Pojęcie zmartwychwstania w Biblii dotyczy duszy - istoty żyjącej. Według relacji z księgi Rodzaju "Pan Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą" (Rdz. 2:7), przy czym 'tchnienie' jest tłumaczeniem hebrajskiego neshamah, oznaczającego także ducha. W pewnym uproszczeniu zatem można powiedzieć, że dusza jest połączeniem ciała (materii) i ducha. Dusza żyje, kiedy duch ożywia ciało; umiera, kiedy duch ciało opuszcza. Stąd zmartwychwstanie oznacza przywrócenie do życia duszy poprzez (ponowne) 'połączenie' ciała i ducha. Z takiej definicji wypływają dwa zupełnie różne wątki, a ma to związek z dwoma różnymi Biblijnymi znaczeniami ciała. Jeśli bowiem ciało rozumiemy w podstawowym, dosłownym znaczeniu, wówczas zmartwychwstanie oznacza powrót do życia zmarłych, tak jak to widzimy w kilku miejscach w Biblii, np. wzbudzenie z martwych Łazarza przez Jezusa lub wzbudzenie rękami apostoła Pawła Tabity, która podczas jego przemówienia wypadła z okna na piętrze. Ciało jednak w Biblii opisuje również zapisane w komórkach ciała materialnego wzorce zachowań (charakter). Stąd przeczytamy o 'ciele grzechu', które ma być "zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi" (Rzym. 6:6) oraz Ciele Chrystusa, którym stajemy się przez przemianę charakteru na obraz Pana.
Zmartwychwstanie w aspekcie metafizycznym opisuje doświadczenie wszystkich, którzy 'uśmiercają' w sobie ciało grzechu, aby w pełni swojej osobowości odzwierciedlać doskonałość Zbawiciela. Symbolem tej przemiany jest chrzest wodny, w którym następuje zanurzenie w wodę (symbol śmierci i złożenia do grobu ciała grzechu) oraz wynurzenie (symbol powstania z martwych). Wszyscy wierzący postępujemy w tej sprawie śladem Jezusa. "My wszyscy, którzy zostaliśmy ochrzczeni w Jezusie Chrystusie, w jego śmierci zostaliśmy ochrzczeni" (Rzym. 6:3). Kiedy nasz Pan został ogłoszony Synem Bożym podczas chrztu w Jordanie, stało się to "według Ducha świętości, przez zmartwychwstanie" (Mt. 3:13-17; Rzym. 1:4). Boży zamiar ogłoszony w Edenie, aby stworzyć człowieka na obraz Boga, w ten zatem sposób może być wykonany: poprzez śmierć i zmartwychwstanie ciała charakteru. Uczestnicząc w Wieczerzy Pańskiej i przyjmując chleb i wino, pokazujemy nasz udział w tym doświadczeniu przemiany, gdzie wino symbolizuje krew/ ofiarę życia/ zanurzenie w śmierć, a przaśny chleb - doskonałe ciało charakteru/ Ciało Chrystusa, którym stajemy się, podejmując ustawicznie nasze poświęcenie. Wykonanie Bożego zamiaru wymaga jednak również zmartwychwstania w sensie dosłownym.
Miliardy ludzi, którzy dotychczas zasnęli snem śmierci, nie zostały poddane procesowi reformy na obraz Chrystusa (który Biblia nazywa sądem). Fakt, iż "sąd rozpoczął się od domu Bożego" (1 Pt. 4:17) oznacza, że w obecnym wieku Ewangelii zostali mu poddani jedynie wierzący w Chrystusa. Ci, którzy z powodzeniem swój sąd odbyli/ odbędą, będą w przyszłym wieku współrządzić z Panem Jezusem i będą sądzić - podnosić do stanu doskonałości - zmartwychwstałą ludzkość. Stąd wynikają dwa etapy zmartwychwstania: najpierw do natury duchowej powstają ci, którzy odbyli swój sąd w tym wieku; w wieku królestwa Chrystusa powstają wszyscy pozostali, aby odbyć swój sąd na ziemi pod kierunkiem Chrystusa. Wierzący natomiast ostatecznie znajdą się w dwóch klasach, które Biblia przedstawia jako kapłanów i lewitów, bądź oblubienicę i jej druhny. Obie klasy znajdą się w naturze duchowej, jednak ich zmartwychwstanie odbywa się w dwóch etapach. Zwycięzcy powołania, którzy znajdą się w Boskiej naturze, są wzbudzani 'na bieżąco' w trakcie wieku Ewangelii, natychmiast w momencie śmierci ciała ziemskiego. Ci spośród wierzących, którzy znajdą się w niższej naturze duchowej jako antytypiczni lewici (pomocnicy kapłanów), powstaną w momencie inauguracji królestwa Chrystusa. Wierzący, którzy do Dnia Pańskiego będą zachowani przy życiu, nie umrą, ale dostąpią przemiany ciała z ziemskiego na duchowe.
Powiązane tematy:
- wykłady tematyczne: Zmartwychwstanie; Sąd ludzkości
- komentarze rozszerzone: Jn. 2:18-22; Jn. 5:28,29; Jn. 11:25,26
- komentarze proste: Rzym. 6:1-6; 1 Kor. 15:21,22; 1 Kor. 15:23; 1 Kor. 15:42-44; 1 Kor. 15:45-49; 1 Kor. 15:50; 1 Kor. 15:51,52; 1 Tes. 4:15-17