Streszczenie 2 listu Piotra
Krótki, liczący 3 rozdziały, list apostoła Piotra napisany w przekonaniu zbliżającej się śmierci. Apostoł daje w nim ostatnie napomnienia dotyczące szczególnie unikania życia zgodnego z ciałem oraz rozwoju charakteru i strzeżenia znajomości prawdy. Duża część listu jest poświęcona tematowi oczekiwania na powrót Pana, który nadejdzie niechybnie, a podczas którego ludzie niegodziwi otrzymają swój sąd:
- 2 Piotra 1 - Piotr zwraca się do tych, którzy otrzymali wiarę, a wraz z nią obietnicę Boskiej natury (1-4); uzupełnić wiarę (5-7); przymioty charakteru budują poznanie Chrystusa (8,9); umocnić swój wybór i powołanie (10); uważam bowiem za słuszne, dopóki jestem w tym namiocie, pobudzać was ... Wiedząc, że bliskie jest zwinięcie mojego namiotu (13,14); Piotr przypomina wizję przemienienia Pana (16-18); mocniejsze słowo prorockie, święci Boży ludzie przemawiali prowadzeni przez Ducha Świętego (19-21);
- 2 Piotra 2 - zapowiedź odstępstwa (1,2); sąd ludzi i aniołów za dni Noego (4,5); sąd Sodomy i Gomory, ratunek sprawiedliwego Lota (6,7); umie Pan pobożnych wyrwać z pokusy, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby byli ukarani (9); potępienie życia według ciała (10-18); przez co bowiem jest ktoś pokonany, przez to też jest zniewolony (19); bo jeśli uciekli oni od plugastw świata przez poznanie Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa, a potem znowu się w nie wikłają i zostają pokonani, to ich ostateczny stan jest gorszy niż pierwszy (20-22);
- 2 Piotra 3 - szydercy kpiący z obietnicy przyjścia Chrystusa (3,4); obecne niebiosa i ziemia zachowane dla ognia (7); jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień (8); nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość (9,15); opis dnia Pańskiego (10-12); oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość (13); nie dać się zwieść błędnym naukom (14-18).
2 Piotra 1
2 Pt. 1:1-4
"Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. (2) Łaska i pokój niech się wam pomnożą przez poznanie Boga i Jezusa, naszego Pana; (3) Jako że jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne do życia i pobożności, przez poznanie tego, który nas powołał do chwały i cnoty. (4) Przez to zostały nam dane bardzo wielkie i cenne obietnice, abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury, uniknąwszy zepsucia, które wskutek pożądliwości jest na świecie" (UBG)
Komentarz: celem powołania wieku Ewangelii jest skompletowanie zarządu przyszłego Królestwa Chrystusa - tych, którzy otrzymają stanowisko w Boskiej naturze i zasiądą z Panem na tronie chwały ("abyście przez nie stali się uczestnikami Boskiej natury"). Bóg powołuje swoich wybranych poprzez udzielenie mocy ducha prawdy, który prowadzi Kościół do pogłębionego zrozumienia Słowa Bożego oraz ukształtowania charakteru na obraz Pana ("jego Boska moc obdarzyła nas wszystkim, co potrzebne"). Narzędziem rozwoju Kościoła jest odkupieńcza ofiara Jezusa Chrystusa, który złożył świadectwo o prawdzie i tak dostarczył wzoru, w jaki mamy być przemienieni. W ten sposób "dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa" otrzymujemy wiarę, ponieważ duch prawdy prowadzi wybranych do jej zrozumienia, pełnego przekonania oraz odwagi działania w poświęceniu śladem Jezusa Chrystusa ("do tych, którzy otrzymali wiarę"). Warunkiem przyjęcia ducha przez wybranych jest podjęcie pokuty ("uniknąwszy zepsucia, które wskutek pożądliwości jest na świecie").
Kontekstowe tematy Biblijne:
- rozszerzony komentarz do 2 Pt. 1:1-4
- rozszerzony komentarz do Hbr. 11:1-3 (definicja wiary)
- ofiara Jezusa Chrystusa
2 Pt. 1:5-9
"Dlatego też, dokładając wszelkich starań, dodajcie do waszej wiary cnotę, do cnoty poznanie; (6) Do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność; (7) Do pobożności braterską życzliwość, a do życzliwości braterskiej miłość. (8) Gdy bowiem będą one w was, i to w obfitości, to nie uczynią was bezczynnymi ani bezowocnymi w poznawaniu naszego Pana Jezusa Chrystusa. (9) Kto zaś ich nie ma, jest ślepy, krótkowzroczny i zapomniał, że został oczyszczony ze swoich dawnych grzechów" (UBG)
Komentarz: miłość, mądrość, moc i sprawiedliwość to cztery najważniejsze przymioty charakteru. Apostoł Piotr pokazuje w 2 Pt. 1:5-9, że one same obejmują mniejsze elementy. I tak mądrość obejmuje cnotę (gr. arete - odwagę) i poznanie, a zatem istotą mądrości jest odważne stosowanie znajomości prawdy. Na moc charakteru składa się powściągliwość (gr. egkrateia) i cierpliwość (gr. hypomone). Egkrateia bywa także tłumaczone jako umiarkowanie, ponieważ ideą egkrateia jest stawianie oporu wpływom, które są w nas samych, blokowanie pragnień, odruchów, którym jako istoty cielesne, a ponadto grzeszne, jesteśmy poddani. Hypomone natomiast oznacza trwanie wobec czynników zewnętrznych, takich jak trudy, choroby, niepowodzenia, etc. Kolejna jest sprawiedliwość, będąca naszą obowiązkową dobrą wolą wobec Boga (gr. eusebeia - pobożność) i ludzi (gr. filadelfia - przyjaźń). Jako ostatnią apostoł wymienia agape, która jest miłością prawdy oraz wolą poświęcenia w służbie Ewangelii.
Kontekstowe tematy Biblijne: