnia się obłokiem Tak że kapłani nie mogli tam ustać, aby pełnić służbę, z powodu tego obłoku, bo chwała PANA napełniła dom Boży (2-14);
- 2 Kronik 6 - przemowa Salomona: Pan spełnił swoją obietnicę w sprawie budowy świątyni (1-11); modlitwa poświęcenia (12-42): nauczysz ich dobrej drogi, po której mają kroczyć (27), niech twoi kapłani, PANIE Boże, ubiorą się w zbawienie (41);
- 2 Kronik 7 - ogień z nieba i obłok (1-3); siedmiodniowe święto poświęcenia świątyni (4-10); I tak Salomon ukończył dom PANA i dom królewski i szczęśliwie wykonał wszystko, co zamierzył w sercu uczynić w domu PANA i w swoim domu (11); PAN ukazuje się Salomonowi: potwierdza wybór Jerozolimy i świątyni Salomona jako domu ofiary. "Teraz moje oczy będą otwarte, a moje uszy uważne na modlitwę zaniesioną w tym miejscu". Zapewnia Salomona o przyszłych błogosławieństwach, "jeśli będziesz chodził przede mną, tak jak chodził Dawid, twój ojciec", ostrzegając jednocześnie o klęskach za nieposłuszeństwo (12-22);
- 2 Kronik 8 - miasta, które odbudował Salomon (1-6); ludy kananejskie, których Izrael nie wytracił, Salomon obciążył przymusową pracą (7,8); różne zarządzenia Salomona związane głównie ze służbą kapłańską (8-18);
- 2 Kronik 9 - wizyta królowej Saby (1-12); bogactwo Salomona (13-28); śmierć Salomona po 40 latach rządów (29-31);
- 2 Kronik 10 - po śmierci Salomona lud pod wodzą Jeroboama, syna Nebata, staje przed Roboamem, synem Salomona, i obiecuje lojalność w zamian za zmniejszenie obciążeń. Roboam odrzuca radę starszych, a przyjmuje radę swoich równieśników, aby obciążyć lud jeszcze bardziej. Dochodzi do podziału królestwa (1-19);
- 2 Kronik 11 - Roboam szykuje wojnę przeciw secesji, ale Bóg przez proroka Szemajasza ostrzega, aby tego nie robił, bo stało się to z woli Bożej (1-4); Roboam umacnia swoje rządy w Judzie i Beniaminie (5-12); lewici i kapłani schodzą się do Judy z całego Izraela, ponieważ Jeroboam odsunął ich od służby, I ustanowił sobie kapłanów na wyżynach dla kultu demonów i cielców, które sporządził (13-17); rodzina Roboama (18-23);
- 2 Kronik 12 - najazd Sziszaka, króla Egiptu, który zabrał skarby domu PANA oraz skarby domu królewskiego (1-12); siedemnaście lat rządów Roboama (13); On zaś czynił to, co złe, bo nie przygotował swojego serca, aby szukać PANA (14); wojny między Roboamem i Jeroboamem po wszystkie ich dni (15); rządy Abiasza (16);
- 2 Kronik 13 - wojna Abiasza z Jeroboamem (1-22); przemowa Abiasza, który ostrzega Izrael, że przeciwstawiają się królestwu PANA, które jest w rękach synów Dawida, podczas gdy sami są sługami fałszywych bóstw (8); klęska Jeroboama, który nie mógł powrócić już do sił za dni Abiasza i PAN poraził go tak, że umarł (20);
- 2 Kronik 14 - rządy Asy w Jerozolimie; Za jego dni w ziemi panował pokój przez dziesięć lat (1), ponieważ Asa czynił to, co było dobre i prawe w oczach PANA, jego Boga (2); wojna z Zerachem Etiopczykiem (9-15): A PAN poraził Etiopczyków przed Asą i Judą tak, że Etiopczycy uciekli (12);
- 2 Kronik 15 - prorok Azariasz przemawia do Asy: PAN jest z wami, dopóki jesteście z nim (1-7); reforma religijna Asy (8-19);
- 2 Kronik 16 - w 36. roku swoich rządów Asa szuka wsparcia króla Syrii w wojnie z Izraelem (1-6); widzący Chanani karci króla: Ponieważ polegałeś na królu Syrii, a nie na PANU, swoim Bogu, wojsko króla Syrii uszło ci z ręki, odtąd będziesz miał wojny. Asa odwraca się od Pana pod koniec życia (7-14);
- 2 Kronik 17 - rządy Jehoszafata (1-19): A PAN był z Jehoszafatem, ponieważ chodził on pierwszymi drogami swego ojca Dawida i nie szukał Baalów (3); lewici i kapłani obchodzą miasta Judy i nauczają prawa (7-9); bojaźń PANA padła na wszystkie królestwa ziemi położone dokoła Judy i nie śmiały walczyć przeciwko Jehoszafatowi (10);
- 2 Kronik 18 - przymierze Jehoszafata z Achabem, wojna z Syrią (1-34): wszyscy prorocy zapowiadają zwycięstwo Achaba, tylko jeden Micheasz zapowiada klęskę, ale Achab nie chce go słuchać, bo "nie będzie mi prorokować nic dobrego, tylko to, co złe". Izrael zostaje pokonany, a Achab ugodzony na ślepo wypuszczoną strzałą i umiera na polu bitwy;
- 2 Kronik 19 - Jehoszafat ustanawia sędziów w miastach Judy (1-11);
- 2 Kronik 20 - Moab i Ammon idą na wojnę z Izraelem (1,2); modlitwa Jehoszafata o wybawienie (3-13); odpowiedź Pana udzielona przez lewitę Jehaziela: Nie bójcie się ani nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, bo nie wasza jest ta walka, ale Boża (14-18); Izrael wyszedł na spotkanie wroga. Tymczasem PAN zastawił zasadzkę na synów Ammona i Moabu oraz na mieszkańców góry Seir, którzy przyszli przeciw Judzie i zostali pobici. Powstali bowiem synowie Ammona i Moabu przeciwko mieszkańcom góry Seir, aby ich pobić i wytracić. A gdy skończyli z mieszkańcami góry Seir, jeden pomagał drugiemu, aż się wspólnie wytracili (19-23); Izrael przybywa na miejsce bitwy, na którym nikt nie ocalał, przez trzy dni zbierają łupy (24-34); 25 lat rządów Jehoszafata (31); przymierze Jehoszafata z Achazjaszem, niegodziwym królem Izraela w celu zbudowania floty okrętów; "Ponieważ sprzymierzyłeś się z Achazjaszem, PAN zniszczył twoje dzieło. I rozbiły się okręty" (35-37);
- 2 Kronik 21 - najstarszy syn Jehoszafata Joram obejmuje królestwo (1-20): chodził drogami królów Izraela, tak jak to czynił dom Achaba, bo córka Achaba była jego żoną, pozabijał wszystkich swoich braci (4,6); za jego dni Edomici wyzwolili się spod panowania Judy (8); pismo od proroka Eliasza zapowiadające Joramowi klęski (12-15); najazd Filistynów, którzy zabrali cały majątek, który znajdował się w domu króla, uprowadzili też jego synów i jego żony, tak że nie pozostał mu żaden syn oprócz Jehoachaza, najmłodszego z jego synów (17); PAN dotknął go nieuleczalną chorobą wnętrzności. A gdy tak mijał dzień po dniu, upłynął okres dwóch lat i wypłynęły jego wnętrzności z powodu tej choroby, i umarł w ciężkich bólach. A lud nie palił mu żadnego ognia, jak to uczynił dla jego ojców (18,19);
- 2 Kronik 22 - rządy Achazjasza w Judze (1-12): on również kroczył drogami domu Achaba, bo jego matka Atalia radziła mu, aby postępował niegodziwie (3); Achazjasz odwiedza w Jizreel chorego Jorama, króla Izraela. Ginie, kiedy Jehu, który wykonuje sąd Boży na domu Achaba, odnajduje go w Samarii (7-9); po śmierci swojego syna Atalia zabija całe potomstwo królewskie z domu Judy z wyjątkiem Joasza, syna Achazjasza, którego ukrywa siostra Achazjasza (10,11); sześć lat rządów Atalii w Judzie (12);
