Komentarze do 2 listu do Tesaloniczan

Omówione fragmenty: 2:3-10 | 2:10-12

Streszczenie 2 listu do Tesaloniczan

Drugi list do Tesaloniczan liczy trzy rozdziały. Powstał wkrótce po pierwszym liście, podczas pobytu Pawła w Koryncie. Powodem jego napisania był błąd gwałtownie zyskujący zwolenników w zborze, jakoby Chrystus miał powrócić szybko. Skutkiem tego przekonania, oczekując rychłego przyjścia Pana, niektórzy w zborze zaniechali nawet pracy zarobkowej. Apostoł zaczyna swój list od pochwały gorliwej wiary Tesaloniczan, aby następnie przejść do wyjaśnienia sposobu i czasu powrotu Chrystusa:
- 2 Tesaloniczan 1 - wiara i próby Tesaloniczan dowodem sądu Bożego, który ma ich przygotować do udziału w chwale (3-5); apokalipsa Chrystusa ma przynieść zagładę nieposłusznym Ewangelii i chwałę świętym (6-10); modlitwa apostoła, aby Bóg uczynił Tesaloniczan godnymi swego powołania oraz aby imię Pana zostało w nich uwielbione (11,12);
- 2 Tesaloniczan 2 - nie dać się zwieść, że już nastał Dzień Pański (1,2); najpierw musi przyjść odstępstwo i musi objawić się człowiek grzechu (3); opis człowieka grzechu: jego powstanie, rozkwit i zgładzenie tchnieniem ust Pańskich (4-12); dziękczynienie Pawła za braci, których Bóg sobie wybrał do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie ducha i wiarę w prawdę (13); powołani, aby dostąpić chwały Pana Jezusa (14); zaproszenie do wiernego trzymania się nauki (15); modlitwa o łaskę Boga oraz pocieszenie w próbach i utwierdzenie w dobrym (16,17);
- 2 Tesaloniczan 3 - modlić się o rozszerzenie Ewangelii i ochronę przed złymi ludźmi (1,2); stronić od braci, którzy postępują wbrew porządkowi i nie chcą pracować (6-15); modlitwa o pokój dla zboru i pozdrowienia (16-18).

2 Tesaloniczan 2

2 Tes. 2:3-10

"Niech was nikt w żaden sposób nie zwodzi. Ten dzień bowiem nie nadejdzie, dopóki najpierw nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia; (4) Który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co się nazywa Bogiem lub co jest przedmiotem czci, tak że zasiądzie w świątyni Boga jako Bóg, podając się za Boga. (5) Czy nie pamiętacie, że jeszcze będąc u was, mówiłem o tym? (6) A teraz wiecie, co przeszkadza, tak że się objawi w swoim czasie. (7) Tajemnica nieprawości bowiem już działa. Tylko że ten, który teraz przeszkadza, będzie przeszkadzał, aż zostanie usunięty z drogi. (8) Wówczas pojawi się ów niegodziwiec, którego Pan zabije duchem swoich ust i zniszczy blaskiem swego przyjścia. (9) Niegodziwiec przyjdzie za sprawą szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów; (10) Wśród wszelkiego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni" (UBG)

Komentarz: ludzie głoszący nauki sprzeczne z duchem Chrystusa aktywni byli w zborze już w pierwszym wieku, ale działalność apostołów nie pozwalała im się w pełni rozwinąć (werset 7). Odejście apostołów miało uczynić wolną drogę do rozwoju w Kościele systemu, który Paweł nazywa człowiekiem grzechu - systemu, który zasiadł w świątyni Bożej (którą są wierzący, Ef. 2:20-22) i podał się za Boga, przywłaszczając sobie prawo stanowienia doktryny i zmieniania prawa (wersety 3,4). Ludzie, którzy stanowili ten system, są utracjuszami koron - nowymi stworzeniami, które nie przyjęły miłości do prawdy, a poddały się działaniu szatana (werset 10). Legitymizacją tej duchowej władzy miały być fałszywe znaki i cuda (werset 9). Jej koniec nadejdzie w czasie epifanii Chrystusa, kiedy to duch Pański zostanie wylany na wszelkie ciało, a wiedza o Bogu pokryje całą ziemię. Tym samym system kłamstwa zostanie zgładzony, ponieważ nie będzie miał więcej ani swoich promotorów, ani klientów.

Kontekstowe tematy Biblijne:

rozszerzony komentarz do 2 Tes. 2:3-10
rozszerzony komentarz do Dn. 11:31-35
dni Daniela: 1260, 1290, 1335
nowe stworzenie
epifania - Biblijne znaczenie objawienia Chrystusa

2 Tes. 2:10-12

"Wśród wszelkiego zwodzenia nieprawości wobec tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, by zostali zbawieni. (11) Dlatego Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu; (12) Aby zostali osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale upodobali sobie niesprawiedliwość" (UBG)

Komentarz: wersety 11 i 12 kontynuują myśl z wersetów poprzednich, opisując utracjuszy koron, którzy stali się promotorami systemu kłamstwa - człowieka grzechu - który szatan postawił w Bożej świątyni, wśród ludu Bożego. Mowa o tych, którzy z wyboru Bożego otrzymali dar miłości prawdy (werset 10), aby stać się przezeń nowym stworzeniem i usługiwać wierzącym Słowem Bożym. Tego daru niektórzy z powołanych nie przyjęli, ponieważ "upodobali sobie niesprawiedliwość" - woleli skorzystać z tego, co oferuje im odstępczy system zamiast ofiarowania na śmierć swojego życia w obronie prawdy. Dlatego Paweł pisze, że "Bóg zsyła im silne omamienie, tak że uwierzą kłamstwu" - człowiek zawsze chce wierzyć, że postępuje dobrze. Kiedy wybiera złą stronę, nie może przyjąć prawdy, bo ta go potępia; przyjmuje zatem kłamstwo, które daje mu komfort przekonania, że wybór zła był słuszny. Potrzebę korelacji przekonań z postępowaniem mamy na wyposażeniu od Stwórcy, stąd zapewne bezpośrednie stwierdzenie apostoła, że to Bóg jest tym, który "zsyła im silne omamienie".