Fragment Jn. 5:28,29 dotyczy przyszłego zmartwychwstania ludzkości, kiedy to "wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą jego głos ... i wyjdą". Nie wszyscy jednak dostąpią takiego samego zmartwychwstania, bowiem "ci, którzy dobrze czynili, wyjdą na zmartwychwstanie do życia, ale ci, którzy źle czynili, na zmartwychwstanie na potępienie" (UBG). Od razu trzeba w tym miejscu zrobić wzmiankę na temat tłumaczenia: eis anastasin kriseos, przetłumaczone w przekładzie Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej jako "na zmartwychwstanie na potępienie", dosłownie oznacza "na powstanie sądu" (GP). Nasz Pan wskazuje zatem dwa rodzaje zmartwychwstania: zmartwychwstanie życia i zmartwychwstanie sądu. Odpowiedź na pytanie, czym one się różnią i kogo dotyczą, będzie przedmiotem dalszej części komentarza.
Zmartwychwstanie sądu
Przede wszystkim trzeba podkreślić, że sąd nie jest tożsamy z potępieniem. W wykładzie Sąd ludzkości pisałem, że sąd w Biblii to nie tylko wyrok. Wyrok jest ostatnim etapem sądu, ale nie jedynym. Biblijny sąd obejmuje cztery czynności: 1) nauczanie, 2) próbowanie, 3) karcenie i na końcu 4) wyrok, przy czym wyrok też nie musi być wyrokiem potępiającym. To, że zmartwychwstanie sądu będzie oznaczać wszystkie te cztery rzeczy, jest ewidentne z wielu tekstów. W Dziejach 3:21 apostoł Piotr zapowiada nadejście "czasu odnowienia wszystkich rzeczy" (UBG, gr. apokatastasis – restytucja, odnowienie) podczas drugiej obecności Chrystusa. A więc jego powtórne przyjście nie tyle ma związek z potępieniem grzechu – to było misją jego pierwszego przyjścia (Rzym. 8:3) – ale raczej z odnowieniem, przywróceniem doskonałych warunków na ziemi, tak jak było to ogłoszone pierwotnie (Rdz. 2:15).
W Rzym. 8:19-22 Paweł pisze, że "całe stworzenie razem jęczy i razem cierpi" (UBG). Wolą Bożą jednak jest, "Że i samo stworzenie będzie uwolnione z niewoli zniszczenia do chwalebnej wolności dzieci Bożych" (UBG). Dosłownie Paweł pisze nie o "chwalebnej wolności", ale o "wolności [do] chwały" - w procesie sądu ludzkość będzie bowiem pouczona, próbowana i karcona, a ci, którzy poddadzą się temu procesowi, otrzymają na końcu wyrok pozytywny i prawo do życia. Podobna myśl została podana w przypowieści o owcach i kozłach (Mt. 25:31-46). Przy swoim powtórnym przyjściu Chrystus dzieli ludzkość według kryterium uczynków popełnionych w obecnym czasie, a kozły, które zaniedbały wspieranie 'najmniejszych braci Pana', zostają przeznaczone dosłownie na "wiek trwające karcenie", tzn. muszą zostać poddane procesowi sądu we wszystkich ww. aspektach, aby móc otrzymać dar życia.
Zmartwychwstanie życia
Określenie "zmartwychwstanie życia" wskazuje, że w przeciwieństwie do ogółu ludzkości, która zostanie poddana procesowi 'wiek trwającego karcenia', "ci, którzy dobrze czynili" powstaną, aby objąć wieczne dziedzictwo bez dodatkowych warunków (Jn. 5:29 UBG). Kto zatem dostępuje zmartwychwstania życia - najprościej mówiąc, wszyscy wierzący, którzy będą uznani za godnych, za wyjątkiem zwycięzców powołania wieku Ewangelii, którzy powstają do chwały natychmiast w momencie śmierci. O nich Pan mówi w Jn. 11:25-26, że 'nie umrą na wiek', tzn. nie muszą oczekiwać w stanie śmierci cały wiek Ewangelii, ale zostają wzbudzeni od razu po zakończeniu swojego poświęcenia. Dotyczy to tych z ludu Pańskiego, którzy będą należeć do dwóch najwyższych klas przyszłego królestwa w chwale Boskiej natury: do klasy królów, pokazanej w symbolach Objawienia pod postacią 24 starszych lub do klasy kapłanów, pokazanych przez 144000 wybranych.
W proroctwie Joela 2:28,29 ww. wymienione klasy zostały pokazane jako sługi i służebnice. Córki reprezentują niewybrany, niewierzący świat, który doświadczy zmartwychwstania sądu. Pozostają trzy klasy, które zostaną objęte zmartwychwstaniem życia: starcy, młodzieńcy i synowie. Starcy reprezentują wierzących Starego Testamentu; młodzieńcy to spłodzeni z ducha wierzący Nowego Testamentu; synowie - niewybrani wierzący. Wspólną cechą wierzących w ww. podziałach jest rozwinięta wiara i posłuszeństwo Bogu przy jednoczesnym umiarkowanym stopniu rozwoju w znajomości prawdy. Z różnych przyczyn: bądź w wyniku faktu, że znajomość nie była jeszcze w tym czasie udostępniona przez Boga (starcy), bądź w wyniku braku łaski wyboru (synowie), bądź w wyniku indywidualnych uwarunkowań (młodzieńcy). Przy zmartwychwstaniu duch poznania będzie wylany na wszelkie ciało, co oznaczać będzie dla ww. wierzących wyrównanie ich braków, a tym samym możliwość uzyskania nagrody życia wiecznego (1 Tm. 2:4; Iz. 11:9).