- 2 Kronik 23 - spisek kapłana Jehojady i koronacja Joasza na króla (1-11); śmierć Atalii (12-15); odnowienie kultu Boga Izraela, zniszczenie świątyni Baala i śmierć jej kapłana (16-21);
- 2 Kronik 24 - 40 lat rządów Joasza (1); I Joasz czynił to, co dobre w oczach PANA, przez wszystkie dni kapłana Jehojady (2); zbiórka pieniędzy na remont świątyni (4-11); remont ukończono, a z pieniędzy, które zostały, sporządzono naczynia do służby (12-14); odstępstwo po śmierci Jehojady: Opuścili dom PANA, Boga swoich ojców, i służyli gajom oraz posągom. Spadł więc gniew na Judę i Jerozolimę z powodu tego występku. I posyłał do nich proroków, żeby ich nawrócić do PANA. A choć świadczyli przeciwko nim, nie usłuchali ich (18,19); Zachariasz, syn Jehojady, prorokuje przeciwko odstępstwu, ale na rozkaz króla Joasza zostaje ukamienowany na dziedzińcu świątyni (20-22); najazd Syrii i klęska Judy (23,24); Joasz w ciężkiej chorobie, zostaje zamordowany w swoim łóżku (25-27);
- 2 Kronik 25 - 29 lat rządów Amazjasza (1); I czynił to, co dobre w oczach PANA, ale niedoskonałym sercem (2); zemsta Amazjasza na sługach, którzy zabili jego ojca Joasza (3,4); Amazjasz najmuje 100 tys. wojska z Izraela, ale słucha proroka, który nakazuje mu odprawić najemników, "Bóg bowiem ma moc i wspomagać, i przywieść do upadku"; zwycięstwo w wojnie z Seirem (5-13); Amazjasz kłania się bogom Seiru, który pokonał, odrzuca ostrzeżenie proroka (14-16); klęska Judy w wojnie z Izraelem, Amazjasz zabity w wyniku spisku (17-28);
- 2 Kronik 26 - 52 lata rządów Uzzjasza. Czynił on to, co prawe w oczach PANA i szukał Boga, dopóki żył Zachariasz (1-5); wielkie powodzenie Uzzjasza, Jego sława rozeszła się daleko, ponieważ doznawał cudownej pomocy, aż stał się potężny (6-15); król uniósł się pychą i wszedł do świątyni, aby palić kadzidło wbrew radzie kapłanów, za co został ukarany trądem i do końca życia przebywał w odosobnieniu (16-23);
- 2 Kronik 27 - 16 lat rządów Jotama; umocnił się, gdyż przygotował swoje drogi przed PANEM (1-9);
- 2 Kronik 28 - rządy Achaza: królował szesnaście lat w Jerozolimie. Nie czynił jednak tego, co prawe w oczach PANA, palił też kadzidło w dolinie syna Hinnom i spalił swoich synów w ogniu, naśladując obrzydliwości pogan (1-4); klęski Achaza w wojnach z wrogami. PAN bowiem poniżył Judę z powodu Achaza (5-21); bałwochwalstwo Achaza: zabrał naczynia z domu Bożego i pokruszył je. Zamknął też bramy domu PANA i pobudował sobie ołtarze po wszystkich zaułkach Jerozolimy. W każdym mieście Judy ustanowił wyżyny, aby tam palono kadzidło innym bogom, i pobudził do gniewu PANA (22-27);
- 2 Kronik 29 - 29 lat rządów Ezechiasza. A czynił to, co prawe w oczach PANA (1,2); Ezechiasz poleca lewitom oczyszczenie świątyni (3-19); uroczystość poświęcenia świątyni do służby (20-36);
- 2 Kronik 30 - Ezechiasz wysyła posłańców do miast Izraela, aby nawoływać do nawrócenia i wspólnego obchodzenia Paschy w Jerozolimie (1-9); I zebrało się w Jerozolimie wielu ludzi, aby obchodzić w drugim miesiącu Święto Przaśników. Było to niezmiernie wielkie zgromadzenie (13); wielka liczba tego ludu, zwłaszcza wielu z Efraima, Manassesa, Issachara i Zebulona, nie była oczyszczona i jedli baranka paschalnego niezgodnie z przepisami. Lecz Ezechiasz modlił się za nich (18);
