11 rozdział listu do Hebrajczyków rozpoczyna się od podania przez Pawła definicji wiary, po czym wspomina wielu starożytnych wierzących, których wiara prowadziła przez najcięższe doświadczenia: "Kamienowano ich, przerzynano piłą, kuszono, przebijano mieczem; tułali się w skórach owczych, kozich, w nędzy, w utrapieniu, w ucisku - świat nie był ich wart" (Hbr. 11:37,38). I właśnie w tym kontekście pada werset 35: "byli torturowani ... aby dostąpić lepszego zmartwychwstania" (UBG).
Interpretacja tego wersetu wymaga wzięcia pod uwagę szerszego kontekstu Biblijnej nauki o zmartwychwstaniu. Pismo św. zapewnia, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Dzieje 24:15). Nie oznacza to jednak, że wszyscy otrzymają takie samo stanowisko. Przede wszystkim, dla dobrego rozbierania Słowa prawdy, musimy rozgraniczyć między zmartwychwstaniem do natury duchowej, a zmartwychwstaniem ciała fizycznego (1 Kor. 15:44). Zmartwychwstanie do natury duchowej wiąże się ze ściśle określonym wydarzeniem, tj. powołaniem i wyborem Kościoła w tym wieku Ewangelii: "A obecnie została objawiona [łaska] przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który zniszczył śmierć, a życie i nieśmiertelność wydobył na jaw przez ewangelię" (2 Tm. 1:10 UBG). Podobnie pisze apostoł Piotr: "Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa, który według swego wielkiego miłosierdzia zrodził nas na nowo do żywej nadziei przez wskrzeszenie Jezusa Chrystusa z martwych; (4) Do dziedzictwa niezniszczalnego i nieskalanego, i niewiędnącego, zachowanego w niebie dla was" (1 Pt. 1:3,4 UBG). To dziedzictwo to nic innego jak perspektywa zmartwychwstania do Boskiej natury (2 Pt. 1:4; Flp. 3:20,21).
Czy wszyscy otrzymają zmartwychwstanie do Boskiej natury? Oczywiście, nie. Po pierwsze, dlatego że Dzieje 24:15 zapowiada również zmartwychwstanie niesprawiedliwych, którzy po swoim obudzeniu będą musieli przejść proces sądu (Jn. 5:28,29). Po drugie natomiast, nawet dla "sprawiedliwych" uzyskanie tak wielkiej nagrody wiąże się z warunkami, i nie wszystkie, jak można przypuszczać, dotyczą zachowania wierności przez powołanego. Jeden z tych warunków dotyczy bowiem podstawy prawnej, która umożliwiła rozpoczęcie całego procesu powołania, a która jest wspomniana w cytowanym już 1 Pt. 1:3,4: nowe zrodzenie jest dane powołanym "przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa spośród umarłych". Podobnie 2 Pt. 1:1 mówi, że wiara jest nam dana "dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa" (UBG). Tak więc dokończenie ofiary przez naszego Pana było warunkiem, którego spełnienie dopiero umożliwiło innym z powołanych otrzymanie nagrody wysokiego powołania (zmartwychwstania w Boskiej naturze). W ten sposób Jezus stał się Pierworodnym z umarłych, aby dostąpiwszy jako pierwszy zmartwychwstania do Boskiej natury, mógł otworzyć tę samą drogę i tę samą nadzieję swoim współbraciom (Kol. 1:18; Hbr. 10:19-22).
Mając ten kontekst, można dostrzec, że powołanie do Boskiej natury nie było w czasach przed Chrystusem otwarte, a więc i nikt nie mógł wówczas uzyskać nagrody w postaci tego rodzaju zmartwychwstania. Zgadzają się z tym słowa naszego Pana, który mówi o Janie Chrzcicielu, że "Nie powstał z tych, którzy rodzą się z kobiet, większy od Jana Chrzciciela. Ale ten, kto jest najmniejszy w królestwie niebieskim, jest większy niż on". Oznacza to, że Jan w gronie wybranych królów i kapłanów Boga się nie znalazł (Mt. 11:11 UBG). O Dawidzie jest powiedziane, że "nie wstąpił do nieba" (Dzieje 2:34 UBG). Podobnie, w Jn. 3:13 nasz Pan stwierdza, że "nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy" (UBG). Jeśli więc nikt spośród zmarłych wiernych ST nie wstąpił do nieba, co się z nimi stało? Oczekują przyszłego zmartwychwstania, podobnie jak oczekują na nie zmarli niesprawiedliwi. Ale ich zmartwychwstanie będzie lepsze, o czym świadczy omawiany tekst z Hbr. 11:35. Porównanie Dziejów 24:15 oraz Jana 5:28,29 sugeruje, że będzie to zmartwychwstanie życia.
Trochę światła na znaczenie tego wyrażenia rzuca ten sam 11 rdz. listu do Hebrajczyków. W wersecie 40 Paweł pisze, że "Bóg przewidział dla nas coś lepszego, aby oni nie stali się doskonali bez nas" (UBG). Można się więc spodziewać, że zmartwychwstanie wiernych starotestamentalnych będzie zmartwychwstaniem do doskonałej ludzkiej natury w raju na nowej ziemi (Łk. 23:43, Obj. 21:1-4). Zmartwychwstanie będzie dziełem Chrystusa i jego uwielbionego Kościoła - bez nas zatem starożytni wierni nie będą doprowadzeni do doskonałości. Ich potrzebą będzie jednak tylko doskonałe ciało; w duchu bowiem dowiedli pełnej wierności Bogu w obecnym życiu. Nie będą musieli zatem przechodzić całego procesu naprawy, a potem próbowania, jak zmartwychwstali niesprawiedliwi, ale powstaną, aby 'dostąpić spełnienia obietnicy' (Hbr. 11:39; Rdz. 22:18; por. Rzym. 4:11).