Apokalipsa - objawienie się Chrystusa w sposób fizyczny dla oczu świata w ucisku kończącym obecny system rzeczy, aby w jego miejsce zaprowadzić porządek przyszłego tysiącletniego Królestwa
Ciało - 1) fizyczna powłoka, 2) charakter
Ciało Chrystusa - wspólnota wszystkich wierzących w Jezusa Chrystusa, wybranych i niewybranych
Charyzmat - dar łaski w postaci 1) określonej zdolności lub cechy umysłu lub charakteru wybranych umożliwiającej im podejmowanie określonego rodzaju usługiwania w społeczności (np. nauczanie, interpretacja proroctw, praca charytatywna), 2) możliwości dokonywania nadprzyrodzonych aktów (mówienie językami, uzdrawianie) lub 3) sprawowania urzędu w społeczności, wynikającego z innych posiadanych charyzmatów (diakon, starszy, prorok).
Chleb - nauki rozwijające charakter. Niekwaszony chleb przyjmowany podczas Wieczerzy Pańskiej reprezentuje doskonały przykład postępowania pozostawiony przez Pana Jezusa do naśladowania przez wierzących (Mt. 4:4; Jn. 4:34, 6:51-58)
Chrzest duchem - dosłownie 'zanurzenie w naukę'. Rozwój w dojrzałości zrozumienia i stosowania prawdy
Duch - 1) istota duchowa; 2) nauka, doktryna; 3) wpływ, moc kształtowania; 4) jako pojęcie opisujące umysł oznacza a) zrozumienie, b) usposobienie, c) wolę
Dusza - 1) istota żyjąca (duchowa lub cielesna), 2) zupełna osobowość, obejmująca ducha (umysł) i ciało (charakter)
24 starszych - członkowie królewskiego kapłaństwa, którzy otrzymują zmartwychwstanie do duchowej chwały w charakterze współkrólów i współkapłanów z Jezusem Chrystusem w przyszłym Królestwie (najwyższa z klas ludu Bożego)
Dzień sądu - okres tysiącletniego Królestwa Chrystusa, poczas którego zmartwychwstała ludzkość będzie sądzona we wszystkich czterech znaczeniach sądu, tj. najpierw będzie pouczona o prawie Bożym, będzie próbowana - sprawdzana pod kątem postępów czynionych w kierunku reformy charakteru, karcona w przypadku nieumyślnych przestępstw i na końcu osądzona wyrokiem na życie lub śmierć
Egipt - kraj ucisku potomków Jakuba, który w pozafigurze przedstawia obecny porządek świata uciskający lud Pański - Izrael według ducha (Iz. 10:24-27, 19:1-25, 27:12-13, 30:2-3,31, Obj. 11:8)
Eliasz - prorok Pański działający w dziesięciopokoleniowym królestwie Izraela w czasach króla Achaba; w pozafigurze przedstawia 1) Jana Chrzciciela, 2) kościół wieku Ewangelii
Epifania - oświecenie, objawienie się Boga oczom zrozumienia
Faraon - władca Egiptu, który w pozafigurze przedstawia szatana jako boga obecnego świata (Mt. 4:1,8-9; Jn. 12:31, 14:30; 2 Kor. 4:4; Ef. 2:2)
Izrael - potomkowie Abrahama w linii Jakuba. Naród cielesny obrazuje w Biblii Izrael duchowy - potomków Abrahama według wiary, "którzy chodzą śladami wiary naszego ojca Abrahama" niezależnie od pochodzenia narodowego (Rzym. 2:28-29, 4:12; Gal. 6:16; Jer. 31:31-33)
Klucze Królestwa - uprawnienie przyznane apostołowi Piotrowi przez Jezusa Chrystusa do wykonywania władzy prawodawczej i sądowniczej w Królestwie Bożym, podczas przyszłego sądu ludzkości (Mt. 16:19)
Kościół - członkowie Ciała Chrystusowego włączeni na mocy Bożego wyboru w obecnym Wieku Ewangelii
Krew - ogół nauk Słowa Bożego, które przyjmowane przez wierzący umysł prowadzą do 1) śmierci 'starego człowieka' (bezbożnej osobowości) oraz 2) ofiarowania/ przeznaczenia 'nowego człowieka' (osobowości odnowionej duchem i słowem Pańskim) na służbę dla Ewangelii. Symbol krwi ma zatem zastosowanie do nauk Biblii, kiedy mówimy o ich związku z poświęceniem (Jn. 6:35,51-58; Rdz. 9:4; Jn. 1:4)
Królewskie kapłaństwo - określenie wierzących wskazujące z jednej strony na potrzebę wykonywania przez nich antytypicznej służby kapłańskiej poprzez 'rozumną służbę' dla Ewangelii, a z drugiej strony zawierające obietnicę przyszłej chwały nieśmiertelności dla zwycięzców powołania, którzy otrzymają stanowiska współkrólów z Chrystusem w jego królestwie
Księga życia - symboliczny spis wszystkich, którzy przez wiarę w Jezusa Chrystusa dostąpili spłodzenia z ducha, a tym samym w duchu zostali przywróceni do życia, tzn. wyjęci spod wyroku śmierci, jaki mamy w Adamie
Lewici - w Starym Testamencie potomkowie Lewiego, którzy zostali ustanowieni do pomocy kapłanom w sprawowaniu ich posługi w Przybytku. W Nowym Testamencie antytypem lewitów są wierzący zrodzeni z ducha
Miecz obosieczny - określenie Słowa Bożego, jakiego użył apostoł Paweł w Hbr. 4:12, wskazujące na moc Pisma do rozdzielenia duszy i ducha. Zgodnie z równaniem: dusza - duch = ciało, nauka Boża pozwala wierzącym identyfikować w sobie myślenie i uczynki ciała, aby móc je skutecznie eliminować w procesie usprawiedliwienia
Miłość agape - miłość prawdy, wola jej poznawania i stosowania, która prowadzi wybranych przez kolejne stopnie duchowego rozwoju: spłodzenie z ducha, zrodzenie z ducha, chrzest duchem
Nawrócenie - (gr. epistrofe) - dosłownie 'zmiana, zwrot' - wynikająca z pokuty aprobata dla zasad Bożych, pozytywna ocena sprawiedliwego postępowania
Nowe Przymierze - relacja Boga z człowiekiem oparta na warunkach usprawiedliwienia, a zatem wymagająca pokuty i nawrócenia, które będą przyjęte i zapoczątkują proces rzeczywistej reformy charakteru według zasad Boskiej sprawiedliwości
Nowe stworzenie - nowy umysł człowieka zapoczątkowany przez spłodzenie z ducha, kształtowany przez rozwój znajomości prawdy i dojrzałość jej stosowania
Odkupienie - zapewnienie przez Jezusa Chrystusa równoważnej ceny za przestępstwo Adama - ceny doskonałego posłuszeństwa Bogu w wydawaniu świadectwa prawdzie
Ofiara Jezusa Chrystusa - cena równoważna (gr. anti-lytron), jaką zapłacił Jezus dla uwolnienia ludzkości od stutków grzechu pierworodnego: posłuszeństwo za nieposłuszeństwo, czyn sprawiedliwy za czyn niesprawiedliwy (Rzym. 5:18,19)
Paruzja - niewidzialna obecność Jezusa Chrystusa, która bezpośrednio poprzedzi rządy Chrystusa na ziemi. Będzie ogłoszona światu za pomocą 'znaku Syna Człowieczego' - dużej wielkości asteroidy, która z ziemi będzie widoczna niczym jasna gwiazda, a która przy ponownym przelocie uderzy w naszą planetę, dając w ten sposób początek apokalipsie, a w dalszej konsekwencji epifanii - objawieniu się Chrystusa światu i zapoczątkowaniu jego Królestwa.
Pieczęć ducha - wpływ spłodzonego z ducha umysłu, który reformuje charakter, 'odciskając' w nim posiadany wzór prawdy niczym pieczęć odciska posiadaną strukturę w materiale plastycznym
Pokuta - (gr. metanoia) - dosłownie 'zmiana myślenia' - motywowane miłością obowiązkową (pobożnością) odwrócenie się od postępowania sprzecznego z zasadami Bożymi, dezaprobata dla grzechu
Poświęcenie - 1) oddzielenie od grzechu, 2) służba dla Słowa Bożego w jego badaniu, nauczaniu i ewangelizacji
Powołanie - 1) ogłaszanie Ewangelii zapraszające słuchających do pokuty i nawrócenia, 2) udzielenie przez Boga ducha nowego zrodzenia wybranym, którzy słuchają Ewangelii i podejmują pokutę
Poznanie - (gr. gnosis) - rozumowe pojmowanie prawdy, znajomość Słowa Bożego (dotyczy nowego stworzenia); (gr. epignosis) - wzór prawdy wypracowany w charakterze pieczęcią ducha świętego (dotyczy wewnętrznego człowieka)
Sąd - 1) nauczanie, 2) próbowanie, 3) karcenie, 4) wydanie wyroku
Spłodzenie z ducha - zapoczątkowanie nowego stworzenia przez ducha miłości prawdy, który udzielany jest wybranym na warunku pokuty w imię Jezusa Chrystusa
144 000 wybranych - członkowie królewskiego kapłaństwa, którzy otrzymują zmartwychwstanie do duchowej chwały w charakterze współkapłanów z Jezusem Chrystusem w przyszłym Królestwie (druga najwyższa z klas ludu Bożego, niższa tylko od 24 starszych)
Szata - symbol sprawiedliwości charakteru rozwiniętego przez stosowanie tego, co umysł przyjmuje i ocenia jako Słowo Boże (Mt. 22:1-14; Jak. 1:22-25; Hi. 29:14; Ps. 132:9,16; Iz. 61:10; Za. 3:4)
Światło - 1) sprawiedliwość (Mi. 7:9), 2) prawda Ewangelii, którą Bóg ogłosił światu przez Jezusa Chrystusa (Jn. 1:17, 8:12; 2 Kor. 4:4-6)
Usprawiedliwienie - proces naprawy charakteru człowieka aż do całkowitej zgodności z Boską sprawiedliwością. Proces usprawiedliwienia zaczyna się w momencie pokuty, ale pełne jego wykonanie wymaga spełnienia podstawowego warunku w postaci narodzenia się z ducha
Wewnętrzny człowiek - osobowość: duch umysłu i ciało charakteru (Rzym. 7:22,23)
Wieczerza Pańska - uroczystość ustanowiona przez Jezusa Chrystusa podczas ostatniej Paschy spędzonej z uczniami. Wierzący w Chrystusa spotykają się na obchodach Wieczerzy raz w roku, w dzień Paschy (14 Nisan), aby pić wino i jeść przaśny chleb na pamiątkę śmierci Pana
Wielka rzesza - zrodzeni z ducha wierzący (antytypiczni lewici), którzy zostaną przeprowadzeni przez wielki ucisk kończący obecny system rzeczy, aby następnie przy inauguracji Królestwa Bożego dostąpić przemiany do duchowej natury
Woda - symbol 1) ducha św. (Jn. 7:37-39), 2) doktryn prawdy (Iz. 55:10,11; PnP. 5:2; Iz. 11:9; Jak. 3:10-12; 2 Pt. 2:15-17)
Wybrani - wierzący, którzy przez pokutę otrzymują ducha poświęcającej miłości agape, doświadczając w ten sposób spłodzenia z ducha
Zadatek ducha - agape - miłość prawdy, która jest źródłem odnowienia 1) umysłu przez pogłębiające się zrozumienie Słowa Bożego oraz 2) charakteru poprzez wytrwałe jego stosowanie
Zmartwychwstanie - odrodzenie 1) ciała materialnego - odtworzenie fizycznej/ duchowej powłoki istoty, 2) ciała duchowego - odrodzenie charakteru, zmiana sposobu postępowania dokonana przez pokutę i nawrócenie
Znak Syna Człowieczego - pierwsze przyjście naszego Pana zostało ogłoszone przez pojawienie się gwiazdy (lub podobny do gwiazdy jasny obiekt). Według Mt 24:30 ten sam znak miał zwiastować jego powtórne przyjście. Spełni się on, gdy duża asteroida będzie przelatywać obok Ziemi na tyle blisko, że będzie widoczna dla ludzkiego oka jako gwiazda. Podczas przelotu magnetyzm Ziemi wpłynie na jej trajektorię lotu w taki sposób, że asteroida znajdzie się na kursie kolizyjnym z naszą planetą. Kiedy ta informacja dotrze do opinii publicznej, rozpocznie się wielki ucisk.
Zrodzenie z ducha - 1) zapoczątkowanie nowej osobowości przez pracę nowego stworzenia w kierunku utrwalenia w charakterze pozyskanego wzoru prawdy, 2) zmartwychwstanie do duchowej natury