Omówienie Lamentacji Jeremiasza
Lamentacje w poetycki sposób opisują niedolę Izraela po uprowadzeniu w ich w niewolę babilońską w 607 r. p.n.e. Całe sekcje księgi wyrażają ból i stratę, szczególnie w zestawieniu z chwałą, jaką naród ten cieszył się pod Bożym błogosławieństwem. Przyczyną tego nieszczęścia jest grzech. "Jerozolima ciężko zgrzeszyła" (Lam. 1:8). Zawiedli prorocy, którzy "przepowiadali ci kłamstwo i marność, a nie odkrywali twojej nieprawości, aby zapobiec twojej niewoli" (Lam. 2:14). Zawiedli kapłani, "którzy przelewali krew sprawiedliwych pośród niej" (Lam. 4:13). Ogrom niesprawiedliwości sprawił, ze dojrzały gorzkie grona, a naród znalazł się w tłoczni gniewu Bożego, w której cierpi ucisk (Lam. 1:15). Jest jednak nadzieja dla narodu wybranego, "Pan bowiem nie odrzuca na wieki" (Lam. 3:31). Nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich, ale w grzechu nie ma upodobania (Lam. 3:33-36). Kiedy wypełni się czas karania, Bóg przywróci swój naród, "on nie będzie cię dłużej trzymał na wygnaniu" (Lam. 4:22).
- Lamentacje 1 - Jerozolima upersonifikowana jako wdowa: ach, jak samotnie siedzi miasto niegdyś tak pełne ludzi! Stało się jak wdowa! Niegdyś wielka wśród narodów i księżniczka wśród prowincji, teraz stała się podwładną (1); Jerozolima ciężko zgrzeszyła, dlatego została odłączona jako nieczysta. Wszyscy, którzy ją szanowali, gardzą nią, gdyż widzą jej nagość, a ona wzdycha i odwraca się plecami (8); Pan, jak w tłoczni, podeptał dziewicę, córkę Judy (15);
- Lamentacje 2 - Jakże zaciemnił Pan córkę Syjonu chmurą w swoim gniewie (1); Pan pobił Jakuba bez litości (1-22); Twoi prorocy przepowiadali ci kłamstwo i marność, a nie odkrywali twojej nieprawości, aby zapobiec twojej niewoli (14); PAN uczynił, jak postanowił, wypełnił swoje słowo, które zapowiedział w dniach dawnych. Zburzył bez litości (17);
- Lamentacje 3 - To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość. Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność. PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję. Dobry jest PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka. Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA (22-26); Pan bowiem nie odrzuca na wieki; A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia (31,32); Pan nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich, ale w grzechu nie ma upodobania (33-36); Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy? (39);
- Lamentacje 4 - Szlachetni synowie Syjonu, cenieni jak czyste złoto, jakże są poczytywani za gliniane naczynia, za dzieło rąk garncarza! (2); Większa jest nieprawość córki mojego ludu niż grzech Sodomy, co została zniszczona w okamgnieniu, a nie dotknęła jej żadna ręka (6); Nigdy nie uwierzyliby królowie ziemi i wszyscy mieszkańcy świata, że przeciwnik i wróg mógłby wejść w bramy Jerozolimy. Z powodu grzechów jej proroków i nieprawości jej kapłanów, którzy przelewali krew sprawiedliwych pośród niej (12,13); Skończyła się twoja kara, o córko Syjonu; on nie będzie cię dłużej trzymał na wygnaniu (22);
- Lamentacje 5 - Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas? Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej. Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś? (20-22).
Materiał video: