komentarzbiblijny.pl

"A jeśli ktoś uważa, że coś wie, to jeszcze nie wie tak, jak wiedzieć należy ... Po części bowiem poznajemy i po części prorokujemy" (1 Kor. 8:2, 13:9)

jesteś tutaj: > > >

Komentarze do Ewangelii Jana

Omówione fragmenty: 1:1-5 | 1:12,13 | 1:17 | 1:18 | 2:18-22 | 5:25 | 5:28,29 | 8:1-11 | 10:17,18 | 11:25,26 | 12:46-48 | 14:2,3 | 15:13-15 | 17:3 | 18:38 | 20:21-23 | 21:20-23

Omówione fragmenty: 1:1-5 | 1:12,13 | 1:17 | 1:18 | 2:18-22 | 5:25 | 5:28,29 | 8:1-11 | 10:17,18 | 11:25,26 | 12:46-48 | 14:2,3 | 15:13-15 | 17:3 | 18:38 | 20:21-23 | 21:20-23

Streszczenie Ewangelii Jana

Ewangelia Jana umieszczana jest w wydaniach Biblii jako czwarta w kolejności. Znacząco różni się od pozostałych ewangelii w stylu i treści. Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza określane są jako synoptyczne, ponieważ obraz zdarzeń i nauk wygłaszanych przez Jezusa w znacznej części się pokrywa. Proporcje, w jakich autorzy poświęcają miejsce opisom zdarzeń i nauczaniu, są mniej więcej równe w przypadku Mateusza i Łukasza; Marek koncentruje się na opisie wydarzeń, pomijając wiele z nauczania, o którym piszą pozostali ewangeliści. Jan natomiast ma zainteresowanie szczególnie w treści nauk Jezusa. Szczególna wartość Ewangelii Jana wynika jednak nie tylko z wolumenu nauczania, ale także z faktu, że znacząca część treści nie pojawia się w pozostałych ewangeliach. Opis zdarzeń w tekście Jana jest skąpy i wydaje się, że szczegółowy tylko w stopniu niezbędnym do ukontekstualizowania relacjonowanych przemów Jezusa:
- Jana 1 - Jezus jako Słowo, które było na początku (1,2) i dało moc wierzącym, aby się stali dziećmi Bożymi (12,13); łaska i prawda przyszły przez Jezusa (17); jednorodzony Bóg w łonie Ojca (18); Jan głosem wołającego na pustkowiu (23); przyszedł, aby świadczyć o światłości, która oświeca każdego człowieka (8,9); chrzci wodą, przygotowując drogę dla tego, który chrzci duchem (26,33); Jezus przychodzi po Janie, ale istniał przed nim (27); Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata (29); powołanie apostołów (37-50); ujrzycie niebo otwarte i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego (51);
- Jana 2 - cud na weselu w Kanie Galilejskiej (1-11); wypędzenie kupców ze świątyni: gorliwość o twój dom zżarła mnie (13-17); zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę (19); on wiedział, co było w człowieku (25);
- Jana 3 - spotkanie z Nikodemem (1-21): ponowne narodzenie (3-8), nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba (13), Syn Człowieczy wywyższony na wzór węża na pustyni, aby każdy, kto w niego wierzy, miał życie wieczne (14-15), tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (16); świadectwo Jana o Jezusie (26-36): on musi wzrastać, a ja stawać się mniejszym (30), Bóg daje mu Ducha bez miary (34), Ojciec miłuje Syna i wszystko dał w jego ręce (35), kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, ale kto nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia (36);
- Jana 4 - spotkanie z Samarytanką (5-30): żywa woda, którą daje Jezus, staje się w człowieku źródłem wytruskującym ku życiu wiecznemu (14), czcić Ojca w duchu i w prawdzie (23); moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła (34); prorok nie doznaje czci w swojej ojczyźnie (44); uzdrowienie syna dworzanina z Kafarnaum (46-54);
- Jana 5 - uzdrowienie chorego przy sadzawce Betesda (1-18); Jezus nie czyni niczego od siebie, ale naśladuje Ojca (19,30); władza sądzenia w ręku Syna (22,27); kto wierzy i jest posłuszny, ma życie wieczne i nie będzie sądzony (24); godzina, w której umarli usłyszą głos Syna, a którzy usłyszą, będą żyć (25); Syn ma życie sam w sobie (26); zmartwychwstanie życia i zmartwychwstanie sądu (28,29); świadectwo Ojca o Jezusie (31-40); Mojżesz pisał o Jezusie (45-47);
- Jana 6 - cudowne nakarmienie tłumu pięcioma chlebami i dwiema rybami (1-15); Jezus chodzi po jeziorze (16-21); pieczęć Boga na Synu Człowieczym (27); Jezus chlebem życia przychodzącym z nieba (32-35,48,50,51); spełnia wolę Ojca (38); nikt nie może przyjść do mnie, jeśli Ojciec go nie pociągnie (44,65); ten, kto wierzy, ma życie wieczne (47); kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne (53-58); duch daje życie, słowa Jezusa są duchem i życiem (63); zapowiedź zdrady Judasza (70,71);
- Jana 7 - nauka Jezusa pochodzi od Ojca (16,28,29); duch strumieniem wody dającej życie płynącym od Chrystusa, pijcie wierząc we mnie (37-39); Żydzi odrzucają Jezusa, ponieważ żaden prorok nie wywodzi się z Galilei (52,53);
- Jana 8 - kobieta przyłapana na cudzołóstwie: ten, który jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem (1-11); Jezus światłością świata (12); nie jest z tego świata (23); czyni to, co podoba się Ojcu (28,29,38,40); poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (32); każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu (34); uczeni w Piśmie dziećmi diabła, który jest kłamcą i ojcem kłamstwa (44); kto będzie przestrzegał nauki Jezusa, nie zazna śmierci na wieki (51); zanim Abraham był, ja jestem (58);
- Jana 9 - uzdrowienie ślepego od urodzenia (1-12); przesłuchanie uzdrowionego i jego rodziców (13-34); gdybyście byli niewidomi, nie mielibyście grzechu, a ponieważ twierdzicie, że widzicie, wasz grzech pozostaje (40,41);
- Jana 10 - Jezus bramą owiec i dobrym pasterzem, oddaje za nie życie (1-15); drugie owce (16); Jezus oddaje życie, aby je odzyskać, dlatego miłuje go Ojciec (17,18); ja i Ojciec jedno jesteśmy (30); nawet jeśli mi nie wierzycie, uwierzcie moim czynom (38);
- Jana 11 - śmierć Łazarza (1-16); spotkanie z Marią i Martą (17-37): ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wiek (25,26); wskrzeszenie Łazarza (38-44); decyzja Wysokiej Rady o zgładzeniu Jezusa (45-57): lepiej, jeśli jeden człowiek umrze za naród, niż gdyby miał zginąć cały naród (50);
- Jana 12 - Maria namaszcza stopy Jezusa (1-8): ubogich zawsze będziecie mieć u siebie, ona przechowała ten olejek ze względu na mój pogrzeb (7,8); kapłani postanawiają zgładzić Łazarza (11); triumfalny wjazd do Jerozolimy (12-19); ziarno wrzucone w glebę musi obumrzeć, aby przynieść plon (24); kto kocha swoje życie, ten je traci; kto go nie przecenia, ten je zachowa na życie wieczne (25); głos z nieba (28,29); teraz dokonuje się sąd na tym światem, teraz zostanie usunięty władca tego świata (31); kiedy zostanę wywyższony, pociągnę wszystkich ku sobie (32,33); brak wiary Izraela, proroctwo Izajasza (37-43); Jezus nie przyszedł sądzić; tych, którzy nie wierzą, osądzi jego słowo w dniu ostatecznym (46-48); naucza z polecenia Ojca (49-50);
- Jana 13 - obmycie nóg uczniom podczas ostatniej wieczerzy (1-11); wyjaśnienie, dlaczego Jezus obmył nogi uczniów (12-17); ujawnienie zdrajcy (21-30); przykazanie miłości (34,35); zapowiedź zaparcia się Piotra (37,38);
- Jana 14 - Jezus odchodzi do domu Ojca, aby przygotować miejsce uczniom (2,3); ja jestem drogą, prawdą i życiem (6); kto mnie zobaczył, zobaczył też Ojca (7-11); o co tylko poprosicie w moje imię, spełnię to (13); miłość oznacza zachowywanie przykazań (15,21-24); duch prawdy (17,26); Ojciec większy jest ode mnie (28);
- Jana 15 - alegoria o winorośli (1-17): wy już jesteście oczyszczeni dzięki nauce, którą wam przekazałem, trwajcie we mnie (3,4), trwanie w miłości Chrystusa jest wykonywaniem przykazań (9,10), nie ma większej miłości ponad ofiarę życia dla przyjaciół (13), przyjaźń (14,15), apostołowie wybrani do przynoszenia owocu (16), przykazanie miłości (17); zapowiedź nienawiści świata do naśladowców Pana (18-27);
- Jana 16 - zapowiedź prześladowań (1-4); mam wam wiele do powiedzenia, ale nie możecie tego teraz udźwignąć (12); duch prawdy wprowadzi w pełnię prawdy (13); wszystko, co należy do Ojca, jest moje (15); o cokolwiek poprosicie Ojca w imię moje, da wam (23,24); będziecie doznawać ucisków, lecz ufajcie - ja zwyciężyłem świat (32,33);
- Jana 17 - modlitwa Jezusa (1-26): Jezus ma władzę nad wszystkim, co żyje (2,10), życie wieczne jest poznawaniem Boga (3), obdarz mnie tą chwałą, jaką miałem, zanim był świat (5), niech uczniowie będę jedno tak, jak Jezus z Ojcem (11,20-23), uświęć ich przez prawdę, Twoje słowo jest prawdą (17-19), Jezus umiłowany przez Ojca przed stworzeniem świata (24);
- Jana 18 - pojmanie Jezusa (1-14); pierwsze zaparcie się Piotra (15-17); przesłuchanie Jezusa przed Annaszem (19-24); drugie i trzecie zaparcie się Piotra (25-27); przesłuchanie przed Piłatem (28-40): królestwo Jezusa nie z tego świata (36), po to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie (37);
- Jana 19 - biczowanie, Jezus ubrany w purpurowe szaty i koronę cierniową, drwiony przez żołnierzy (1-3); Żydzi wymuszają na Piłacie wyrok skazujący (4-16); ukrzyżowanie i śmierć Jezusa (17-30); przebicie boku Jezusa (31-37); pogrzeb (38-42);
- Jana 20 - wizyta w grobie Marii Magdaleny i Szymona Piotra z innym uczniem (1-10); spotkanie Marii Magdaleny z Jezusem (11-18); objawienie się Jezusa uczniom w zamkniętej izbie (19-23): którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane (23); Jezus ponownie objawia się uczniom w zamkniętej izbie, Tomasz dotyka ran Pana (24-29); cel spisania ewangelii (30,31);
- Jana 21 - objawienie się Jezusa uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim, cudowny połów ryb (1-16); Jezus pyta Piotra trzykrotnie "czy mnie kochasz", zleca Piotrowi pracę pasterską i przepowiada jego śmierć (15-19); Piotr pyta Jezusa o przyszłość Jana (20-23): jeśli zechcę, aby on pozostał do mojego powrotu, czy to twoja sprawa? (22).

Jana 1

Jn. 1:1-5

"Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. (2) Ono było na początku u Boga. (3) Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało. (4) W nim było życie, a życie było światłością ludzi. (5) A ta światłość świeci w ciemności, ale ciemność jej nie ogarnęła" (UBG)

Komentarz: apostoł Jan pisze o roli Jezusa Chrystusa w stworzeniu człowieka - w procesie, który obejmuje stworzenie na podobieństwo Boże (Adam w Edenie) oraz na obraz (usprawiedliwienie z wiary Jezusa Chrystusa). Jezus brał udział w etapie I i jest naczelnym Boskim wykonawcą etapu II, zatem Jan pisze, że bez niego nic się nie stało (werset 3). Drugi etap (stworzenie na obraz) rozpoczął się w Jordanie, kiedy nasz Pan otrzymał ducha. Dlatego Jan pisze, że Jezus był na początku oraz że był Boski - ponieważ przez pełnię ducha, jaką otrzymał, został zrodzony jako Syn Boży. "Co stało się w nim, było życiem" (werset 3 i 4) - odrodzenie umysłu przez ducha miłości prawdy jest dla wierzących warunkiem pojednania z Bogiem, a tym samym uzyskania daru życia. Dzięki temu darowi także i Jezus mógł wykonać swoją misję, przez co osiągnął nagrodę życia na najwyższym, Boskim poziomie. "Życie jest światłością ludzi", ponieważ miłość prawdy uzdalnia wierzących do jej poznawania i choć "światłość świeci w ciemności" ciała, to moc ducha uzdolniła Pana do przeprowadzenia swojej ofiary i podobnie uzdalnia jego Kościół.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Jn. 1:12,13

"Lecz wszystkim tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w jego imię; (13) Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga" (UBG)

Komentarz: ci, którzy wierzą w imię Jezusa Chrystusa, otrzymują moc (werset 12) w postaci miłości agape - miłości prawdy, która jest w nich źródłem spłodzenia z ducha (werset 13) - odrodzenia myśli i woli. Wierne postępowanie w zgodzie z otrzymanym darem miłości powoduje wzrost w zrozumieniu prawdy oraz jej utrwalanie w charakterze, co prowadzi do narodzenia wierzących z ducha jako dzieci Bożych. Stąd Jan pisze, że "tym, którzy go przyjęli, dał moc, aby się stali synami Bożymi" - synami Bożymi stajemy się przez rozwój w prawdzie kompletnej osobowości, a to wymaga zarówno jej poznawania, jak i rozwoju charakteru. Ponieważ dziecięctwo Boga wymaga określonego stopnia rozwoju, sam akt udzielenia ducha miłości prawdy nie oznacza jeszcze naszego zrodzenia z ducha, ale oznacza spłodzenie (inne znaczenie greckiego gennao) - zapoczątkowanie nowej osobowości w postaci 'zarodkowej'.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Jn. 1:17

"Prawo bowiem zostało dane przez Mojżesza, a łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa" (UBG)

Komentarz: łaską, o której mówi Jn. 1:17, jest łaska Bożego wyboru, przez którą mamy nadzieję zmartwychwstania do chwały z Jezusem Chrystusem w jego Królestwie. Tę nadzieję mieli także Żydzi pod Zakonem Mojżeszowym jako naród wybrany, niemniej warunkiem jej spełnienia było rozpoznanie przez nich faktu, że ów Zakon wskazywał i wskazuje na Jezusa Chrystusa jako tego, który jest Boskim narzędziem spełnienia obietnic.

Kontekstowe tematy Biblijne:

Jn. 1:18

"Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn, który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział" (UBG)

Komentarz: dusza (kompletna osoba) istot ziemskich i duchowych obejmuje ducha (świadomość) i ciało. O zrodzeniu takiej zupełnej istoty będziemy mówić wówczas, kiedy będzie to dotyczyć zapoczątkowania obu ww. aspektów; jeśli dotyczy to tylko aspektu świadomości, stosowne jest określenie spłodzenia z ducha. Pan Jezus przy chrzcie w Jordanie otrzymał pełnię ducha, kiedy otworzyły mu się niebiosa i jego świadomość została podniesiona do poziomu Boskiego. Nadal jednak pozostawał w ciele ludzkim, dlatego Jan pisze o nim jako o przebywającym "w łonie Ojca" (w stanie spłodzenia). Jednocześnie niektóre przekłady mówią o Panu, że był 'jednorodzonym Bogiem', nie Synem - to pokazuje, że choć fizycznie Jezus był człowiekiem, to został przy swoim chrzcie spłodzony do natury Boskiej ("Bóg, który jest w łonie"). Po wykonaniu swojej misji zmartwychwstał w chwalebnym duchowym ciele, a tym samym otrzymał zrodzenie do Boskiej natury.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 2

Jn. 2:18-22

"Wtedy Żydzi zapytali: Jaki nam znak pokażesz, skoro to czynisz? (19) Odpowiedział im Jezus: Zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją wzniosę. (20) Wtedy Żydzi powiedzieli: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a ty ją w trzy dni wzniesiesz? (21) Ale on mówił o świątyni swego ciała. (22) Gdy więc zmartwychwstał, jego uczniowie przypomnieli sobie, że im to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wypowiedział Jezus" (UBG)

Komentarz: elementem znaku danego Żydom przez Jezusa był fakt jego powstania z martwych trzeciego dnia, nie zaś to, kto miał dokonać tego wskrzeszenia. Choć słowa Pana sugerują trynitarnie myślącym, że on sam jako jedna z osób Trójcy mógł sam siebie wskrzesić, to jednak w wersecie 22 Jan wyklucza taką możliwość poprzez użycie strony biernej, a mianowicie apostoł nie pisze "Gdy więc zmartwychwstał", jak oddaje to polski przekład, ale dosłownie pisze "Gdy więc został wzbudzony". Zatem autorem zmartwychwstania Jezusa na trzeci dzień był jego Ojciec, nie on sam. W ten sposób Pismo św. podtrzymuje elementarną logikę, zgodnie z którą życie jest stanem aktywności, śmierć - nieaktywności. Będąc w stanie nieaktywności, Pan Jezus nie mógł sam siebie wskrzesić. A jeśli by mógł, to znaczyłoby, że faktycznie nie umarł, co jednak sprzeciwia się wszystkim świadectwom Słowa Bożego na ten temat.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 5

Jn. 5:25

"Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nadchodzi godzina, i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a ci, którzy usłyszą, będą żyć" (UBG)

Komentarz: zgodnie z Biblijną zasadą, dusza, która grzeszy, ta umrze (Ez. 18:4). W związku z tym celem usprawieliwienia jest nie tylko udzielenie daru życia, ale także rzeczywista reforma charakteru do miary Boskiego standardu sprawiedliwości. Podstawą usprawiedliwienia jest prawda Ewangelii. Dlatego "ci, którzy usłyszą, będą żyć" - usłyszą nie tylko w sensie odbioru zmysłem słuchu, ale także w sensie okazania wiary i podjęcia rzeczywstych działań w kierunku naprawy charakteru.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jn. 5:28,29

"Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos; (29) I ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie na potępienie" (UBG)

Komentarz: zmartwychwstanie, o którym mówi Jezus w wersetach 28 i 29, odbędzie się podczas jego drugiej obecności w ziemskiej fazie Królestwa Bożego. Wówczas ci, którzy w obecnym życiu wypracowali wynikającą z wiary postawę posłuszeństwa Bogu, otrzymają zmartwychwstanie życia, tzn. powstaną, aby objąć nagrodę życia wiecznego. Pozostała ludzkość powstanie na sąd rozumiany jako proces obejmujący nauczanie, próbowanie, karcenie oraz wyrok jako wynik ww. doświadczeń. Istotą sądu w rozumieniu Biblijnym nie jest bowiem potępienie, ale reforma człowieka do stanu zgodności z Boskim prawem. W Rzym. 1:18,28 apostoł Paweł pokazuje dwie ścieżki przyjścia człowieka do Boga: bądź przez pokutę, która otwiera drogę do poznania prawdy, bądź odwrotnie: przez poznanie prawdy, które prowadzi do pokuty. W obecnym systemie rzeczy Bóg korzysta z pierwszego sposobu. Ci, którzy nie skorzystają z tej ścieżki, w przyszłym wieku tysiącletnich rządów Chrystusa zostaną oświeceni światłem ducha i tym samym poinformowani o prawdzie, aby następnie mogli podjąć odpowiednie kroki i przejść proces sądu - reformy charakteru do doskonałości.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 8

Jn. 8:1-11

"A Jezus poszedł na Górę Oliwną. (2) Potem znowu wcześnie rano przyszedł do świątyni, a cały lud zszedł się do niego. I siadłszy, nauczał ich. (3) I przyprowadzili do niego uczeni w Piśmie i faryzeusze kobietę przyłapaną na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku; (4) Powiedzieli do niego: Nauczycielu, tę kobietę przyłapano na uczynku cudzołóstwa. (5) W prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A ty co mówisz? (6) A mówili to, wystawiając go na próbę, aby mogli go oskarżyć. Jezus zaś, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. (7) A gdy nie przestawali go pytać, podniósł się i powiedział do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem. (8) I znowu schyliwszy się, pisał po ziemi. (9) A gdy oni to usłyszeli, będąc przekonani przez sumienie, odchodzili jeden po drugim, począwszy od starszych aż do ostatnich. Pozostał tylko sam Jezus i ta kobieta stojąca pośrodku. (10) A Jezus podniósł się i nie widząc nikogo oprócz tej kobiety, powiedział do niej: Kobieto, gdzież są ci, którzy cię oskarżali? Nikt cię nie potępił? (11) Ona odpowiedziała: Nikt, Panie. A Jezus powiedział do niej: I ja ciebie nie potępiam. Idź i już więcej nie grzesz" (UBG)

Komentarz: przyprowadzając do Jezusa kobietę oskarżaną o cudzołóstwo, Żydzi 'wystawiają Jezusa na próbę' (werset 6), tzn. chcą go 'przyłapać', aby tak czy inaczej móc go oskarżyć. Gdyby bowiem Pan zgodził się na ukamienowanie kobiety, stałby się winny wobec prawa rzymskiego, które pozwalało Żydom na wykonywanie wyroków śmierci jedynie w przypadku profanacji świątyni. Z drugiej strony, gdyby Jezus nie zgodził się na jej ukamienowanie, stałby się winny względem Zakonu, który nakazywał w takim przypadku karę śmierci (Pwt. 22:22). Nasz Pan wychodzi z tej sytuacji, także powołując się na zasadę Zakonu: 'najpierw ręka świadka ma się podnieść' (Pwt. 17:7). Okazuje się wówczas, że nikt nie jest w stanie wystąpić z oskarżeniem. Werset 9 mówi, że oskarżyciele rozchodzą się, 'będąc przekonani przez sumienie', ale przekłady, które zawierają tę uwagę, należą do mniejszości. Najpewniej Żydzi zdają sobie po prostu sprawę, że podnosząc rękę na tę kobietę, wpadają w pułapkę, którą chcieli zastawić na Pana Jezusa.

Problem sumienia naturalnie występuje - ostatecznie Jezus nie mówi 'świadek niech rzuci pierwszy', tylko 'kto nie popełnił grzechu, niech rzuci pierwszy'. Nakładając na świadków obowiązek rozpoczęcia wykonywania kary śmierci, Zakon obciążał dużą odpowiedzialnością ich ocenę sytuacji. Ten element, razem z wymogiem przedstawienia minimum dwóch świadków, w pewnym sensie zabezpieczał przed zbyt lekkim wydawaniem najcięższych wyroków. Wydaje się, że ten element odpowiedzialności podnosi nasz Pan, kiedy mówi 'kto nie popełnił grzechu, niech rzuci pierwszy'.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 10

Jn. 10:17,18

"Dlatego Ojciec mnie miłuje, bo ja oddaję swoje życie, aby je znowu wziąć. (18) Nikt mi go nie odbiera, ale ja oddaję je sam z siebie. Mam moc je oddać i mam moc znowu je wziąć. Ten nakaz otrzymałem od mego Ojca" (UBG)

Komentarz: według tekstu greckiego, Pan Jezus nie posiada dynamis - mocy, energii - aby sam mógł się wzbudzić z martwych, ale posiada eksusia - posiada prawo, ponieważ taki nakaz (entole) otrzymał od Ojca. Innymi słowy, nasz Pan nie mógł się wskrzesić samodzielnie, ponieważ stan śmierci wyklucza możliwość jakiegokolwiek działania, natomiast jeśli wykonał swoją misję z zachowaniem pełni sprawiedliwości, miał prawo spodziewać się przywrócenia do życia.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 11

Jn. 11:25,26

"I powiedział do niej Jezus: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy, choćby i umarł, będzie żył. (26) A każdy, kto żyje i wierzy we mnie, nigdy nie umrze. Czy wierzysz w to?" (UBG)

Komentarz: według przekładu interlinearnego w wersecie 26 Jezus dosłownie obiecuje: każdy żyjący i wierzący we mnie nie umrze na wiek. Zmartwychwstanie odbywa się w dwóch etapach. Drugi etap będzie mieć miejsce w przyszłym tysiącletnim Królestwie Chrystusa i dotyczyć będzie znakomitej większości ludzi. O tym etapie zmartwychwstania Jn. 11:25,26 w ogóle nie wspomina. Przemiotem jest zmartwychwstanie wierzących. W obecnie trwającym wieku Ewangelii zmartwychwstają tylko "najwierniejsi z wiernych", tzn. ci, którzy otrzymają stanowiska w chwale w charakterze królów i kapłanów z Jezusem Chrystusem. Nie muszą oni 'umrzeć na wiek', ponieważ ich zmartwychwstanie odbywa się natychmiast (werset 26). Natomiast wierzący, którzy nie uzyskają tej najwyższej nagrody (antytypiczni lewici, lud oraz niewybrani wierzący) zostaną wzbudzeni z nastaniem Królestwa Pańskiego jako pierwsi na tym etapie zmartwychwstania. Ich dotyczyć będzie obietnica z wersetu 25.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 12

Jn. 12:46-48

"Ja, światłość, przyszedłem na świat, aby każdy, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności. (47) A jeśli ktoś słucha moich słów, a nie uwierzy, ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, żeby sądzić świat, ale żeby zbawić świat. (48) Kto mną gardzi i nie przyjmuje moich słów, ma kogoś, kto go sądzi: słowo, które ja mówiłem, ono go osądzi w dniu ostatecznym" (UBG)

Komentarz: sąd ma w Biblii cztery postawowe znaczenia: pouczenie, próbowanie, karcenie i wyrok; jest to zatem zupełny proces reformy charakteru człowieka. Zgodnie z wersetem 47, jeśli ktoś dzisiaj nie wierzy Ewangelii, nie jest sądzony przez Pana w żadnym sensie - także w sensie wydania nań ewentualnego niekorzystnego wyroku. Jeśli ktoś dzisiaj nie wierzy, będzie sądzony w 'dniu ostatnim' - dniu sądu, kiedy to zmartwychwstanie cała ludzkość, zostanie pouczona, zreformowana i na koniec także osądzona wyrokiem. Podstawą całego tego procesu będzie słowo o Chrystusie - ono będzie treścią pouczenia i miernikiem sprawdzającym postępy ludzkości w tym procesie naprawy. Będzie to jednocześnie czas tego, co Biblia nazywa drugim przyjściem Pana. Celem pierwszego przyjścia nie był powszechny sąd ludzkości w powyższym rozumieniu, ale zbawienie - dostarczenie ceny równoważnej za przestępstwo Adama, która będzie podstawą przyszłego sądu dla świata.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 14

Jn. 14:2,3

"W domu mego Ojca jest wiele mieszkań. Gdyby tak nie było, powiedziałbym wam. Idę, aby wam przygotować miejsce. (3) A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli" (UBG)

Komentarz: miejscem przebywania ducha jest ciało (2 Kor. 5:1-5). Pojęcie ciała w Biblii opisuje nie tylko naszą fizyczną powłokę, ale także charakter. Dla wierzących zatem obecny czas służy 'przygotowaniu miejsca' poprzez rozwój charakteru. Pracę tę wykonuje Jezus Chrystus dzięki wartości świadectwa o prawdzie, jakie wydał przez swoją służbę. Duch miłości prawdy, który jest darem dla wybranych, wyciska swoją pieczęć znajomości prawa Bożego w ciele charakteru, utożsamiając je z Ciałem Chrystusa, a tym samym kształtując zupełną osobowość na obraz Pana. Wykonanie tego procesu przygotowania jest niezbędnym warunkiem, abyśmy na jego końcu mogli zostać przyjęci do chwały, w której przebywa Chrystus ("żebyście, gdzie ja jestem, i wy byli").

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 15

Jn. 15:13-15

"Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś oddaje swoje życie za swoich przyjaciół. (14) Wy jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli robicie to, co wam przykazuję. (15) Już więcej nie będę nazywał was sługami, bo sługa nie wie, co robi jego pan. Lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo oznajmiłem wam wszystko, co słyszałem od mego Ojca" (UBG)

Komentarz: przyjaźń (gr. filia - miłość braterska) jest relacją wymiany opartej na przestrzeganiu zasad etycznych. Jest to relacja wymiany, ponieważ obie strony są zaangażowane w realizację wzajemnych interesów. Ten element został pokazany w Jn. 15:13-15 w postawie ofiarniczej służby Pana na rzecz zbawienia człowieka i jednocześnie w oczekiwaniu, że człowiek za tę oddaną sobie usługę odpłaci się zachowaniem prawdy (werset 14). Drugą ważną cechą przyjaźni jest zachowanie zasad etycznych, tzn. niezbędnymi składnikami przyjaźni są 1) komunikowanie potrzeb, 2) konsekwentne działanie i 3) zachowanie dobrej woli wobec przyjaciela. Szczególną cechą przyjaźni, która odróżnia ją od innych relacji etycznych, jest głębokość komunikacji - przyjaciel wie o mnie więcej niż inni i jest gotów uczestniczyć ze mną w przeżywaniu tych spraw. Dlatego Jezus mówi uczniom, że nazywa ich przyjaciółmi z tego właśnie powodu: "bo oznajmiłem wam wszystko, co słyszałem od mego Ojca".

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 17

Jn. 17:3

"A to jest życie wieczne, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa" (UBG)

Komentarz: poznanie ma aspekt statyczny (gr. epignosis) i dynamiczny (gr. gnosis). Aspekt dynamiczny jest działaniem umysłu (nowego stworzenia), który reaguje na okoliczności analizą, projekcją możliwych scenariuszy, porównywniem informacji, wnioskowaniem etc. Aspekt statyczny jest domeną charakteru (ciała), który posiada zaprogramowane wzorce postępowania w określonych sytuacjach. Ograniczona liczba takich gotowych algorytmów posiadanych przez ciało wobec nieograniczonej liczby sytuacji życiowych, w jakich człowiek może się znaleźć, powoduje jednak, że statyczne poznanie nigdy nie będzie wystarczające z punktu widzenia zaspokojenia zasad sprawiedliwości, a zatem zawsze pozostawać będzie pod wyrokiem śmierci. Warunkiem życia jest uzupełnienie go poznaniem dynamicznym - pracą umysłu opartą o znajomość zasad Boskiego porządku. Stąd Jezus mówi w Jn. 17:3, że życie wieczne to jest poznawanie (w oryginale znajdujemy ginosko, a więc aspekt dynamiczny), ponieważ człowiek musi być na bieżąco zaangażowany w interpretowanie rzeczywistości i reagowanie na nią w sposób uwzględniający znajomość prawdy. Zaniechanie tego procesu połączone z poleganiem na pasywnym reagowaniu ciała w krótkim czasie uczyni nas winnymi prawa Bożego, tym bardziej dzisiaj, kiedy nasze ciała są w stanie bardzo dalekim od doskonałego.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 18

Jn. 18:38

"Piłat powiedział do niego: Cóż to jest prawda? A to powiedziawszy, wyszedł znowu do Żydów i powiedział do nich: Ja nie znajduję w nim żadnej winy" (UBG)

Komentarz: pojęcie prawdy w odniesieniu do świata zewnętrznego oznacza 1) stan faktyczny - zdarzenia/ zjawiska bądź 2) prawa, które nimi rządzą i nadają im kształt. Nie mamy bezpośredniego dostępu do prawdy. O zjawiskach dowiadujemy się za pomocą zmysłów; o prawach za pomocą ducha, który je rekonstruuje na podstawie posiadanych danych zmysłowych. Podstawową przesłanką Nowego Testamentu jest rola ducha świętego, który jako dar Boga dla powołanych pozwala im rozeznawać prawdę w aspekcie pozazmysłowym i usługiwać innym jej zrozumieniem.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 20

Jn. 20:21-23

"Jezus znowu powiedział do nich: Pokój wam. Jak Ojciec mnie posłał, tak i ja was posyłam. (22) A to powiedziawszy, tchnął na nich i powiedział: Weźcie Ducha Świętego. (23) Komukolwiek przebaczycie grzechy, są im przebaczone, a komukolwiek zatrzymacie, są im zatrzymane" (UBG)

Komentarz: fragment Jn. 20:21-23 opisuje sędziowskie uprawnienia Kościoła. Zwycięzcy powołania wieku Ewangelii zasiądą w przyszłym Królestwie z Jezusem Chrystusem na stanowiskach sędziów zmartwychwstałej ludzkości. Nie tylko będą poddawać ocenie skuteczność reformy charakteru restytucjonistów w świetle prawa Bożego, ale będą także mieli uprawnienie do stanowienia praw niższego rzędu i egzekwowania ich wykonania. Dlatego Jezus przewiduje jedną z dwóch możliwości: przebaczenie lub zatrzymanie grzechu. W przypadku prawa nadrzędnego, jego złamanie musi być stwierdzone i osądzone. Natomiast w przypadku prawa niższego rzędu, które będzie stanowione przez uwielbiony Kościół, prawodawca będzie mieć możliwość odstąpienia od egzekwowania praw własnego autorstwa, jeśli sam zachowa przy tym nadrzędne zasady prawa Bożego.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Jana 21

Jn. 21:20-23

"A Piotr, odwróciwszy się, zobaczył ucznia, którego Jezus miłował, idącego za nim, który też przy wieczerzy położył się na jego piersi i zapytał: Panie, kto jest tym, który cię wyda? (21) Gdy więc Piotr go zobaczył, zapytał Jezusa: Panie, a co z nim? (22) Jezus mu odpowiedział: Jeśli chcę, żeby on został, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za mną. (23) I rozeszła się wśród braci wieść, że ten uczeń nie umrze. Jezus jednak nie powiedział mu, że nie umrze, ale: Jeśli chcę, aby został, aż przyjdę, co tobie do tego?" (UBG)

Komentarz: rozmowa Piotra z Jezusem na wiele lat zaszczepiła we wczesnym Kościele przekonanie, że powrót Pana nastąpi wkrótce. Jeśli bowiem Jan miał pozostać do jego powtórnego przyjścia, a długość życia człowieka nie przekracza 120 lat (i tylko, jak wiadomo, w pojedynczych, bardzo rzadkich przypadkach), logiczną konsekwencją takiego toku rozumowania było spodziewanie rozpoczęcia się paruzji w I wieku. Nadzieja na rychły powrót Zbawiciela była bardzo rozpowszechniona. "I rozeszła się wśród braci wieść, że ten uczeń nie umrze" daleko poza Jerozolimę. Apostoł Paweł na przykład w swoim drugim liście do Tesaloniczan poświęca wiele miejsca i uwagi wykazaniu, że powrót Chrystusa nie jest kwestią bliskiego czasu. Jan wyjaśnia: "Jezus jednak nie powiedział mu, że nie umrze, ale: Jeśli chcę, aby został, aż przyjdę, co tobie do tego?" Innymi słowy, nasz Pan mówi Piotrowi, żeby się nie zajmował innymi, ale skoncentrował się na wykonaniu swojego poświęcenia ("Ty pójdź za mną").

Część badaczy dopatruje się jednak "drugiego dna" w wypowiedzi Jezusa, wskazując, ze to właśnie Janowi została przekazana wizja wydarzeń związanych w jego powrotem, zapisana następnie w księdze Objawienia. Jan sam pisze: "Znalazłem się w zachwyceniu Ducha w dniu Pańskim" (Obj. 1:10 UBG). Jan zatem przed śmiercią znalazł się w tym dniu, doświadczył przyjścia Pana. Słowa Jezusa z Jn. 21:22 spełniły się, choć w sposób, którego nikt w momencie rozmowy zapisanej w Jn. 21:20-23 nie mógł się spodziewać.

Kontekstowe tematy Biblijne:

[]

Słowa kluczowe: ewangelia Jana komentarz opracowanie interpretacja
 
Przekłady wykorzystane w komentarzu Biblijnym:
UBG - Uwspółcześniona Biblia Gdańska (2017)
 
Data publikacji:
Ostatnia aktualizacja: 06-12-2023


komentarzbiblijny.pl