Zarówno drzewo życia, jak i drzewo poznania dobra i zła, reprezentują wiedzę. Drzewo życia to wiedza, którą Bóg przeznaczył dla człowieka: wiedza o Boskich wymaganiach sprawiedliwości, których wypełnienie prowadzi do życia. Drzewo poznania to wiedza, której Bóg człowiekowi odmówił; próba jej uzyskania kończy się grzechem. Adam i Ewa mogli w Edenie spożywać z drzewa życia bez przeszkód - postępując zgodnie z Boskimi przykazaniami, żyliby bez końca. Nasi prarodzice jednak nie tylko chcieli po prostu żyć, ale chcieli się dowiedzieć, co stanowi istotę życia. W tym celu Ewa sięgnęła po owoc poznania dobra i zła. Dobrem jest wszystko, co prowadzi do życia; złem jest wszystko, co prowadzi do śmierci. Co zatem zrobiła Ewa, aby zdobyć wiedzę, która była jej zabroniona - po wiedzę o istocie życia: sięgnęła po życie (ponieważ Jezus dokonujący odkupieńczej ofiary przedstawiany jest w Biblii jako baranek, można się domyślać, że właśnie baranek padł ofiarą w Edenie).
Ewa zabija baranka, ponieważ jest zwiedziona: przeciwnik przekonuje ją bowiem, że jeśli odkryje istotę życia, przenigdy nie umrze, ale będzie jak Bóg - będzie potrafiła generować nowe życie, przez co sama stanie się nieśmiertelna. Motywacja Adama jest natomiast zupełnie inna. Adam wie, że stał się ze swoją żoną jednym ciałem. Kiedy widzi, że popełniła grzech, jest przekonany, że konsekwencja w postaci śmierci dotknie także jego. Adam prawdopodobnie rozumuje, że trzymanie się przykazania Bożego nic mu już w tej sytuacji nie pomoże. Jedyne, co jeszcze może go ocalić, to dowiedzieć się, co jest istotą życia, tak aby móc uzyskać je własnymi środkami. W tym celu Adam spożywa z tego samego owocu, z którego zjadła Ewa i zabija. Skutkiem, jaki przynosi złamanie zakazu Bożego, nie jest jednak upragniona wiedza, ale otwarcie oczu - nasi prarodzice widzą, że są nadzy. Łatwość, z jaką udaje im się odebrać życie baranka, uświadamia im, że oni sami także łatwo mogą to życie utracić.
Z tego powodu wpadają w popłoch, kiedy słyszą kroki Boga przechadzającego sie po ogrodzie. Bóg jest duchem, nie musi więc wykonywać kroków, aby się przemieścić. Adam i Ewa słyszą jakieś dźwięki - dźwięki czegoś, czego nie widzą, a co może być dla nich śmiertelnym zagrożeniem, skoro już uświadomili sobie swoją 'nagość'. Ponieważ Bóg obłożył spożycie owocu sankcją śmierci, odgłosy mogą być sygnałem zbliżania się Boga - zbliżania się śmierci jako kary za popełniony grzech. Następnie nasi prarodzice podejmują wytłumaczenie się przed Bogiem z popełnionego czynu. Wyjaśnienie Ewy jest właściwie faktycznym opisem tego, co się stało. Ciekawsze jest wyjaśnienie Adama, nie tylko dlatego, że Biblia to jemu przypisuje grzech, ale także ze względu na samą treść. Otóż, winna jest kobieta, ponieważ pierwsza sięgnęła po owoc, i Ty, Panie Boże, ponieważ tę kobietę mi dałeś. Adam widzi siebie jako uczestnika tragicznej sytuacji, z której nie miał wyjścia, ponieważ tak czy inaczej czekała go śmierć.
Grzech pierworodny sam w sobie jest aktem nieposłuszeństwa. Przyczyna, która przyprowadziła Adama do grzechu, tzn. dobrowolnego i świadomego przekroczenia prawa Boga, jest dwojakiego rodzaju. Po pierwsze, Adam nie jest gotów zapłacić ceny życia za trzymanie się przykazania Bożego. Nie ufa Bogu i Jego zapewnieniu, że posłuszeństwo przynosi życie. Raczej łamie przykazanie, sięgając po owoc w nadziei znalezienia czegoś, co pozwoli mu to życie ocalić. Po drugie, Adam jest w błędzie - gdyby nie sięgnął po owoc, grzech nie zostałby popełniony. Fakt, że Bóg uczynił go jednym ciałem z Ewą, nie oznaczał jeszcze, że za spożycie przez nią owocu Adam zostałby ukarany śmiercią. Cała nauka Biblii od tego momentu pokazuje, w jaki sposób ta złożona przyczyna nieposłuszeństwa może być usunięta, aby człowiek mógł powrócić do społeczności z Bogiem.
Powiązane tematy:
- wykłady tematyczne: Etyka w Biblii, Zło i istnienie Szatana
- komentarze rozszerzone: Rdz. 3:15, Mt. 27:46
- komentarze proste: Rzym. 5:12, Rzym. 5:13-14,20-21, Rzym. 5:18,19, 1 Tm. 2:11-15