- 2 Kronik 31 - po zakończeniu Paschy lud wyruszył do miast Judy i potłukł posągi, wyciął gaje, i zburzył do szczętu wyżyny oraz ołtarze w całej Judzie i Beniaminie, w Efraimie i Manassesie (1); Ezechiasz organizuje służbę kapłańską, wydaje polecenie ludowi odnośnie działu kapłanów i lewitów, budowa spichlerzy przy świątyni (2-21);
- 2 Kronik 32 - najazd Sennacheryba, król Asyrii, przygotowania do wojny w Judzie, Ezechiasz pociesza lud, ponieważ "z nami jest PAN, nasz Bóg, aby nam pomóc, ratować nas i prowadzić nasze wojny" (1-8); Sennacheryb bluźni Bogu: Teraz więc nie dajcie się zwodzić Ezechiaszowi i niech was nie łudzi w ten sposób ani mu nie wierzcie, gdyż żaden bóg spośród wszystkich narodów i królestw nie mógł wyrwać swego ludu z mojej ręki i z ręki moich ojców. Tym bardziej wasz Bóg nie wyrwie was z mojej ręki! (9-19); I PAN posłał Anioła, który wytracił wszystkich dzielnych wojowników, dowódców i naczelników w obozie króla Asyrii. Okryty wstydem, wrócił on do swojej ziemi. A gdy wszedł do domu swojego boga, ci, którzy wyszli z jego bioder, zabili go tam mieczem (21); choroba Ezechiasza (24-26); bogactwo i sława Ezechiasza (27-33);
- 2 Kronik 33 - 55 lat rządów Manassesa w Jerozolimie (1); Manasses zwiódł Judę i mieszkańców Jerozolimy tak, że postępowali gorzej niż narody, które PAN wytracił przed synami Izraela (9); ponieważ nie słuchał Boga, Manasses został uprowadzony do Babilonu i tam się ukorzył i został przywrócony do Jerozolimy, gdzie częściowo przywrócił kult Boga Izraela (10-20); 2 lata rządów Amona. I czynił to, co złe w oczach PANA, tak jak czynił jego ojciec Manasses. A nie ukorzył się przed PANEM, tak jak ukorzył się jego ojciec Manasses. Przeciwnie, grzeszył coraz bardziej (21-25);
- 2 Kronik 34 - 31 lat rządów Jozjasza, który czynił to, co prawe w oczach PANA, chodząc drogami swego ojca Dawida (1,2); Jozjasz usuwa ślady pogaństwa (3-7); naprawa świątyni (8-13); księga prawa zostaje odnaleziona w świątyni; król rozrywa swoje szaty, słysząc jej słowa i poleca arcykapłanowi Chilkiaszowi radzić się Pana (14-21); odpowiedź za pośrednicwem prorokini Chuldy: klęski zapisane w księdze dosięgną Judę, ale ponieważ Jozjasz ukorzył się przez Panem, nie nastąpi to za jego życia (22-28); Jozjasz odnawia przymierze i czyta słowa prawa ludowi (29-33);
- 2 Kronik 35 - obchody Paschy w 18. roku Jozjasza (1-19); śmierć Jozjasza w bitwie z faraonem Necho (20-27);
- 2 Kronik 36 - 3 miesiące rządów Jehoachaza w Jerozolimie (2); 11 lat rządów Joakima, którego królem ustanowił król Egiptu (3-5); pierwszy najazd babiloński (6,7); 3 miesiące rządów Joachina; najazd Babilończyków i ustanowienie królem Sedekiasza (8-10); 11 lat rządów Sedekiasza (11); nieprawości Sedekiasza, który uczynił twardym swój kard (12-14); a PAN, Bóg ich ojców, posyłał do nich swoich posłańców, a posyłał, wstając rankiem, ponieważ litował się nad swoim ludem i nad miejscem swego przybytku. Ale oni szydzili z posłańców Boga, lekceważyli sobie jego słowa i naśmiewali się z jego proroków, aż gniew PANA na jego lud wzmógł się tak, że nie było już żadnego ratunku (15,16); najazd Babilończyków, splądrowanie świątyni i uprowadzenie Judy do niewoli (17-20); 70 lat spustoszenia jako wypełnienie szabatów ziemi (21); dekret Cyrusa (22,23).
Materiał video: